Het nieuwe West Ham United
Op 10 mei dit jaar nam West Ham United afscheid van Upton Park met een spectaculaire 3-2 overwinning op Manchester United. Na 2398 wedstrijden in 112 jaar tijd werden de poorten van het iconische stadion voorgoed gesloten.
Upton Park was een prachtig authentiek stadion en zeer geliefd bij West Ham fans, alsook voetballiefhebbers die van over de hele wereld naar Oost-Londen trokken om de speciale sfeer van een West Ham matchday te ervaren. Het stadion was de eigenaren van West Ham daarentegen een doorn in het oog. Minimale mogelijkheden voor uitbreiding en de beperkte infrastructuur rondom het stadion zouden de club tegenhouden om in de toekomst door te kunnen groeien. Dat vele West Ham fans desondanks op hun achterste poten stonden bij het nieuws dat de club definitief naar het Olympisch Stadion, gebouwd voor de Olympische Spelen van 2012, zou gaan verhuizen was geen verrassing. Pareltjes als Upton Park zijn nog maar een zeldzaamheid in het Engelse stadionlandschap.
Het brein achter het hele verhaal is East End boy David Gold, een van de huidige eigenaren van West Ham United. Gold groeide op in Oost-Londen en was in zijn jongere jaren actief als straatverkoper in Green Street tijdens wedstrijddagen. In 2013 werd de deal officieel beklonken, een 99-jarig leasecontract voor een bespottelijk laag bedrag van £2.5 miljoen per jaar. Omdat het stadion voor een groot gedeelte gefinancierd is door de belastingbetaler heeft deze deal nogal wat stof doen opwaaien. West Ham is nochtans van mening dat zij ervoor gezorgd hebben dat het Olympisch Stadion in de toekomst niet als witte olifant in de boeken zal gaan.
London Stadium ligt op nog geen 5 kilometer afstand van Upton Park. De omgeving is echter een wereld van verschil. Stratford, de wijk waar het stadion te vinden is, is een bouwput waar het gentrificatie monster al flink heeft huisgehouden. In plaats van de heerlijke chaos van Green Street met haar levendige lokale markt, vunzige pubs met ranzige tapijtvloeren en straatverkopers met een bijna onverstaanbaar plat Oost-Londens accent kunnen de fans van West Ham zich vanaf heden te goed doen aan onder andere een pre-match pint op een kek dakterras van een rooftop bar, een organische hamburger geserveerd door een hipster met krulsnor of een bak koffie van een belasting ontduikende multinational in het naastgelegen winkelcentrum van £1.4 biljoen dat in 2011 geopend werd. Het zal even wennen zijn voor de old school Hammer.
Op tien minuten lopen van dit circus ligt het Olympisch Park. Het stadion is onmogelijk te missen. Bij het verlaten van het winkelcentrum vormt London Stadium zich al snel als een grote paddenstoel boven de groene omgeving. In de verte spelt de claret & blue neonbelichting op het dak van het 60.000 stoelen tellende stadion de naam ‘West Ham United’, links van het stadion is een gedeelte van de skyline van Londen zichtbaar. Het nieuwe logo van West Ham, een gepimpte versie van de oude variant met de toevoeging ‘London’, pronkt veelvuldig aan de gevel van het stadion. Een indrukwekkend plaatje, maar het voelt vooral heel erg onwerkelijk. Alsof er een nieuwe club is geboren van internationale allure, heel ver weg van de roots van de club.
Enigszins beduusd van de indrukken betreed ik het stadion voor West Ham haar eerste officiële wedstrijd tegen het Sloveense NK Domžale in de 3e voorronde van de Europa League. Een West Ham fan merkt op dat het wat weg heeft van de O2 Arena, een evenementenhal gelegen aan de Theems iets verderop. Geen salmonella hamburgers en schrale hotdogs in kleffe broodjes waarvan de houdbaarheidsdatum is verstreken, maar Duitse gourmetworsten, Nachos en popcorn sieren de menukaart van de cateringoutlet vlakbij de toegang tot mijn vak. Alsof ik in een openluchtbioscoop ben beland.
Met een worst van £4.70 en een flesje cola à £2.70, West Ham krijgt jaarlijks pas na £500k cateringwinst een percentage hiervan, wellicht dat dit de absurd hoge prijzen verklaart, zoek ik mijn plek op de tribune op. ‘Miniatuurversie van Wembley’ is bij het betreden van de tribune mijn eerste gedachte, maar dan met de tribunes nog iets verder van het veld verwijdert. Een prima stadion, maar geen voetbalstadion.
Er is voor £272 miljoen gesleuteld aan het Olympisch Stadion sinds de Olympische Spelen van 2012 om het stadion speelklaar te krijgen, zodat er onder andere voetbalwedstrijden kunnen plaatsvinden. De atletiekbaan is nog steeds onderdeel van het stadion, maar is gedeeltelijk bedekt door tijdelijke tribunes die verschoven kunnen worden. Er zullen namelijk nog steeds atletiekevenementen in het stadion plaatsvinden.
Op donderdag 4 augustus 2016, 7:44pm, klinkt I’m Forever Blowing Bubbles voor het eerst in het London Stadium. 54.000 Hammers zingen uit volle borst mee. De akoestiek is geweldig en het geluid oorverdovend. London Stadium is ontmaagd.
https://youtu.be/p_LCbO7MFho
Het zicht is acceptabel vanaf mijn plek op de East Stand, een indrukwekkende tribune die uit één laag bestaat. Ook ben ik erg onder de indruk van hoe de lampen in het dak van het stadion zijn geïmplementeerd. Toch is het allemaal net niet. De afstand naar het speelveld is te groot. Ik wil het gras kunnen ruiken en spelers aanwijzingen naar medespelers horen schreeuwen tijdens stillere momenten in het stadion. Ik probeer te genieten van alles om me heen, maar heb meer het gevoel dat ik de wedstrijd op een levensgroot HD-scherm aan het bekijken ben. Na 65 minuten houd ik het daarom ook maar voor gezien. Not my cup of tea, zoals ze hier zeggen.
Desondanks heeft West Ham United voor zichzelf een geweldig platform gecreëerd voor de toekomst. De huidige situatie zal ongetwijfeld een klein gedeelte van de huidige fanbase afschrikken, maar nog veel meer nieuwe fans opleveren in de toekomst. De kitscherige kasteeltorens van Upton Park, het met hondenpoep bezaaide steegje richting de Chicken Run en Green Street zijn helaas verleden tijd. Hoe geweldig Upton Park ook was, de mogelijkheid om het voormalig Olympisch Stadion voor de komende 99 jaar te leasen voor peanuts was een niet te missen buitenkans voor West Ham. De resultaten in de komende tijd zullen grotendeels gaan bepalen hoe erg Upton Park gemist zal worden, maar voorlopig zal er nog regelmatig met weemoed teruggedacht worden aan het nostalgische onderkomen in Green Street.
