Vergane glorie: Stadion Gdańskiego Ośrodka Sportu in de sneeuw
Voor een land is het natuurlijk een schitterende ervaring om een eindtoernooi te organiseren. Zo ook bijvoorbeeld voor Polen en Oekraïne met het EK in 2012. Nadeel is echter dat er vaak moderne en vooral veel te grote stadions moeten worden gebouwd. Dan eindigen clubs zoals Lechia Gdansk dus in een zielloze giga-bak, terwijl hun eigenlijke stadion overgeleverd aan de elementen staat te verpauperen. Vergane glorie…
Het Stadion Gdanskiego Osrodka Sportu, in de volksmond beter bekend als het Lechia Stadion, is gebouw in 1927 en biedt plaats aan 12.244 toeschouwers. In de Tweede Wereldoorlog raakt het onderkomen net als de stad Gdansk zelf zwaar beschadigd waarna renovaties volgen om het in originele staat te herstellen. Ook in 1983 en 2008 volgen grondige renovaties. Waar het stadion vroeger hét centrale punt was voor zo goed als alle sporten in de stad, is het in de afgelopen decennia steeds minder belangrijk geworden. Tegenwoordig wordt het nog gebruikt door de vrouwen van Lechia Gdansk. Ook maakt het lokale rugbyelftal nog gebruik van de thuisbasis voor derby’s tegen de rivaal uit Gdynia.
Traugutta
Maar het stadion is vooral bekend als de voormalig thuisbasis van de voetbalclub Lechia Gdansk, dat dan weer zoals zo veel Poolse clubs vooral bekend is vanwege haar fanatieke supporters. Na de Tweede Wereldoorlog nam de club haar intrek in Traugutta, zoals de supporters de thuisbasis noemen naar de straatnaam waar het stadion aan gelegen is. Bijna 66 jaar zou de club vervolgens hier haar wedstrijden spelen, waarbij vooral de Europese wedstrijd tegen het Italiaanse Juventus nog altijd legendarisch is. Voor het oog van maar liefst 40.000 supporters (bijna 4x de eigenlijke capaciteit) werd met 2-3 verloren van de Italiaanse topclub. Ook speelde het Poolse voetbal in aanloop naar het EK 1988 één interland in Traugutta.
Maar het verschijnen van een nieuw, modern onderkomen voor het EK 2012 betekent het einde van het charmante stadion. Het nieuwe Stadion Gdansk is modern, nieuw en van alle gemakken voorzien en daardoor een makkelijke keus voor de club. Maar met een gemiddelde aanwezigheid van 10 tot 15 duizend supporters is het stadion met een capaciteit van 40.000 vaak maar voor een kwart of minder gevuld. Hierdoor voelt het nieuwe stadion nogal zielloos aan.
Dat kan van Traugutta niet gezegd worden. Dat stadion ademt nog altijd charme, natuurlijk ook geholpen door de laag sneeuw die de thuisbasis bedekt op de dag van ons bezoek. Maar ook buiten dat is het een echte oldskool Oost-Europese bak. Van bijna alle zijdes onoverdekte staantribunes, met alleen beschutting voor de hoofdtribune. Een ovalen vorm vanwege de atletiekbaan en hoog over de omgeving torenende lichtmasten. Om over de naam Lechia in schitterende bordjes nog maar te zwijgen. Het Stadion Gdańskiego Ośrodka Sportu is gewoon een schitterend stukje voetbalgeschiedenis. Gelukkig staat het nog overeind!
