Vito Wormgoor over voetballen voor volksclubs en voetbalcultuur
Wij spraken met Vito Wormgoor over zijn tijd bij FC Utrecht, de Graafschap, ADO Den Haag en zijn tijd in Noorwegen. Ook waren wij benieuwd over zijn kijk op de supporterscultuur in Noorwegen en de mooiste wedstrijden die hij heeft gespeeld. Op het moment van het gesprek kwam Vito Wormgoor uit voor Colombus Crew uit de Verenigde Staten. Anno 2024 speelt hij bij DOVO uit Veenendaal, waar hij als jonge jongen ook speelde.
Hoi, Vito Wormgoor. Hoe is het om in de Verenigde Staten te zijn tijdens de coronacrisis?
“Het is allemaal heel raar. We hebben de voorbereiding gedraaid en twee wedstrijden afgewerkt, de derde wedstrijd ging al niet door. Sindsdien is alles onzeker. En die onzekerheid is echt niet leuk, kan ik je vertellen. Gelukkig zit ik wel met m’n familie, maar die willen ook duidelijkheid.”
(Vito Wormgoor tijdens zijn presentatie bij Colombus Crew)
“We hebben wel wat voorstellen ontvangen van de Major League Soccer bond over hoe we de competitie kunnen voortzetten. Voor mij gaat de gezondheid van de spelers en de families voorop.”
Kom je de dagen wel door?
“Gelukkig ben ik met m’n familie. Ik heb 4 dochters, daardoor ben ik automatisch al druk hahah. De kids hebben ritme nodig, dus dat proberen we wel erin te houden. Via de club hebben we een app die we moeten volgen met work-outs en we konden ons aanmelden voor individuele trainingen op de club.”
“Ik spreek veel af met Youness Mokhtar, die zit hier ook met z’n familie. Dan gaan we samen hardlopen, kunnen de vrouwen kletsen en de kinderen spelen. Maar ik ben z’n kop onderhand wel een beetje zat, hahaha.”
Merk je veel verschil tussen het leven in Bergen (Noorwegen) en Columbus (Verenigde Staten)?
“Het zijn totaal verschillende landen, maar lijken gek gezegd ook weer op elkaar. De natuur in Bergen, Noorwegen, was echt extreem mooi. Dat is hier wat minder. Maar in andere staten heb je dat hier ook wel. De Noorse mensen zijn wel iets stugger dan de Amerikanen. Ik vind soms de Amerikaanse mensen eng vriendelijk, maar het geeft je wel een gastvrij gevoel.”
Ik zag de foto’s op je Instagram account, maar Bergen is wel echt een schitterende plek!
“Ja, zeker weten! Ik had vroeger echt niet kunnen bedenken dat ik ooit in Noorwegen ging voetballen. Maar uiteindelijk is het zo gelopen en die tijd zou ik nooit meer willen inruilen.”
In Nederland heb je voor 3 volksclubs gespeeld, FC Utrecht, de Graafschap en ADO Den Haag. Hoe heb je je periodes bij deze clubs ervaren?
“Als zeer prettig en zeer goed. Als je op sportief vlak lekker draait, dan is het vaak fijn terug kijken. Bij die clubs ging het sportief ook goed, daarom ben ik bij die clubs ook goed weggegaan. Bij De Graafschap wel met een smetje, omdat we degradeerden naar de Eerste Divisie. Aan het eind van mijn carrière ga ik bij FC Utrecht en De Graafschap aanbellen om te kijken of er wat mogelijk is. Want ik heb daar echt mooie tijden gehad”.
Bij welke van deze clubs had je de beste band met de supporters?
“Oef, lastig man. Ik lag bij al deze clubs wel goed bij de supporters. Bij FC Utrecht heb ik ook echt mindere wedstrijden gespeeld, dus daar heb ik niet laten zien wat ik wilde laten zien. Maar bij ADO Den Haag en De Graafschap ging dat beter. De fanatieke aanhang van deze beide clubs kun je wel goed met elkaar vergeleken, ze staan altijd achter de club. Bij ADO was dat misschien wat minder, maar ook zij hebben natuurlijk een mooie achterban. Ze zeggen wat ze denken, en daar moet je als speler wel echt tegen kunnen. Gelukkig kan ik daar absoluut tegen en gaf ik altijd 100%. En dat willen de supporters van deze clubs zien.”
Na je periode bij ADO Den Haag vertrok je naar Noorwegen, waarom maakte je die stap?
“Ik had natuurlijk nooit het idee om lekker naar Noorwegen te gaan, lekker ballen. Maar mijn contract liep af bij ADO en in de winterstop waren er een aantal clubs, toch wel grote clubs, die interesse hadden. Ook uit de MLS. Maar door blessures speelde ik in de tweede seizoenshelft maar drie wedstrijden. De wedstrijden die ik speelde waren zeker niet mijn beste, dus dat hielp niet echt.”
Toen ik in de zomer transfervrij was, kwamen niet de clubs waar ik naartoe wilde gaan. Ik had wel al snel dat ik gewoon wedstrijden wilde voetballen, want daarvoor ben ik ooit op voetbal gegaan. Plus je hebt het geld gewoon nodig. In het begin zei ik tegen veel clubs: hé, luister, liever niet. Terwijl het geld goed was, maar het land was minder. Maar op gegeven moment heb je wel van: ho is ff, het is bijna augustus en de voorbereidingen gaan weer beginnen. Ik moet wel weer ff aan een club komen. Toen kwam het Noorwegenverhaal, voor vijf maanden naar Aalesund FK. Dat heeft mij heel goed gedaan. Toen ik daar kwam, stond Aalesund een na laatste en eind van het seizoen stonden we op de negende plek. Na die vijf maanden kon ik naar twee clubs uit de MLS, maar ik koos voor een 3 jarig contract bij Brann.”
(Vito Wormgoor in actie voor SK Brann)
Hoe heb je de supporterscultuur ervaren in Noorwegen? Is dat een beetje te vergelijken met hier in Nederland?
“Dat ligt een beetje aan de club. Wat wel grappig was toen ik hier kwam, was dat ik Midden-Noord van ADO Den Haag gewend was. En bij mijn eerste thuiswedstrijd voor Aalesund stond er een oma op een trommel te slaan, hahaha! De sfeer was een stuk minder gespannen. Voetbal in Noorwegen is echt een uitje voor de mensen, dat is hier in de Verenigde Staten ook heel erg.”
Merkte je die beleving ook tijdens de Noorse Klassieker, SK Brann tegen Rosenborg? Zit daar wel een extra lading op?
“Jawel, dat merkte je aan alles wel. Rosenborg is de grootste club in Noorwegen en in de media werd alles een beetje groter gemaakt. Ik was aanvoerder van SK Brann, dus ik werd die dagen veel gebruikt.”
“Het mag eigenlijk niet, maar tijdens die wedstrijden geef je als speler net een beetje meer. Dat had ik in Nederland ook als ik in de Kuip speelde. Dat zijn wedstrijden, daar hoef je je niet voor op te laden. Door de entourage ben je op en top gefocust.”
Tijdens ons gesprek heb je al meerdere keren aangegeven dat er veel interesse was uit de MLS. Maar waarom heb je gekozen voor de stap naar USA?
“De American dream heeft me altijd wel getrokken. Het leven in het land, maar ook omdat de competitie steeds bekender en beter werd. Het hele circus eromheen trok me wel.”
Je hebt al veel mooie wedstrijden gespeeld, wat is tot nu toe echt de mooiste wedstrijd geweest?
“Oef, dat zijn er meerderen. We speelden met de De Graafschap in de Eerste Divisie tegen Go Ahead Eagles. Als we drie punten zouden pakken, dan zouden we kampioen zijn. Binnen 15 minuten stonden we 0-2 achter, dus niemand rekende er meer op dat we zouden winnen. Maar we scoorden in de laatste minuten de 3-2 en toen werden we kampioen. Dat zijn mooie herinneringen.”
“Ik heb ook mooie herinneringen aan mijn tijd bij de amateurs, bij DOVO. Met DOVO stonden we tweede en we moesten tegen de nummer 1, IJsselmeervogels. Ik zat als 15-, 16-jarig broekie op de bank, zenuwachtig als maar zijn kan. Er stond 4 á 5 duizend man langs de lijn en na 20 minuten moest ik invallen. Het eerste duel wat ik aanging verloor ik en ze scoorden de 0-1. Ik dacht: pfff lekkere binnenkomer, hahaha. Maar uiteindelijk wonnen we met 2-1. Toen leek het wel of we kampioen waren geworden. Veel fakkels, alle supporters op het veld. Zulke wedstrijden zijn me echt bijgebleven!”
