Voetbal in Afrika

Raja Casablanca; op bezoek bij de rauwe arbeidersclub van Marokko

Vandaag spelen om 18:15 de nummers 4 en 10 van de Botola Pro tegen elkaar in het Stade Mohammed V. Om aan te haken bij de top 3 en de CAF Confederatie kwalificatie of mogelijk CAF Champions League kwalificatie te halen zal Raja Casablanca moeten winnen vandaag.

De dag voor de wedstrijd halen we onze wedstrijdkaarten op bij het trainingscomplex van Raja C.A. Een weg scheidt dit trainingscomplex van die van Wydad. In Marokko worden de hardcopy kaarten nog op een oldskool manier aan de man gebracht. Groepjes jongeren komen af en aan om hun tickets op te halen. Ondertussen wordt er op de hoek van de straat merchandise van Raja verkocht, schuin voor de officiële fan shop en de jongens weten enkele sjaaltjes te slijten aan een drietal gasten.

 

Magana

Op de dag van de wedstrijd bereikt ons het bericht dat Curva Sud een grote choreo en pyro op de planning heeft staan. Reden genoeg om ons vroegtijdig naar het stadion te begeven. In het bijzijn van 2 bloedfanatieke Raja supporters en een lid van Ultras Green Boys betreden we het eerste gedeelte van de toegangscontrole. Net als een dag eerder, bij de wedstrijd van Wydad, is het één grote chaos bij de toegangscontrole waar de Ultras in een soort van polonaise elkaar rennend naar binnen duwen. Een apart fenomeen wat we nog niet elders hebben gezien. Ook de politie is weer met veel mankracht en materieel present om de orde te handhaven. Na drie toegangscontroles bereiken we ruim 2 uur voor aanvang Zone 3, ook wel bekend als de ‘gezinstribune’.

In maart 1949 wordt Raja Club Athletic Casablanca opgericht. Raja Casablanca speelt in hetzelfde stadion als hun rivaal Wydad AC en speelt sinds 1951 onafgebroken op het hoogste niveau van Marokko. Ze hebben zich 12 keer landskampioen mogen noemen en wonnen vele andere prijzen. Raja is een club van de arbeidsklasse, wat ook terug te zien is op de tribune. Ook voelt de sfeer harder en rauwer op de tribune ten opzichte van Wydad.

Curva Sud van het Stade Mohammed-V, bekend als “Magana”, is de tribune van de meest fanatieke supporters. De naam Magana betekent “de klok” in Marokkaans dialect, als verwijzing naar het reuzenscherm dat vroeger de Virage Sud domineerde. Dit was in feite de enige hoek met een dergelijk scherm, vóór de renovatiewerkzaamheden waarbij de Curva Nord in 2016 ook werd uitgerust met een digitaal scherm.

Raja C.A. kent hedendagen 2 Ultras groepen: Green Boys ’05 en Ultras Eagles ’06.

Ultras Green Boys 2005

In 2000 was er een vriendengroep, bestaande uit trouwe jonge supporters, die een nieuw tintje aan de tribunes gaven. Onder de naam La Clique Celtic, gehuld in Celtic Glasgow shirts, bezochten ze samen alle wedstrijden uit en thuis. Geïnspireerd door de opkomende Ultras beweging in Italië en Tunesië richten enkele jongens van La Clique op 21 juni 2005 de eerste Ultras groep in Marokko op genaamd Green Boys. Zonder tijd te verliezen gaat de groep aan de slag.

Op de dag van de wedstrijd, tegen ESS uit Tunesië voor de Afrikaanse Champions League, maakt de groep de allereerste tifo van een Ultras groep in Marokko: Een reusachtig zeil met de groen-witte kleuren en de tekst “FORZA RAJA, GREEN BOYS”. Het geheel wordt vergezeld van rollen papier, rook en rookpotten. De eerste tifo die de start van de groep officieel maakt en waardoor het publiek de groep leert kennen.

Geïnspireerd door de geschiedenis van de club, is de groep vanaf het begin een vechtersgroep geweest die nooit opgaf; Soffrire sempre mollare mai. Vandaag de dag is de groep trouw aan zichzelf en vervolgt het zijn weg als groep met secties door heel Marokko en daarbuiten. De slogans van de groep zijn ‘MASTERS’, ‘Until death’ en ‘Simply the best’. Met de ene mooie en grootse tifo na de andere is Ultras Green Boys ’05 een leidende groep op tifo gebied.

Door interne conflicten binnen de groep over een andere zienswijze, besluiten een aantal jongens in 2006 Green Boys te verlaten en Ultras Eagles op te richten. De splitsing van de 2 groepen heeft lange tijd geleid tot vele onderlinge ruzies en vechtpartijen.

Ultras Eagles 2006

Deze groep start bij gate 11 op de Magana (Curva Sud). De start van de groep was allesbehalve gemakkelijk. Een nieuwe mentaliteit en stijl geaccepteerd krijgen op de Curva was destijds bijna onmogelijk. De groep stond voor een keuze: er doorheen drukken of stoppen. De keuze was al snel gemaakt. Ultras Eagles begon sterk en slaagde erin op te vallen met de tifo’s in het Père Jego stadion. Door leden contributie te laten betalen van 30 Dirham per maand kregen de eerste tifo’s vorm.

Met de mentaliteit ‘altijd georganiseerd, altijd aanwezig en altijd invloedrijk’ lieten Ultras Eagles naar eigen zeggen elke wedstrijd aan de wereld zien wat het is om “een artiest te zijn in deze Ultras wereld”. De Eagles vielen de eerste drie jaar op met de manier waarop zij zich uitdrukken, wat volgens hen het belangrijkste middel is dat de mentaliteit weerspiegeld. Ultras Eagles berichten zijn over het algemeen gebaseerd op “Ik schrijf wat ik denk, niet wat anderen graag zien”. Hierbij gaan ze altijd uit van hetzelfde principe: kies de eenvoudigste manier om de boodschap over de brengen. De groep is vaak bekritiseerd vanwege de onderwerpen in hun tifo’s en de manier waarop zij zich uitdrukken, maar heeft bovenal altijd de belangen van de Raja Club verdedigd en doet dit nog steeds.

Het keerpunt

In 2016, het jubileum jaar van Ultras Eagles, gebeurt er veel. De sluiting van de Curva Sud, vanwege werkzaamheden, betekende dat de Ultras zich moeten verplaatsen naar de oostelijke vleugel van het stadion (Krassa Khedrin). Een langlopend conflict met Green Boys ’05 bereikte zijn dieptepunt op 19 maart 2016. Na de wedstrijd tegen Chabab Rif Al Hoceima, die Raja met 2-1 wint, vieren de spelers de overwinning met de Ultras waarbij de nodige pyro wordt ontstoken.

Wat de precieze oorzaak is geweest kan niemand zeggen, maar als de groepen elkaar te beginnen te bekogelen met vuurwerk ontstaat er paniek op de drukke tribune. Het lukt supporters niet de tribune te verlaten en ze proberen zichzelf in veiligheid te brengen door het veld op te gaan. Een hevig gevecht wat uiteindelijk heeft geleid tot het trieste overlijden van twee Green Boys leden. Dit dieptepunt was een keerpunt in de geschiedenis van beide Ultras groepen en bracht een reeks hervormingen tussen de twee groepen op gang. Om de overleden jongens te eren werd een nieuwe visie op de onderlinge samenwerking doorgevoerd, die achteraf alleen maar positieve effecten heeft gehad.

Verbod op ultras

Deze gebeurtenis heeft ertoe geleid dat de Marokkaanse regering besloot de Ultras en Ultra scene te verbieden. Ultras groepen besloten hierop een collectief (Ultras League) op te zetten om zo de krachten te bundelen en de strijd aan te gaan tegen de volgens hen ongegronde en irreële beslissing van de regering. Green Boys was de enige groep die zich niet liet tegenhouden door het verbod en zag het als uitdaging om elke uitwedstrijd hun groepsdoek te laten zien in het stadion van de tegenstander.

Dit is de groep bij 6 uitwedstrijden gelukt, waaronder in Tanger, Hoceima en Jedida. Veel Green Boys leden zijn hiervoor gearresteerd. De strijd werd uiteindelijk, zowel op als buiten de tribunes en ondanks een verbod en onderdrukking door de politie, met succes gevoerd. Vanaf eind 2017/begin 2018 waren de Ultras weer terug op de tribunes.

Sindsdien worden beide Ultras groepen door de politie onder druk gezet en worden leden voortdurend in de gaten gehouden. Voor het minste of geringste worden leden gearresteerd. De “Het is de schuld van de Ultras” is gemeengoed geworden in Marokko. Sommigen zitten, terwijl ik dit schrijf, nog steeds achter de tralies.

Overleden supporter

Een uur voor de wedstrijd bereikt ons het trieste bericht dat een lid van Ultras Green Boys ’05 is overleden op weg naar het stadion door een verkeersongeval. Uit respect voor hem en zijn familie wordt de geplande choreo afgelast. Het stadion kent geen uitvak en supporters van de tegenstander worden op de thuistribune neergezet met wat politie in de buurt. Voor de aftrap gaan een aantal meegereisde supporters van Chabab op de vuist met het familievak van Raja in Zone 2.

De politie moet ingrijpen om de rust weder te laten keren en vanaf de tribunes worden afkeurende geluiden gemaakt. Als de wedstrijd begonnen is blijft iedereen zitten. Geen doeken, geen vlaggen, geen sfeer. Er wordt enkel gereageerd op het wedstrijdverloop. De enkele tientallen uitsupporters komen hierdoor met vlagen boven de supporters van Raja uit, wat een unicum te noemen is. Als we vlak voor rust zien dat de vlaggen gereed gemaakt worden hebben we goede hoop voor een bak sfeer in de tweede helft.

Als het rustsignaal klinkt lopen we van de tribune af. We nemen afscheid van een lid van Ultras Green Boys, want hij moet zijn vliegtuig naar Mali halen waar Raja het enkele dagen later opneemt tegen Horoya AV voor de CAF Champions League.

Somos Curva Sud

Na rust barst een orkaan aan geluid los op de tribunes. Alles wat er in de eerste 45 minuten niet uitkwam, lijkt er de tweede helft wel uit te komen. Dat we op een gezinstribune zitten is weinig van te merken. Het hele stadion zingt en springt en als er in de 51ste minuut gescoord wordt, wordt op diverse tribunes de eerste fakkels ontstoken. Volledig herkenbaar wordt er op onze tribune met fakkels en strobo’s gezwaaid alsof het de normaalste zaak van de wereld is (en zo zien we het graag!).

Ook de uitsupporters steken even later de nodige fakkels af en besluiten vervolgens het naastgelegen familievak ermee te bekogelen met als gevolg het over en weer gooien van vuurwerk en een korte knokpartij. Voor de tribune van de Ultras, op de sintelbaan, komt langzaam gedurende de wedstrijd steeds meer politie te staan hoewel daar geen aanleiding voor te vinden is.

Door de supporters wordt het ervaren als provocatie, in de hoop dat de Ultras reageren en er een reden is om de aanstaande Casablanca derby zonder publiek te spelen. In de slotfase krijgt Raja een paar flinke kansen, maar er belandt er geen in de goal. In de blessuretijd wordt ‘Somos Curva Sud’ massaal ingezet vanaf de tribunes, het nummer waarbij Raja naar eigen zeggen altijd weet te scoren. En vlak daarna gebeurt dat ook, wat een gekkenhuis op de tribunes oplevert. Kinderen en zelfs een oudere dame staan te springen en zingen luidkeels “Marijuana w coca” mee. Niemand lijkt door te hebben dat de goal vervolgens wordt afgekeurd vanwege buitenspel. De wedstrijd eindigt zo met een 1-0 zege voor Raja.

We willen de jongens van Raja bedanken voor hun gastvrijheid!

Dit artikel is geschreven door gastschrijfster Mandy, waarvoor dank! Stuur jouw verhaal ook in: [email protected]

Lars Smit
Leven lang verliefd op NEC. Helemaal gek van supporterscultuur, vergane glorie en amateurvoetbal.

Reageren is niet mogelijk.

0 %