Columns

Vanwaar de sympathie voor de Spurs?

Woensdagavond was ik getuige van de uitschakeling van de “Spurs”. De “Oude Dame” uit Turijn wist in 3 minuten tijd de zetel van Tottenham op het magische Wembley om te toveren in een spijkerbed. Waar Son alle aanslagen op zijn Aziatische witte afgetrainde benen wist te revancheren met een prachtige goal, stond Higuain per ongeluk op de juiste plek. En werd Dybala volledig verkeerd gedekt maar ook tegelijk op “Sneijder”-achtige wijze naar de goal gestuurd werd. Hij schoot op fenomenale wijze de droom van toch wel een beetje ons Tottenham aan diggelen. Weer niets voor Tottenham in het miljoenenbal. Enigszins geïrriteerd en teleurgesteld gaf ik de afstandsbediening ietwat hardhandig door aan paps, pakte het laatste koude Jupiler biertje uit de koelkast en plofte naast mijn vader op de bank.

Sympathie underdog

“Hoe kan dat toch, pa?”. “Ja, Juventus was gewoon scherper in de afronding. Daarnaast liet Tottenham zich uit het spel halen door het harde spel van Juve.”. Zucht, nee pa, dat is het niet, waarom hopen wij toch altijd met z’n alle dat de underdog het beter doet als de favoriet? In dit geval Tottenham. Waar komt al die sympathie vandaan en willen we eigenlijk al meerdere seizoenen dat een ploeg als de Spurs doorstoot naar de finale. Of in ieder geval dichtbij komt, want de 1/8 finale als eindhalte is gewoon te vroeg.

Tottenham Hotspur, ook wel de “Spurs” genoemd, dateert uit 1882 en dient als 1 van de vele miljoenenclubs uit de hoofdstad van Engeland. Een deel van het rijtje, Chelsea, de grote “Modern Football” koopmachine. Arsenal wat eigenlijk altijd wel als “grote net niet” gezien wordt. Millwall de vechtersbazen en QPR de oude dienaren. Net zo oud als Tottenham, beide uit 1882. Tottenhams White Hart Lane ligt in Noord Londen. Tottenham die vandaag de dag door vele gezien word als subtopper, telt “gewoon” mee bij DE topclubs van de Premier League. Maar hoe gewoon is dat eigenlijk?

Knikkende knieën naar North Londen

Buiten de kleintjes om, gaan de grote jongens altijd met knikkende knieën naar North Londen. Maar waarom? Is het de parkeergelegenheid? Zijn het de koude “bloody” toiletseats of is het de toiletjuffrouw? Het veld? Nee, het is Tottenham Hotspur. Tottenham weet eigenlijk de laatste jaren met een “redelijk” budget een geweldig draaiende ploeg neer te zetten. Belgen, Engelsen, Fransen, Spanjaarden, Denen, van alles. “Ja, maar dat doen City, United en Chelsea ook?”. Maar toch is het net anders. Hetzelfde, maar anders. Die 3 grootmachten kopen eigenlijk alles waarvan ze het idee hebben dat het misschien ooit iets kan worden en tellen daar grof geld voor neer. Word het niets, doen ze ze net zo makkelijk weer van de hand. Ze kopen er 12, als er 2 succesvol word is het prima zo.

Begrijp mij niet verkeerd, Tottenham koopt ook, en flink ook, maar voor zo aanzienlijk veel minder dat het voor ons pure entertainment is om deze relatief “goedkope” ploeg te zien stunten tegen de big spenders van de league. David vs Goliath taferelen. Niets is fijner de 30 miljoen aankoop te zien spelen “met” de rivaliserende speler van 120 miljoen. Gênant, maar grappig. Vooral het ijskoude verbeten smoelwerk van de Sjeik uit het Midden Oosten. Het is al koud in het grauwe Engeland maar om het 2,2 miljard speeltje ook nog eens als een F4 elftalletje van het kastje naar de muur gespeeld te zien worden maakt het voor de neutrale kijker toch net een stukje aangenamer. Voetbal is niet te koop. Spelers wel. Prijzen niet. Noem mij een ploeg die met al zijn aankopen jaar in jaar uit succes heeft gehad. Constant succes. Juist, die is er niet.

Een ploeg als de Spurs is een perfect voetbeeld van hoe het eigenlijk hoort. Vermakelijk voetbal, veel inzet, geweldige ambiance weinig onnodige randzaken, een prachtig stadion een mooi lang verleden. Maar vooral ook hele leuke “bescheiden” spelers. Spelers met de gun factor. Als liefhebber van de sport zal ik natuurlijk Ons Oranje missen deze zomer, maar door een ploeg als Tottenham zal ik onze zuiderburen nauwlettend in de gaten houden. De goede kop van Toby die transformeerde van pupil naar weightlifter, de mega magistrale “Chris”, die soms ietwat emotieloos over het veld wervelt maar zijn voetjes overuren laat spreken, het studentikoos uiterlijk van Jantje en frivole Moussa. De Spurs zijn voor mij een voorbeeld van de gunfactor. Ik hoef maar te zappen en in Tottenham te vallen, en ik ben voor Tottenham.

Liefde voor de Spurs

Niet omdat ze niet alle groten der aarde in een wit “te strak” shirtje proberen te hijsen, maar omdat Tottenham Tottenham is, en Tottenham is warm. Voetbal is leuk. Tottenham Internazionale zien omver lopen is leuker, Real Madrid vernederen nog leuker, Tottenham de kwartfinale van de Champions League zien halen onbetaalbaar. Maar helaas, daar moeten we nog een jaartje op wachten.

Wellicht volgend jaar mits ze de ploeg van nu bij elkaar kunnen houden. Maar voor spelers als de Eriksen, Dembele, Kane, Son en Alli maakt het de grote geldschieters niet uit hoeveel het kost, als ze maar komen. Dat de transferbedragen inmiddels zin opgelopen tot de 3 cijfers voor de komma blijft mij te ver gaan. Ook al was Tottenham de eerst die het bedrag ontving, jawel, Gareth Bale, naar Real Madrid. Daar gaan we weer… Laten we hopen dat Tottenham volgend jaar niet tègen “haar” eigen spelers komt te spelen. Want stiekem willen we eigenlijk allemaal dat Tottenham de finale wint, met deze spelers wel te verstaan.

Wat er ook gebeurd, ik zit er al klaar voor. Zonder shirt, want wit kleed niet echt lekker af bij mijn gezellige welvaartsbuikje.

[Foto’s via Pro Shots]

In de Hekken
In de Hekken brengt vanaf 2010 een doorlopende ode aan de voetbalsupporter, en is sinds die tijd één van de grootste websites voor (fanatieke) voetbalsupporters in Nederland en België.

Reageren is niet mogelijk.

0 %