Groundhoppen in België: Eendracht en verbroedering in de Denderstreek

In de Denderstreek, de regio die Brussel en Gent van elkaar scheidt, wordt sinds 2024 weer Eerste klasse-voetbal gespeeld. Het kleine FCV Dender EH uit Denderleeuw heeft na vele anonieme jaren op het derde niveau de weg omhoog weer gevonden. Tien kilometer verderop speelt de feniksclub van het ooit zo roemruchte Eendracht Aalst. In de jaren ’90 was voetballen op het hoogste niveau vanzelfsprekend en beleefden de supporters zelfs Europese avonden in het Pierre Cornelisstadion. Mismanagement en financiële problemen leidden de club richting de afgrond, maar een helpende hand van de buren van KVC Jong Lede zorgde voor een wederopstanding.

Op zondag 17 augustus speelden aartsrivalen Dender en Aalst allebei een thuiswedstrijd: de een in de Jupiler Pro League en de ander in een kwalificatieronde van het Belgische bekertoernooi. De twee potjes sloten ook nog eens naadloos op elkaar aan – een droom voor iedere groundhopper.

Fusiebolwerk in Denderleeuw

De eerste etappe van deze groundhop begint in Denderleeuw. Niet direct de eerste plaats die je te binnen schiet wanneer je denkt aan de grote voetbalsteden van België. Als je niet bewust aanstuurt op een bezoek aan het Dender Football Complex, zou je er zo voorbij rijden. Het stadion is de thuisbasis van FCV Dender EH, wat voluit staat voor Football Club Verbroedering Dender Eendracht Hekelgem – een hele mond vol.

De club in zijn huidige vorm ontstond in 2005 uit een fusie tussen FC Denderleeuw EH en Verbroedering Denderhoutem, die zelf ook weer het resultaat waren van eerdere fusies. In 2007 promoveerde de club voor het eerst in de geschiedenis naar het hoogste niveau, iets wat geen van de voorgangers afzonderlijk was gelukt. Het avontuur duurde echter maar twee seizoenen; daarna zakte Dender weer terug naar Tweede klasse. Drie jaar later verdween het profvoetbal zelfs helemaal uit Denderleeuw.

Professionalisering: Dender Football Complex

Jarenlang bivakkeerde FCV Dender op het hoogste amateurniveau, maar in 2022 maakte de club een comeback in de vernieuwde Tweede klasse. Bij die promotie werd het stadion direct in een professioneler jasje gestoken. Het naar een oud-voorzitter vernoemde Van Roystadion gaat tegenwoordig door het leven als het “Dender Football Complex”.

Bij aankomst was het al aardig druk bij de stadionpoorten. Eenmaal binnen kun je eenvoudig een rondje lopen om het stadion. Het knusse complex biedt plaats aan ruim 6.000 toeschouwers en telt drie overdekte zittribunes. Het uitvak bevindt zich in de hoek van een van de twee lange zijdes en bestaat uit een zit- en een staantribune. Op de overdekte tribune achter het doel nemen de fanatiekste supporters van de thuisclub plaats. Door de korte afstand tot het uitvak is er tijdens wedstrijden veel interactie mogelijk. Achter het doel aan de overkant bevindt zich nog een staantribune, met daarachter een metershoge reclamewand – karakteristiek voor veel Belgische stadions.

Anderlecht-gezind

Het beloofde een drukke middag te worden. Dender ontving namelijk de Brusselse topploeg RSC Anderlecht. Een tegenstander die in de Denderstreek op aardig wat support kan rekenen, zo vertelde een Dender-supporter me. Brussel ligt immers op steenworp afstand van Denderleeuw, dat lange tijd geen succesvolle club had. Daardoor zijn veel voetballiefhebbers uit de regio “Anderlecht-gezind”.

De thuisclub gaf het affiche extra glans met een foodtruckfestival op het stadionterrein. Voor de aftrap namen ook twee oud-spelers die deze zomer stopten, afscheid van het publiek. Toch konden alle festiviteiten niet voorkomen dat Anderlecht de drie punten meenam: een reguliere 0-2 overwinning.

“Den Iendracht”

Om half vier verlaat ik Denderleeuw om een half uur later aan te schuiven bij een wedstrijd in de vierde ronde van de Croky Cup, het nationale bekertoernooi. Deze wedstrijd wordt gespeeld in het Pierre Cornelisstadion in Aalst, dat ook komend seizoen “gewoon” het onderkomen is van de in 2024 nieuwgevormde club Eendracht Aalst-Lede.

Tot die tijd speelde Eendracht Aalst er, in de volksmond ook wel “Den Iendracht”. De club beleefde zijn hoogtijdagen in de jaren ’90, met langdurig verblijf in Eerste klasse, een bekerfinale en zelfs Europees voetbal. Na de eeuwwisseling ging het sportief, en uiteindelijk ook financieel, steeds minder goed. Door licentieperikelen schipperde de club jarenlang tussen het tweede en vierde niveau.

In 2024 ging het definitief mis. Aalst werd kampioen van het vierde niveau en zou promoveren, maar kreeg geen licentie meer voor de nationale amateurdivisies. Door financieel wanbeleid zette de stad de club uit het stadion. Kort daarna werd het doek definitief neergelaten. KVC Jong Lede uit het naburige dorp Lede nam het Pierre Cornelisstadion over en fuseerde met wat er nog over was van Eendracht Aalst.

Supportersboycot

Het vernieuwde Eendracht Aalst-Lede ging verder onder het stamnummer en de licentie van Jong Lede en trad aan in de Derde afdeling, het vijfde niveau van België. Bij de trouwe achterban van “Den Iendracht” zat de klap diep. De verschillende supportersgroepen besloten de fusieclub het eerste seizoen te boycotten. Sinds het seizoen 2025-2026 is die boycot opgeheven en vinden de supporters hun weg weer naar het Pierre Cornelisstadion.

Het Pierre Cornelisstadion

Wanneer ik het stadion nader, valt meteen op dat het nieuwe bestuur de club stevig wil profileren. De gevel van de hoofdtribune hangt vol banners met de nieuwe naam en het logo. Binnen trekt een enorm bord de aandacht, dat de halve lange zijde bedekt met de tekst: “Welkom supporters”.

Het stadion oogt karakteristiek. De grote hoofdtribune bestaat uit een hoog, overdekt zitgedeelte en een laag, onoverdekt gedeelte. Achter het ene doel staat een kleine zittribune dicht op het veld, terwijl het andere doel wordt geflankeerd door een hoge muur van reclameborden. Naast het welkomstbord op de lange zijde staat een stalen constructie die ook als tribune fungeert.

Dat dit stadion een jaar geleden nog apocalyptisch oogde, is nauwelijks voor te stellen. In de maanden dat het terrein leegstond, groeide het gras kniehoog en waren de sporen van de laatste wedstrijden en trainingen nog zichtbaar. Sinds de komst van Eendracht Aalst-Lede kreeg de ground een flinke opknapbeurt.

De thuisclub had deze zomer al twee bekerrondes overleefd en ontving in de vierde ronde het twee niveaus hoger spelende RSC Habay La Neuve. Vanaf de zesde ronde stromen ook de profclubs in. Volgens de stadionomroeper waren er ruim 800 supporters aanwezig, waaronder de fanatieke aanhang – en dat was goed merkbaar.

Nieuw Europees avontuur?

Na 120 minuten voetbal moesten penalty’s uiteindelijk de beslissing brengen. Aalst-Lede bleek koelbloediger vanaf elf meter en plaatste zich voor ronde 5 van de Croky Cup. Een week later mogen ze opnieuw in het eigen Pierre Cornelisstadion aantreden.

Met andere woorden: in Aalst is men weer een stap dichterbij een rentree op het Europese toneel. Eerst maar eens de voetbalpiramide bestormen, en wie weet kan er dan weer gedroomd worden van topvoetbal in het Pierre Cornelisstadion.