Groundsman: the buggers I have to please

Een auteur schreef dat hij van de natuur hield, maar er graag een biertje bij had. Zo hou ik van voetbal, maar heb ik er graag een stadion bij. Nu is er met dat woord stadion in het Nederlands iets geks aan de hand. In het Engels kunnen ‘stadium’ en ‘ground’ van elkaar worden onderscheiden. Een ‘stadium’ is volgens bouwtekening en plan gebouwd. Een ‘ground’ is een ondefinieerbaar semi -permanent bouwsel dat zich door de jaren heen in de algemene richting van een stadion ontwikkelt. Een ongoing proces waar nooit een einde aan lijkt te komen. Overigens hebben sommige karakters een bijzondere belangstelling voor juist deze grounds. Deze types jagen ‘grounds’ na, als waren het evenzovele te veroveren scalpen. Op nationale groundhoppers’ weekends doen ze zoveel mogelijk ‘grounds’ aan. Het is de jacht die hen bezighoudt. Aan de andere kant van dit, overigens boeiende spectrum, staat de groundsman.

Deze man, er zijn maar zeer weinig vrouwen die dit beroep uitoefenen, heeft totaal geen interesse in andere velden. Het is zijn eigen veld dat hem bezighoudt. Hij hopt ook, maar dan op het eigen veld. En dan te weten dat een gemiddelde hectare gras tussen de 75 miljoen en 20 miljard aan grassprieten telt. Deze groundsman heeft, naast de wekelijkse of tweewekelijkse match veel bedreigingen af te weren. Vraag het hem, zegt Simon Inglis in zijn boek Sightlines. En de groundman zal verzuchten; ’the buggers I have to please’. De trainer die zijn selectie wil laten wennen aan de speciale atmosfeer op de ‘ground’, de spelers met hun soms eigenaardige schoeisel, de eigenaar die graag evenementen in het stadion ziet en (ver daarna) de supporters.

Eind mei 2015 keek ik naar de laatste thuiswedstrijd van QPR in de Premier League in het Loftus Road Stadium. QPR was twee weken daarvoor al gedegradeerd naar de Championship. Er stond niets meer op het spel. Behalve, zo was het algehele gevoel op Loftus Road, dat Newcastle United naar een nederlaag moest worden gespeeld. Dan zou deze intens gehate ploeg uit Noord Engeland nog hard moeten vechten voor overleving in de Premier League. QPR won met 2-1 na eerst achter te hebben gestaan. Direct na het eindsignaal stormden honderden supporters het veld op.Dat moet voor de groundsman onverdraaglijk zijn geweest. Gelukkig kan hij voor bijstand en advies terecht bij het Institute of Groundmanship in Milton Keynes. Daar wordt kennis over de staat van het gras ontwikkeld en gedeeld. Voetbal, het spelletje is aardig, maar wraak en wrede verwikkelingen zijn evenzo kenmerkend voor deze sport. Mooi man, lees overigens eens het boven aangehaalde boek Sightlines van Simon Inglis over stadions.