Beste droeftoeters,
normaal gebruik ik deze term alleen maar om fans van Oranje te duiden, met hun oranje neuzen en wortels op hun hoofd. Maar jullie, beste relnichten, verdienen de titel nog veel meer. Waar ik vandaag wakker wilde worden en alleen maar ronkende verhalen wilde horen over het succes van de Tweede Divisie, daar werd ik wakker met een enorme kater.
Dankzij jullie. Het had zo mooi kunnen, nee moeten zijn. Tijdenlang werd onder leiding van Leo Oldenburger en Edwin Struis toegeleefd naar een toernooi tussen vier prachtige ploegen: Veendam, SVV, FC Wageningen en HFC Haarlem. Vier weken lang voetballen op evenveel prachtige locaties en zien wie de beste failliete club is. Geen combi’s, geen evenementenbier, geen politie. Alleen plezier maken en mijmeren over de dagen van weleer.
Tot jullie om de hoek kwamen kijken. Om de voetbalcultuur van Nederland failliet te slaan. En dat is aardig gelukt. Waar alle landelijke media waren afgekomen op een prachtig evenement besloten jullie dat jullie de spotlights verdienden.
Door met riemen te slaan. Door voorwerpen op het veld te gooien. En door een vrouw een gebroken kaak te slaan. Stoer hoor, een vrouw van veertig een gebroken kaak slaan. Als je zo nodig wilt slaan, ga dan naar een verlaten zandbak ergens op de Veluwe. Of stop een appel in je mond, trek iets aan van leer en sla elkaar dan verrot met riemen. Misschien windt het je zelfs wel op.
Dankzij jullie gaan we weer discussiëren over combi-regelingen, meer politie-inzet, minder bier. Alleen maar omdat jullie menen groter en belangrijker te zijn dan het voetbal.
Gisteravond zag ik Edwin Struis bij Nieuwsuur. Ik moest slikken toen ik zijn laatste woorden hoorde. Dat ze misschien maar moesten stoppen. Dat nooit. Dus droeftoeters, doe ons een groot plezier. Blijf lekker thuis of spreek ergens anders af met elkaar. Maar verziek dit prachtige evenement niet weer.
We gaan nog drie keer genieten van vier roemruchte clubs. Op de Wageningse Berg, Sportpark Harga en aan de Langeleegte. Edwin Struis, Leo Oldenburger en alle vrijwilligers verdienen een prachtig feest. Een feest dat het grote delen van de avond ook was. En verdomme, dat feest gaat er komen. Wel zonder jullie trouwens, want jullie zijn niet meer welkom na gisteren.
