Turkse Passie – Hollandse nuchterheid
Op de redactie van In de Hekken hebben we het er al vaker over gehad. Hoe komt het toch dat wedstrijden rondom het Nederlands elftal zijn geworden tot wat ze zijn, gezapige potjes met een dito publiek. Over belangstelling niet te klagen, zelfs naar uitwedstrijden in uithoeken van Europa gaan ‘we’ altijd in grote getalen mee. De welbekende wortelmannen en kaasmeisjes voorop in de strijd.
Tijdens de meeste wedstrijden van Oranje is het dan ook een feestje. Nou ja, feestje… Als je ervan houdt natuurlijk. In de ArenA en de Kuip, maar ook tijdens de meeste andere wedstrijden in de kwalificatiereeks komt het Oranjelegioen makkelijk boven hun tegenstander uit, met 50.000 man meedeinend op de maat van een of andere hoempapa band uit de provincie. De Ultras van Andorra of de hel van Luxemburg overleven is één ding. Anders wordt het wanneer de Oranjesupporters oog in oog komen te staan met een land waarvan de inwoners toch net even wat meer passie hebben dan die nuchtere Hollanders. Ook al waren de Turken in de ArenA waarschijnlijk voor 95% Nederlander, de ware Turkse aard kwam naar boven. En eerlijk gezegd was ik daar toch enigszins jaloers op. De gehele zijde achter de goal, en vele vakken daarbuiten, kleurden rood en waren 90 minuten lang het decor van een deinende massa Turken die op hartstochtelijke wijzen hun stuntelende helden aanmoedigden. In tegenstelling tot de Nederlandse fans die, duidelijk onder de indruk van zoveel machtsvertoon op de tribunes, doodstil waren en niet verder kwamen dan een mager “ ’t is stil aan de overkant” na de 1-0 van v. Persie.
Op clubniveau kunnen de meeste Nederlandse clubs aardig meekomen tijdens deze Europese topwedstrijden op supportersgebied. Bij de wedstrijden van Oranje is het sinds de jaren ’90 kommer en kwel. Waar op beelden van vroeger nog grote groepen clubsupporters te ontdekken zijn, die ook tijdens wedstrijden van het Nederlands elftal massaal achter hun elftal stonden, laat juist deze groep het nationale team links liggen, en moeten we het hebben van dagjesmensen die net zo goed naar Thialf hadden kunnen gaan. Waar dit dus bij andere landen zoals Turkije, maar ook Engeland en recentelijk bijvoorbeeld onze zuiderburen, die met 10.000 man op Wembley stonden, er heel anders aan toe gaat blijft het in Nederland behelpen.
Laten we hopen dat ook het Nederlands elftal ooit weer een achterban krijgt die tegenstanders bij voorbaat al laten zweten. En laten we het optreden van de Oranje supporters afgelopen vrijdag in de hel van ‘klein Istanbul’ maar snel vergeten.
