Lokeren-Temse: verdriet en passie als brandstof voor het succes van de toekomst

163 weken geleden. Een koude en druilerige 29 februari in 2020. We lieten een verslagen Daknam achter ons. Sporting Lokeren heeft zojuist van Beerschot verloren en is gedegradeerd uit de eerste Klasse B. Maar erger nog. De club is financieel zo ongezond dat een faillissement dreigt. Twee maanden later, op 20 april, wordt KSC Lokeren, de club met stamnummer 282 failliet verklaard. De bekerwinnaar in 2012 en 2014 houdt op te bestaan. Tot twee dagen later bekend wordt dat Lokeren fuseert met Temse. En dat Koninklijke Sporting Club Lokeren-Temse kan vanavond kampioen worden van de Tweede Nationale, het vierde niveau van België. En dus wandelen we tussen een wit-geel-zwarte volksverhuizing door richting het Burgemeester Thienpontstadion van KSV Oudenaarde.

Geschiedenis

Die vrijdagavond in 2020 is een van de meest indrukwekkende die ik heb meegemaakt. Een zwarte bladzijde in de geschiedenis van de Waaslanders. Een geschiedenis die in muurschilderingen in het Daknam stadion is vereeuwigd. 1907 Racing Club Lokeren “Blauw-Wit”, 1908 football Club Lokeren “ Wit”, 1922 Racing Club Lokeren “Zwart-Wit”, 1931 Standaard football Club Lokeren “ Zwart-Geel”, 1951 Koninklijke Racing Club Lokeren “ Zwart-Wit” en 1970 Koninklijke Sport Club Lokeren. En nu dus 2020 Koninklijke Sporting Club Lokeren-Temse. Omdat zakenman en spelersmakelaar Louis de Vries zijn club naar een schuld van 1,5 tot 2,5 miljoen had gebracht.

We beleefden die avond op Tribune 2 tussen de fanatieke Lokeren supporters. Duizenden die ondanks de dreigende ondergang hun club vocaal en visueel steunden. Met daarnaast het paars gevulde uitvak van Beerschot. De Ratten winnen de pot en worden periodekampioen. Lokeren degradeert naar het derde niveau. In een wedstrijd die wordt ontsiert door dom politie optreden. Supporters worden met traangas in hun gezicht gespoten terwijl ze geen kant op kunnen. De keeper moet een uittrap nemen terwijl de ME in het veld staat. En de voetbaleenheid gooit als protest de oranje band van de arm op het veld en loopt weg. Als we die avond weglopen vecht Lokeren tegen de tranen. Van frustratie. Van onmacht. En van verdriet.

Volksverhuizing

En vanavond zijn diezelfde supporters dus naar Oudenaarde getrokken. Bij de meeste Nederlandse sportliefhebbers bekend als finishplaats van de hoogmis van het wielrennen, de Ronde van Vlaanderen. Maar ook de stad met het Burgemeester Thienpontstadion. Gelegen aan de Prins Leopoldstraat. Weggestopt tussen de typische Vlaamse huisjes. Een grote toren en vier lichtmasten wijzen ons de weg. We komen aan de kassa aan de uitvakzijde van het stadion en lopen om het stadion heen naar de andere kant.

Aan een gat in de muur kopen we voor 15 euro een kaartje voor de zittribune. Niet omdat we graag zitten, maar wel omdat de hoofdtribune uit een heerlijke metalen dakconstructie en honderden houten bankjes bestaat. Daar tegenover aan de andere lange zijde een lagere overdekte staantribune en achter beide goals twee staan tribunes bestaand uit stoepranden. Voor backdrop liefhebbers is er ook genoeg te genieten in Oudenaarde. In de verte zien we tussen de  vreemde toren op de hoek van het stadion en de brandende lichtmasten de toren van de Collegiale Sint-Walburgakerk. Een stuk naar links kleurt de ondergaande zon een gele hijskraan langzaam steeds meer oranje.

Wit-geel-zwart

Bij opkomst staan we op de hoofdtribune. De ruim tweeduizend supporters van Lokeren zingen hun ik wit geel gehulde helden toe. Gele rookpotten ondersteunen de drang naar de titel. Een wat oudere supporter van Oudenaarde merkt nuchter op dat hij blij is dat ze dezelfde clubkleuren hebben. Dan valt de overname wat minder op. Zowel de scheidsrechter als de spelers van Lokeren zijn minder nuchter dan deze fan van Oudenaarde. Een makkelijke pingel in de vierde minuut wordt gemist en binnen het halve uur staat Lokeren met tien op het veld. De betere kansen zijn voor Oudenaarde maar Lokeren haalt de rust met 0-0. Wij hebben de rest van de eerste helft staand aan de Lokeren kant bekeken. Een deel van de Lokeren fans probeert ons te overtuigen bier voor ze te halen. De sfeer is gemoedelijk.

De tweede helft wordt wat intenser. Maar dan vooral richting de leidsman van vandaag. Hij geeft nog twee keer rood. Eerst aan Lokeren en daarna aan Oudenaarde. Beide supportersgroepen scanderen samen dat hij een amateur is. Dat is ook zo ongeveer het enige vocale dat Oudenaarde vanavond heeft in te brengen. Want het stadion is top, de sfeer aan thuiszijde is me iets te gemoedelijk. Ondanks een aantal enorme kansen aan beide zijden blijft het 0-0. Niet genoeg voor een kampioenschap. Maar wel weer een belangrijk stapje. Met nummer twee KRC Gent dat op zondag wint bij KVV Zelzate op 12 punten heeft Lokeren nog 1 puntje nodig. Waar het vorig jaar in en bij Ninove mis ging op en langs het veld geeft de zekerheid dat er nog vier wedstrijden volgen de geel-zwart-witte burger moed.

Net zoals dat gebeurt door de basis van de club. Met het Collectief Wit-Zwart-Geel als motor. In maart 2020 werd opgericht met als doel bij te dragen aan de toekomst van Sporting Lokeren, maar inmiddels een supporterscollectief dat ervoor zorgt dat supporters bijdragen aan de nieuwe club, Lokeren-Temse. Bijvoorbeeld met een supportersonderzoek over de favoriete speeldag, de zaterdag.

Kampioenen

Terwijl wij weglopen galmt het Kampioenen vanuit het uitvak over het veld. De weglopende Lokeren-Temse fans stappen lachend een van de tientallen bussen in. Wij zetten het Burgemeester Thienpontstadion op de to do lijst voor diegenen die er nog niet zijn geweest. En het Daknam stadion uiteraard. Zaterdag. Op de dag nauwkeurig drie jaar na de herstart. Als Lokeren-Temse tegen Olsa Brakel aan een punt genoeg heeft om kampioen te worden. Of volgend seizoen als Lokeren in de Eerste nationale uitkomt. Op weg naar daar waar ze vandaan komen. De top van het Belgisch voetbal. De sombere avond 163 weken geleden als brandstof voor de vreugde van dat wat komen gaat. Maar vooral als katalysator voor iets wat veel groter is dan resultaat of divisie. De trots om ergens bij te horen waarmee je je identificeert. Geniet ervan zaterdag!