Lokeren en La Louvière: piramidebestormers in België
Stiekem best wel toffe grounds. Een obsessie met stamnummers. Onbegrijpelijke play-offs. En een ondoorgrondelijk licentie systeem. Kortom: Voetbal in België. Zo poppen op een vrijdagmiddag tweets voorbij van RAAL La Louvière en KSC Lokeren – Temse die hun licentie voor volgend seizoen hebben. En niet meer voor de Eerste nationale waar ze nu spelen, maar voor de Eerste Klasse B. Want Lokeren en La Louvière manifesteren zich als piramidebestormers en zijn waar ze willen zijn: het Belgische betaalde voetbal!
In vier jaar herrezen
Op 17 maart won Lokeren met 0-4 bij Jong Leuven. Dik 1.000 uitsupporters vierden de promotie. Velen van hen waren 1.479 dagen daarvoor, op 29 februari 2020, getuige van de laatste wedstrijd van Sporting Lokeren. Twee maanden daarna, op 20 april, wordt KSC Lokeren, de club met stamnummer 282 failliet verklaard. De bekerwinnaar in 2012 en 2014 houdt op te bestaan. Tot twee dagen later bekend wordt dat Lokeren fuseert met Temse.
De club begint als Koninklijke Sporting Club Lokeren-Temse in de Tweede Klasse Amateurs, waar het na een vierde plek in seizoen 2021 – 2022 vorig seizoen meestreed om de titel. We bezochten de uitwedstrijd in en tegen Oudenaarde. 4.000 uitsupporters zagen Lokeren gelijk spelen om de week erna tegen Olsa Brakel de titel binnen te slepen en een jaar later dus in Leuven de promotie naar het tweede niveau van België veilig te stellen.
Eerste provinciale Henegouwen
Negen jaar geleden kwam RAAL nog uit in de Eerste Provinciale Henegouwen, een van de tien provinciale reeksen die samen het zesde niveau van de Belgische piramide vormen. Sterker nog, in 2012 verloor de club, toen nog als FC Charleroi, van KSV Temse de promotiewedstrijd. Vanaf 2015 volgden drie promoties en een degradatie in vier jaar tijd. Vier jaar later, na continue in de top van de Tweede Nationale te hebben gespeeld, werd RAAL La Louvière kampioen in de Tweede Nationale om, weer twee jaar later, enkele dagen voor Lokeren-Temse, promotie naar de Eerste Klasse B veilig te stellen. In negen seizoenen klimt de club dus vier treden op de Belgische voetbalpiramide.
De topper
Het stadion van RAAL staat een aantal maanden op m’n bucketlist. De club gaat Stade du Tivoli namelijk verlaten voor een nieuw stadion. En als de nummers 1 en 2 het tegen elkaar opnemen, ze allebei al zeker zijn van promotie én de kaartverkoop hard gaat, dan is dat natuurlijk een niet te missen kans. En dus parkeren we op 30 maart een half uurtje voor de match aan de Rue de Flache en wandelen we richting de uitnodigende floodlights van Stade du Tivoli.
We hebben kaarten op Tribune 1 en nemen met een goed drankje plaats op de houten bankjes. Als de spelers het veld opkomen doen de Green Boys van RAAL hun naam eer aan. Groene en witte vellen worden gescheiden door het logo van de Green Boys. Rookpotten worden ontstoken en afgeschoten. De kleine 1.000 fans van Lokeren zwaaien geel, wit, zwarte vlaggen. De tribunes op de lange zijdes zijn helemaal volgelopen en de staantribune op de korte zijde is ook vrij vol. Vandaag vinden 6.500 voetbalsupporters hun weg naar Stade du Tivoli.
Stade du Tivoli
Wij stadionfetisjisten bekijken een stadion natuurlijk het liefst van meerdere kanten. In de rust lopen we dan ook nieuwsgierig naar de sectorscheiding. Daar kunnen we echter gewoon doorlopen en komen we in het staanvak achter de goal uit. We kijken daar de eerste minuten van de tweede helft terwijl we een heerlijke portie frites tot ons nemen. Na een kwartiertje lopen we verder, passeren we de Green Boys en nemen we plaats tussen de fanatiekste fans van RAAL en het uitvak. Genietend van de vocale support van beide kanten. Want ondanks dat de wedstrijd al snel gespeeld is met een 3-0 tussenstand, zijn beide supportersgroepen continue actief. RAAL viert het naderende kampioenschap en Lokeren waarschuwt met songs en doeken dat ze eraan komen.
Pyro en promotie
Waar de Green Boys voor de wedstrijd Stade du Tivoli al groen wit kleurden, werd er ver in de tweede helft nog een pyro-actie opgezet. Tientallen fakkels worden afgestoken en verlichten de donkere Waalse lucht. Uit en thuissupporters blijven hun gepromoveerde helden toezingen tot ver nadat de scheidsrechter voor het einde fluit. Terwijl spelers en supporters elkaar bedanken lopen wij het stadion uit. Nagenietend van de stadiongeluiden die, naarmate we verder van het stadion weglopen, langzaam verstommen. Maar niet voor lang. Want inmiddels hebben zowel RAAL als Lokeren-Temse hun licentie voor de Eerste Klasse B binnen. Vier jaar na het faillissement van Lokeren. En vier promoties in negen jaar voor RAAL. Twee clubs die de Belgische voetbalpiramide succesvol bestormen. Ik ben benieuwd of het ze lukt ook de laatste stap te zetten.
