Eindelijk weer supporters op Het Kasteel
Het heeft pakweg zeven maanden geduurd maar eindelijk was het weer zo ver; supporters bij een wedstrijd van Sparta Rotterdam, op Het Kasteel. 2000 man mocht met een negatief testbewijs door de poorten van Het Kasteel lopen om hun geliefde club weer aan te moedigen. En dat was fijn.
Het had nogal wat haken en ogen; een testafspraak maken en jezelf maximaal 48 uur voor aanvang laten testen. Maar dan had je ook wat. Een voetbalwedstrijd kijken, in het stadion, met bier en geschreeuw. Het is iets waar veel supporters naar hunkerden. Voor 2000 man was het dan ook reden genoeg om al deze dingen te ondergaan en toch aanwezig te zijn. Er zijn ook mensen die dit niet zagen zitten, jezelf laten testen, alsnog aan de anderhalve meter regel houden en een mondkapje ophebben tijdens het lopen in het stadion. En dat is hun goed recht, het is ook allemaal wat en het is prima te begrijpen als je daar geen zin in hebt.
“Ik kon het niet laten”
Het was een uitspraak die veel supporters deden die aanwezig waren, dit gold voor mij ook. Ondanks alle poespas en harde maatregelen kon ik het niet laten om te gaan. Het stadion lonkte, de halve liters bier in plastic bekertjes lonkte en al helemaal het zingen en schreeuwen lonkte. De laatste wedstrijd waar supporters bij waren was tegen Ajax en dateerde alweer van 13 september 2020. Ruim zeven maanden terug dus. Voor mij en 1999 andere supporters reden genoeg om te testen en lekker naar het stadion te gaan.
Bij binnenkomst was ik meteen weer in de zevende hemel, om het stadion weer van binnen te zien doet toch veel met je na zo’n lange tijd. Het klopte gewoon weer. Vanouds wil ik het nog net niet noemen want dat was het met 2000 man bij lange na niet. Maar een stapje in de richting is al genoeg. Een halve liter bier, een zonnetje op je gezicht in de gracht, een gesprekje met mede-Spartanen en een klef broodje kroket doen al veel met een mens. Ik werd trouwens nog keihard geframed door de media bij het halen van mijn laatste biertje voor 20:00, waarna de catering haar deuren moest sluiten, ik was blijkbaar de enige met dat schitterende idee.
#framing pic.twitter.com/5aafoDveEX
— Rick (@r_kraaijeveld) April 24, 2021
Zingen
Na al wat biertjes naar binnen gewerkt te hebben werd het tijd voor de opbouw naar de Sparta Marsch; een spannend muziekje met de opstellingen der beide elftallen en het ritmische muziekje waar menig Spartaan mee drumt op de bovenbenen. Daarna was het dan zo ver; de Sparta Marsch. Een moment waar naar gehunkerd werd, eindelijk weer uit volle borst meezingen met de Sparta Marsch. Kippenvel sprong op mijn lijf en er ontstond een brok in de keel, dít is het. ‘Rood Wit is onze glorie, Rood Wit zit ons in ’t bloed… Heerlijk. Na de Sparta Marsch werden er voorzichtig liederen ingezet vanaf de tribunes en naarmate de wedstrijd vorderde klonk er steeds meer geschreeuw vanaf de tribunes. Iets waar mijn stem niet meer in is getraind (dat wordt nog wat als we weer in een vol Kasteel mogen) want de volgende dag was die volledig weg.
De sfeer kwam er nog beter in, mede door de vele biertjes die men dronk maar ook omdat Sparta twee doelpunten maakte en dat maakte het feestje af. Door deze overwinning speelde Sparta zich officieel veilig, iets wat werd gevierd samen met de spelers en binnen een mum van tijd stonden 2000 met de spelers erbij te springen en te schreeuwen. Het was fijn.
Terug naar normaal
Het was een fijn uitstapje, een stapje in de goede richting. Er is hoop dat het snel zonder kan, want daar snakken we allemaal naar. Hoe fijn dit ook was, we willen allemaal het oude terug. Volle stadions, je vrienden om de nek vliegen bij een goal en vooral veel zingen. Laten we hopen dat dit snel zal gaan gebeuren!
Deze man hoopt er in ieder geval héél gauw weer op, dan heeft hij weer een excuus om een dagje weg te zijn.
👣 Waarom voetbal beter is dan je seksleven 😂
Wie van jouw vrienden heeft er thuis ook niets te vertellen?
🎥 @ESPNnl pic.twitter.com/ufJPo2Y5NM
— In de Hekken (@indehekken) April 25, 2021
