Old School Derby in Westfalen

Met een gezonde spanning, een heerlijk bakje koffie en een goed muziekje vertrekken we richting Münster voor de ‘Westfalen Derby’ tussen Preußen Münster en Arminia Bielefeld.

Een speciale wedstrijd, want het is niet vaak dat deze twee ploegen elkaar treffen in competitieverband. Die Adler pendelt voornamelijk tussen de Regionalliga West en de 3. Liga, terwijl de buren uit Bielefeld momenteel in een vrije val wegzakken uit het Duitse profvoetbal. Na twee opeenvolgende degradaties bevinden ze zich voorlopig in de lagere middenmoot van de 3. Liga, slechts 5 punten verwijderd van een degradatieplaats.

Halve liters en schnitzels

Na een rit van 3,5 uur, met een tussenstop in Gelsenkirchen waar we het Neues Parkstadion van FC Schalke II bezoeken, arriveren we in Münster. We parkeren op een kilometer van het stadion en gaan de sfeer opsnuiven in de Biergarten van Restaurant Venneman. In deze kleine, houten chalet komen de lokale fans al gezellig samen om met een grote Duitse pint in de hand de voorbeschouwing van de belangrijkste wedstrijd van het seizoen te beginnen. Uiteraard doen wij graag mee, en na enkele lekkere halve liters schuiven we aan in het restaurant voor een heerlijke schnitzel.

In de rij voor het stadion

Een klein uur voor de aftrap begeven we ons naar het stadion, ruim op tijd om ons te mengen in de sfeervolle aanloop naar de wedstrijd tussen Preußen Münster en Arminia Bielefeld, zo dachten we… Aan de ingang van het stadion staat een massa volk, een structuurloze menigte, dicht op elkaar gepakt. Na een half uur staan we nog steeds op dezelfde plaats als bij onze aankomst bij het Preußenstadion. Het publiek wordt wat ongeduldig, want de aftrap nadert en er zit geen schot in de zaak. Protestliederen en fluitconcerten wakkeren aan, al blijft de sfeer, typisch Duits, vrij gemoedelijk.

Inmiddels is het 13.25 uur, slechts vijf minuten voor de aftrap. De opstellingen galmen al door de luidsprekers en we zijn nauwelijks twee meter opgeschoven, wanneer plots alle toegangspoorten open gaan en iedereen zonder enige controle naar binnen mag. Door de enorme drukte duurt het echter nog een klein kwartier voordat we een glimp van het veld kunnen opvangen; de stadionklok geeft intussen al de 11e minuut aan.

De droom van elke groundhopper

Wat we dan te zien krijgen is ronduit prachtig, de droom van elke groundhopper. Een overvolle betonnen curve, mensen die op hekken en in palen klimmen om toch een beetje van de wedstrijd te kunnen volgen. De jaren ’80 herleven in de gigantische staantribune van het Preußenstadion. De geur van heerlijke ‘Bratwurst’ en friet, gecombineerd met de rook van sigaretten en sigaren, waait over de betonnen bak van Die Adler.

Het is jammer dat het vroegere uitvak achter het doel al is gesloopt, in afwachting van de bouw van een nieuw stadion, want dit had het plaatje helemaal compleet gemaakt.

De ultras, die sinds enkele jaren weer een hechte groep vormen, zorgen voor de ene sfeeractie na de andere. Bengaals vuur wordt afgewisseld met groen-zwarte rook, een gigantisch spandoek wordt door een dertigtal fans minutenlang in de lucht gehouden… De bezoekers zetten daar enkele kleinere acties tegenover, maar die verbleken bij het luide enthousiasme van de thuisaanhang.

Er werd nog gevoetbald ook

Oh ja, er was inderdaad ook nog een wedstrijd aan de gang. We waren zo onder de indruk van de nostalgische sfeer rond het veld dat we even de basis van al deze prachtige taferelen uit het oog waren verloren. Bielefeld startte het beste en kwam na een terechte strafschop met 0-1 voor.

De thuisploeg zette de bordjes kort voor rust weer gelijk, om vervolgens in de vroege minuten van de tweede helft het winnende doelpunt te maken. Preußen 06 neemt afstand van de rivaal en zet zijn opmars richting de top 5 van de tabel verder, terwijl Bielefeld de hete adem van de Regionalliga in de nek voelt.

Wedstrijd als bijzaak

De wedstrijd beschouwen we vandaag als bijzaak. De sfeer, het stadion, de taferelen van een veel te grote menigte in een ’te’ kleine tribune hebben onze ogen zo doen fonkelen dat we al in onze agenda kijken om terug naar het Preußenstadion te komen. Vandaag is voor ons nog maar eens duidelijk geworden dat de charme van het voetbal te vinden is in de lagere reeksen. Lang leve de oude voetbalcultuur!