Lech Poznan: de Pools landskampioen

Soms maak je een gok die goed uitpakt. Die ene wedstrijd die op papier doodsaai is, waar opeens zes keer gescoord wordt. Of toch dat ene stadion waar opeens een mega doek over de korte zijde uitgerold wordt. Op 6 mei 2025 staat Lech Poznan twee punten achter op koploper Raków Czestochowa. Met een gunstiger schema lijkt de club uit Silesië af te streven op dit kampioenschap. Niks is minder waar als ze twee wedstrijden op rij punten verliezen. En daar zitten we dan, 24 mei 2024, in een kolkend stadion in Poznan, kijkend naar de toekomstig landskampioen.

In de afgelopen drie jaar ben ik achttien maal afgereisd naar Poznan voor een wedstrijd van de lokale voetbalclub. Daarnaast was ik bij de verloren bekerfinale in 2022, waar Lech de hele wedstrijd buiten bleef. Dit seizoen zag ik Lech zes maal in eigen huis, en twee maal uit. In Gdansk en Wroclaw wel te verstaan. Het klinkt bijzonder, zoveel keer naar Lech, zeker als Nederlander. Met een “thuisbasis” in Bydgoszcz is het echter slechts 1,5 uur rijden. En zeg nou zelf, een wedstrijd van Kolejorz is altijd meer dan de moeite waard.

Een verschil tussen dag en nacht

Vorig seizoen werd op de laatste speeldag een feest gehouden op Kociol, de tribune waar de harde kern van Lech Poznan plaatsneemt. Niet vanwege de resultaten, in tegendeel zelfs. Het was een ludiek protest tegen het voetbal wat ze heel het seizoen voorgeschoteld kregen. De verliespartij tegen laagvlieger Korona Kielce was dan ook kenmerkend voor het seizoen. Echter ging het “strandfeest” zoals de Ultras het noemde, onverstoord door. Gepaard met spandoeken richting de spelers, zwemkleding en een grote boombox was het een bijzondere gewaarwording.

Fastforward naar dit seizoen. Een seizoen waar lang niet alles goed gaat, maar de concurrentie ook constant punten laat liggen. Staat Lech eerste? Dan verliezen ze punten in Gdansk of Wroclaw. Staat Lech tweede? Dan winnen ze met 8-1 om te laten zien dat ze toch redelijk kunnen voetbal. Hoe dan ook, de tribunes in het Enea Stadion zitten voller dan ooit. Ook de uitvaken zijn nagenoeg altijd uitverkocht. De tweede seizoenshelft staan bijna alle uitwedstrijden garant voor tifo en vuurwerk.

24 mei 2025

Wanneer een wedstrijd om half zes gespeeld wordt, komen Polen gewoonlijk rond vijf uur aankakken. Wanneer ik de auto om twaalf uur naast het stadion parkeer, is het echter al redelijk druk. In het stadion zijn ze bezig met de laatste loodjes voor de geplande tifo, en buiten wordt bier gedronken. Na een snelle hap, beweeg ik me naar het stadion met een zekere vorm van spanning. Ondanks dat ik niet opgegroeid ben met Lech, heeft de club een speciale plek gekregen. Zie het een beetje als die club op vakantie, die je blijft volgen als je terug in Nederland bent.

Anderhalfuur voor de wedstrijd loop ik poorten van het stadion binnen. Een kleine donatie aan de Ultras die collecteren, waarvoor ze een speciale sticker als dank teruggeven, en hup de tribune op. De harde kern zit al vol. Traditioneel in kleuren: wit op de eerste ring, blauw op de tweede ring. De tifo hangt klaar, het stadion vult zich en ook de uitsupporters uit Gliwice komen langzaam het vak binnen.

Als vijftien minuten voor de wedstrijd een doek over de hoofden gaat, weet je dat het feest gaat beginnen. Tientallen ultras verspreiden zich over de sector. Wanneer de spelers het veld betreden wordt de tifo ontrold. “Jouw en mijn hoop”, gepaard met een speler die de trofee vasthoudt. De scheids fluit af voor het begin van de wedstrijd en de fakkels worden ontpopt, zoals ze dat alleen in Polen kunnen.

Mistrz Mistrz, Kolejorz!

De wedstrijd is niet om over naar huis te schrijven. Een typische kampioenswedstrijd. Lech probeert het, maar komt niet dichtbij. Tot een aanval kort voor rust wordt afgerond door Sousa. Een explosie van geluid en vreugde volgen. Gaat het dan toch gebeuren?

In de tweede helft krijgt Lech Poznan het echter lastig. Piast dringt aan, en duidelijk is dat zij niet zomaar het kampioensfeest aan de thuisclub willen geven. Terwijl de ultras zich nog één maal dit seizoen omkleden, komt Piast in de slotfase akelig dichtbij. Net op tijd weet Lech de bal weg te werken. Een hartaanval en enkele minuten later, fluit de scheids af. Een doek wordt ontrold over de harde kern en een fakkelzee wordt ontpopt. Lech Poznan is kampioen, en dat moet heel de wereld weten.

Terwijl de spelers hun feest vieren, blijven de ultras doorgaan. Fakkel voor fakkel wordt afgestoken, en zelfs enkele spelers lopen rond met vuurwerk in hun handen. Ik overdrijf niet als ik zeg dat er een stuk of duizend fakkels zijn ontpopt. Ruim een uur na de wedstrijd trap ik de auto aan naar huis. En Poznan? Poznan feest nog even door. Mistrz Mistrz, Kolejorz!