Sporting uit!
Maandag 6 september. Ergens in de middag. De UEFA maakt bekend dat uitsupporters weer welkom zijn. Mits de richtlijnen in de betreffende landen het toelaten. Dinsdag 15 september. 3:45. Net als 1.196 andere Ajacieden is het ons gelukt om naar Lissabon af te reizen. 73 weken na Getafe uit. Voor het eerst in 16 jaar zo lang zonder Europese uitwedstrijd. En wat heb ik het gemist!
Rond 9:00 landen we in Brussel. De Ryanair piloot wenst ons een prettige wedstrijd. Snel inchecken. Nog even een digitale meeting, klein voordeel van Corona, en een ubertje in. Vertrek naar Estádio Aurélio Pereira. Het stadion, 30 kilometer van Lissabon, waar Ajax onder 18 de Youth League aftrapt. Bij de ingang wordt de temperatuur opgemeten, krijg je een gratis kaartje en word je naar een klein uitvak gedirigeerd. De jonge Amsterdammers hebben het zwaar tegen hun iets oudere en fysiekere tegenstanders. Door een lucky goal en een goede fase in de tweede helft delen de ploegen de punten.
De stad is inmiddels wit-rood-wit en zwart-geel-rood-groen gekleurd. De Ajacieden genieten van een hapje en wat drankjes. Meestal in de zon. Af en toe in een buitje. Soms wat gezang, maar vooral veel geouwehoer. De traditionele ballenjacht waarbij de plaatselijke hermandad als gewillig lummel van links naar rechts wordt gestuurd totdat het de lokale souvenirwinkels wordt verboden nog langer ballen te verkopen. Het omwisselen is lekker in het centrum en daarmee geen hinderlijke onderbreking van de dagbesteding. Alles is zo lang geleden maar er lijkt niets veranderd.
Ruim voor de wedstrijd wordt koers gezet naar het stadion. Met metro’s, taxi’s en ubers verplaatsen de 1.200 zich richting Telheiras. Van daaruit smelten de verschillende groepen samen om door een fuik van ME richting uitvak te worden gedirigeerd. Honderden QR codes worden gescand en net zoveel temperaturen gemeten waarna we over twee ringen verspreid Estádio José Alvalade binnen lopen.
Waar Benfica me drie jaar geleden tegenviel, ben ik grote delen van de wedstrijd onder de indruk van de steun van de fans van Sporting. Het uitvak daarentegen mist de vorm. Zonder drums lijken sommige nummers in een hardcore tempo te worden afgeraffeld waardoor in de eerste helft alleen ons gejuich bij de drie goals de Portugese aanmoedigingen overstemt. Drie goals die ons, ondanks de enorme blunder bij de 1-3, redelijk comfortabel tot de rust brengen.
Pro Shots / Jasper Ruhe
De achtbaan van emoties gaat in de tweede helft onverminderd door. Binnen twee minuten lijkt het 2-3 te worden, maar de VAR steekt er een stokje, of beter gezegd een lijntje, voor. Vier minuten daarna maakt Haller z’n derde en Ajax’ vierde en is de wedstrijd gespeeld. Zowel op het veld als op de tribunes blijft Sporting het proberen, maar inmiddels is Amsterdam de baas is Lissabon.
Met een 1-5 eindstand bedanken spelers en uitvak elkaar uitbundig. Haller wordt toegezongen en pakt zijn moment. Dat doet hij nogmaals als hij een kwartier na de wedstrijd met Wedstrijdbal, trofee en telefoon naar het uitvak komt op een selfie te maken. Het uitvak houdt zich op dat moment bezig met het toezingen van Nico die aan het uitlopen is en het uitdagen van Overmars en van der Sar die nog het veld opkomen.
Pro Shots / Marcel van Dorst
Drie kwartier na de wedstrijd gaan de poorten open en verruilen we het felverlichte stadion voor de donkere Portugese nacht. Begeleid door de ME wordt koers gezet richting metro. Nagenietend bereiden we ons voor op de terugreis. Maar vooral op de volgende. Want we zijn er weer! Wat. Een. Avond!
[coverfoto via Pro Shots / Jasper Ruhe]
