Hoe een provincieclub uit Bragadiru, 300 kilometer verderop Timișoara
De zon komt op op een nazomerdag in Timișoara, de vierde stad van Roemenië en op weg naar een koffiebar om even te ontbijten stuit ik bij de bushalte op een affiche voor de wedstrijd Poli Timișoara-Csikszereda, op het tweede niveau van de Roemeense voetbalpiramide. Aangezien de kaarten maar 20 lei (4 euro) waren en ik toch niks beters te doen had, besloot ik een vriend op te trommelen om lekker naar voetbal te kijken.
De wedstrijd zou beginnen om 17h00, dus rond een uur of drie trokken Alberto en ik naar het Dan Păltinișanu-stadion om onze kaartjes te kopen.
De kaartjes werden verkocht op een uitklaptafeltje, waar ook het tenue, shirts van de ultra’s en seizoenkaarten werden verkocht. De kaarten werden gekocht en ik kon het zelf niet laten om nog even een T-shirtje met „Albviolet” (wit-paars) mee te nemen. Misschien wel de meest overbodige 12 euro die ik ooit heb besteed, na de gin-tonics in het Amsterdamse nachtleven uiteraard.
Het bewuste shirt
Afijn, kaarten gekocht en Alberto en ik gingen naar een barretje vlakbij het stadion om een biertje te drinken en te kijken of we al wat sfeer konden proeven.
Helaas drong het pas later bij ons binnen dat we te maken hadden met een club die niet echt meer leeft onder de bevolking sinds de afdaling naar Liga II en in de bar troffen we niet veel meer aan dan een oude man die net wat te geïnteresseerd naar Chindia Târgoviște-Farul Constanța aan het kijken was en twee mannen die druk discussiërend de toto aan het invullen waren. We vonden het maar vreemd, Poli speelt immers in een stadion met een capaciteit van ruim 30.000 man en nog geen uur voor de wedstrijd konden we geen enkel spoor van supportersbeleving vinden. Toch maar even de historie van de club gaan onderzoeken.
Een subtopper
In de geschiedenis van Roemeense clubs duiken is altijd een leuk karwei, vooral omdat je steevast van de ene in de andere verbazing valt over hoe clubs keer op keer failliet gaan, heropgericht worden en er ineens een nieuwe club ontstaat die parallel aan de oude opereert (CSA Steaua en FCSB bijvoorbeeld).
Poli Timișoara is ook weer een voedingsbodem voor een typische Roemeense voetbalhistorie.
We gaan daarom terug naar 1920, het jaar waarin de Polytechnische Universiteit van Timiș0ara werd opgericht. Zoals in Craiova en Cluj al het geval was wilde Timișoara ook een eigen omnisportvereniging rondom de universiteit oprichten. En zo gezegd, zo gedaan, in 1921 werd SS Politehnica opgericht.
Tot aan het begin van de 21e eeuw was er bij Poli Timișoara niet veel aan de hand. De resultaten vielen mee noch tegen. Af en toe werd er meegedingd om het kampioenschap -dat nooit behaald werd- en af en toe moest er gestreden worden tegen degradatie, wat wel een aantal keer plaatsvond.
Grote successen van de club waren de bekerwinst van 1980 op Steaua en de uitschakeling van Atletico Madrid in de UEFA Cup van 1989.
Licentie van Pitești, verhuizing naar Boekarest
In de jaren 90 ging het bergafwaarts met Poli en de club degradeerde vaak, om vervolgens terug te keren en direct weer af te dalen.
De Italiaan Claudio Zambon zag de teloorgang van Poli een tijdje aan en nam de club over. In tegenstelling tot de verwachtingen zorgde Zambon alleen maar voor meer commotie rond de club. Zo verhuisde hij Poli van Timișoara naar Boekarest, waar het alleen maar slechter ging met de resultaten. In 2007 belandde het eens stabiele Poli Timișoara in de Liga IV en was het gedaan met de traditieclub uit Timișoara, die intussen de licentie had moeten kopen van een club uit Pitești (300km van Timișoara) en in een vervallen stadion in Boekarest de wedstrijden afwerkte.
De andere verhuizing
Roemenië zou Roemenië niet zijn als het verhaal nu niet nog onlogischer gaat worden dan het al was.
Even een korte samenvatting: Poli Timișoara kocht de licentie van een club uit Pitești en verhuisde vervolgens naar Boekarest.
Terwijl dit gebeurde zag een kleine provincieclub Fulgerul Bragadiru een kans om dit gat in Timișoara op te vullen en zo volgde een van de meest controversiele gebeurtenissen uit de Roemeense voetbalgeschiedenis.
Over het algemeen wordt aangenomen dat Fulgerul, een club uit een stadje van 15.000 inwoners, al langer plannen had om een keer een grote slag te slaan door een volledige clubhistorie over te nemen en een gat op te vullen.
In Timișoara slaagden ze erin.
Eerst trok de club naar Boekarest, gingen ze een alliantie aan met een lokale amateurclub, vervolgens werd getracht en licentie over te kopen van een club in de Liga I, maar dit werd geblokkeerd door de voetbalbond, die Fulgerul dwong de oorspronkelijke licentie te laten gaan en samen met de alliantie een nieuwe naam aan te nemen.
In 2001 verhuisde de alliantie naar Timișoara en kocht de naamrechten over van het oude Politehnica. Na lang gesteggel met de Roemeense bond en na vier naamsveranderingen in 10 jaar mocht de club uiteindelijk als ACS Poli Timișoara spelen. Na een aantal rechtszaken werd deze club ook de wettelijke opvolger van het, intussen failliete, Politehnica.
En zo, via het opkopen van licenties, talloze naamsveranderingen en een paar rechtszaken werd een provincieclub uit een stadje waar menig Roemeen nooit van gehoord heeft, de club van een van de belangrijkste steden van het land.
Een club die in principe niks te maken heeft met het oude Politehnica, dat langzaam niks meer dan een verhaal van vroeger werd.
De wedstrijd
Ja, ik had ook moeite met dit allemaal te begrijpen, maar we wisten in elk geval naar welke club we zouden gaan op een mooie zaterdagmiddag in de West-Roemeense studentenstad.
In dit grote stadion werd slechts de hoofdtribune opengesteld voor publiek en Alberto en ik probeerden zo dicht mogelijk bij de fanatieke aanhang te staan.
De ultra’s bestonden uit een mannetje of 100 en op de tribune waren maximaal 1000 mensen aanwezig. Toch was de sfeer vrij goed en er waren amper momenten waarop de aanhang niet van zich liet horen. Ik heb wedstrijden in volle eredivisiestadions meegemaakt met minder geluid dan bij de duizend van Poli.
Poli startte de wedstrijd voortvarend en binnen de minuut werd het net gevonden.
(Supporters van Poli vieren de 1-0)
Na een minuut of tien volgde de 1-1 en op een gemiste penalty van Poli na, gebeurde er eigenlijk de hele wedstrijd niks. Tot de 89e minuut.
Csikszereda kwam er voor het eerst in de wedstrijd echt lekker uit, een voorzet volgde en met een ouderwets schuivertje knalde de spits de 1-2 binnen. Heerlijke goal, jammer voor Poli, want na de historie van de club te hebben bekeken en het fanatisme van de weinige supporters te hebben aanschouwd, moet ik zeggen: Timișoara had wel een succesje verdiend in dat grote, lege, paarse stadion.
Supporters van Poli bekijken viering van spelers van de 1-0
