Ultras Strasbourg zetten Calais in vuur en vlam!

Calais, bekend om haar oversteekplaats naar Engeland. Voetbal is dus relatief onbekend in dit Franse stadje. Aangezien Racing Strasbourg op bezoek komt, lijkt een bezoekje in Calais opeens veel interessanter. Laatstgenoemde club heeft zo nu en dan mooie pyroshows en vorig jaar gingen zij zelfs met de beker aan de haal! Dit seizoen wijst de loting dus uit dat de plaatselijke Stade Portelois het in de 1/32 finale moet opnemen tegen RCSA. Ultiem moment om af te reizen naar Stade de L’Épopée!

Calais

Saillant detail: de reis voor de uitsupporters van Strasbourg is bijna dubbel zo lang als die voor ons. En dat terwijl zowel Calais als Strasbourg redelijk noordelijk gelegen zijn in Frankrijk. Hoe dan ook, voor een bekerwedstrijd een prachtige awayday zo in het begin van het jaar!Voor de wedstrijd begint, verken ik de stad even. Uitgestorven, verwaarloosd en vergrijsd zijn toepasselijke, bijvoeglijke naamwoorden. Dan maar hopen dat heel de stad is leeggelopen om de wedstrijd te bezoeken. Maar hoe dichter ik bij het stadion kom, des te stiller het wordt. De wijken veranderen qua uiterlijk. Welvarender maar nog steeds even dood.

Eenmaal de grote weg te hebben bereikt, is Stade de L’Épopée al zichtbaar. Lelijk en modern, gelegen op een groot terrein. De bouw die in 2008 plaats vond, heeft een slordige 22 miljoen gekost. Krankzinnig, vooral als je ziet hoe het bouwwerk in fel contrast staat met de stad zelf. De club speelt bovendien in de Championnat National 3, de relatief anonieme regionen van het Franse voetbal.

Carnaval in Duplostadion

Op de site van Stade Portelois stond ongeveer 3 dagen voor matchday dat de bekerwedstrijd is uitverkocht. Zittend in het stadion zie ik tijdens de aftrap dat er honderden (misschien wel duizenden) stoeltjes vrij zijn. Met een kaartje voor Tribune Est kan ik achteraf gezien gewoon zitten waar ik wilde. Het is namelijk mogelijk om rond heel het stadion te lopen en alle trappen op te lopen zonder extra gecontroleerd te worden.

Ik zit echter prima op de lange zijde. Rechts op de korte zijde staan jonge en oude lui die zo te zien verantwoordelijk zijn voor de sfeer. Een aantal rijen onder mij staan de “ultras” van Stade Portelois. Een groepje van ongeveer 15 man is nagenoeg hetzelfde gekleed. In ieder geval qua kleur. Beetje een gekke plek voor de harde kern. Maar mij wordt al gauw duidelijk waarom zij niet op de korte zijde willen staan. De sfeerzijde barst van de kleine kinderen en de oudere lui hebben muziekinstrumenten bij hen. Ik heb het niet per se over een trommel, maar ook over diverse trompetten. Tijdens de warming-up worden al een aantal liederen ingezet. Bekende deuntjes worden ondersteund door Braziliaans-achtige beats. Totaal in de war probeer ik mij toe te leven naar de aftrap. Maar als een aantal mensen met schmink op hun wangen voor mijn gezicht zitten, krijg ik de rillingen over mijn lijf. En dat terwijl een prima winterzonnetje de tribunes en de bijbehorende duplostoelen van een aangename gloed voorziet…

Zalig uitvak Strasbourg

Als de spelers het veld opkomen hoor ik de welbekende geluiden: fakkels worden afgestoken! Het uitvak staat in vuur en vlam. De thuissupporters fluiten de aanhang van Strasbourg uit. Dit fluitconcert is van korte duur, want de meesten kunnen het toch niet laten om de pyroshow even te filmen. Hoe vaak komt het namelijk voor dat men pyro afsteekt in Stade de L’Épopée?

De “muzikale” zijde van Portelois probeert een tifo voor elkaar te krijgen aan de hand van gele en blauwe vellen. Ten eerste zit die zijde, net als alle andere zijdes, niet vol. Ten tweede zijn er te weinig vellen uitgedeeld en tenslotte weigeren sommigen mee te doen. Kortom, alle ingrediënten voor een mislukte tifo. Althans, niet voor de jeugd. Na de aftrap transformeren vele kinderen de vellen tot papiervliegtuigjes, waarvan enkele op het veld belanden.

Stunt in de maak?

Nét als alle bandleden ongeveer hetzelfde ritme te pakken hebben, valt de 0-1. Een per directe stilte volgt, behalve links van mij. Vanuit het uitvak is wat gejuich te horen. Als klap op de vuurpijl, worden enkele fakkels afgestoken. Ondanks dat het uitvak lang niet vol zit, laten de meegereisde supporters toch zien waarom ze er zijn. Strasbourg wordt goed gesteund, al is deze awayday ruim 600 kilometer van hun stad af.

Na de openingstreffer denkt de ploeg uit de Ligue 1 dat ze er al zijn. De meest kansloze ballen worden gegeven, waardoor Portelois er lustig op los kan counteren. Dit resulteert in de gelijkmaker, vlak voor rust. Een afgeketste bal belandt bij de kleine nummer 9. De spits, die ongeveer tot de navel van zijn mandekkers komt, is gigantisch koelbloedig. Hij schuift de bal mooi in de verre hoek en heel het stadion ontploft!

De doelpuntenmaker weet van gekte niet waar hij naartoe moet rennen en hij vliegt met sneltreinvaart langs de korte zijde achter de goal langs. Voordat hij bijna het stadion uitrent, wordt hij flink omhelsd door zijn teamgenoten. Op de tribunes wordt hetzelfde gedaan onderling. Dit is toch geweldig? Een kans ruiken tegen de bekerwinnaar van vorig jaar!

De trots van Calais

De tweede helft kent vrijwel direct een tegenslag voor de thuisploeg. Wel één waar je gerust voor mag applaudisseren. Een aanvaller van Strasbourg neemt de bal met een omhaal op de wonderslof. Alsof hij ze dagelijks maakt, blijft hij op de grond liggen met zijn armen gespreid. De uitsupporters zijn een tikkeltje blijer en zij steken opnieuw fakkels af, iets meer dan bij de 0-1. Er valt in ieder geval genoeg te genieten!

De uitploeg loopt vervolgens uit tot 1-4 en de meeste thuissupporters vinden het wel best. Ze hebben toch nog ongeveer 50 minuten knap stand gehouden tegen een club van formaat. Het wordt steeds stiller en stiller, maar hier en daar is toch een glimlach te spotten. De huid duur verkopen, dat is wat elke supporter wil zien. Enigszins trots keert iedereen na het laatste fluitsignaal terug naar huis. De trots van Calais maakt het spookstadje zo nu en dan weer wat levendig…