Een wedstrijd met de ultras van FC Seoul

Vol verwachting en zonder precies te weten wat we konden verwachten van het duel tussen FC Seoul en FC Anyang, stapten we in de metro richting het stadion. Een mengelmoes van supporters van beide teams liep door elkaar heen en alles verliep gemoedelijk. Hoe zou het ook anders kunnen in een land als Zuid-Korea? Het plein voor het World Cup Stadion begon zich langzaam te vullen met fans.

In Nederland zouden we voor zo’n wedstrijd misschien een biertje drinken en genieten van een broodje kroket, maar in Zuid-Korea is het veel gebruikelijker om een bak rijst te eten en een bubble tea te drinken. Het duurde niet lang voordat wij, toch iets minder avontuurlijk in onze eetkeuzes, besloten het bij een biertje te houden.

Rondom het stadion was één naam niet te missen: Jesse Lingard. De voormalige ‘wonderboy’ van Manchester United, die vorig seizoen de overstap naar FC Seoul had gemaakt, was overal aanwezig. We zagen zijn naam op borden en shirts van de supporters; de Engelse speler is een ware ster in Seoul en razend populair onder de aanhang.

Na een aantal biertjes op het supportersplein was het tijd om het stadion in te gaan. Het World Cup Stadion, met een capaciteit van ruim 66.000 toeschouwers, was een mooi strijdtoneel voor de wedstrijd van vandaag. Er was geen zware toegangscontrole en zelfs in het stadion zagen we diverse convenience stores waar je rijst, kip en blikjes bier kon kopen. Het stadion was niet volledig gevuld, maar een schatting van 20.000 tot 30.000 fans zou niet misstaan.

Het uitvak, gevuld met supporters van FC Anyang, was volledig gevuld. Of dit komt door de goede supporterscultuur in Korea, of door het feit dat Anyang 20 km van Seoul ligt, laten we in het midden.

Tijdens een wandeling door het stadion werden we benaderd door een groepje fanatieke supporters van FC Seoul. De jongens, die deel uitmaakten van de harde kern van de club, vroegen nieuwsgierig wat wij in het stadion deden en of we vaak naar wedstrijden gingen in ons eigen land. Na wat gepraat en gelach werden we uitgenodigd om bij de ultras te gaan staan.  In Europa is het ondenkbaar om als toeristen tussen de harde kern te staan. In Zuid-Korea heerst echter een totaal andere sfeer. Gastvrijheid is hier duidelijk een belangrijke waarde.

De groep die ons uitnodigde, de ‘N Boys’, vertelde ons dat ze een speciale sfeeractie hadden voorbereid aan de lange zijde van het stadion. Zelf stonden ze achter het doel. Ze hadden gekleurde velletjes in de clubkleuren neergelegd, wat zorgde voor een mooi effect. De N Boys waren goed georganiseerd. Ze hadden groepskleding, vlaggen, trommels en een megafoon; een wat Europese aanpak. Wat echter opviel, was de jonge leeftijd van de meeste leden, evenals de enorme mate van respect die ze uitstraalden, zowel naar andere supporters als naar de tegenstander. Een ouderwetse knokpartij na de wedstrijd was hier ondenkbaar. Dit respect was opnieuw een reflectie van de Zuid-Koreaanse cultuur.

Toen de wedstrijd begon, braken de N Boys los met hun vocale ondersteuning, begeleid door trommels die het stadion vulden met een enorm geluid. De volledige tribune volgde al snel met zingen. Ondanks onze beperkte beheersing van de Koreaanse taal besloten we maar mee te zingen en springen, al klonk het waarschijnlijk allemaal een soort onverstaanbaar gebrabbel.

De wedstrijd zelf was, eerlijk gezegd, niet veel om over naar huis te schrijven. Het niveau was eerder dat van de onderkant van de KKD. Bij FC Anyang speelde Thomas Oude Kotte als onderdeel van het centrale duo. Een vreemde gedachte dat iemand die onlangs nog voor Roda JC speelde, nu zijn brood verdient bij FC Anyang. In de 48e minuut brak het feestje van FC Seoul los, dankzij een doelpunt van… Wie anders dan Jesse Lingard?

Vuurwerk werd afgestoken in het stadion en het geluid van de fans was oorverdovend. De bekende goaltune van De Kuip klonk uit de speakers. Lingard, al een beetje op zijn retour qua voetballende kwaliteiten, was opnieuw de grote ster.

In de 78e minuut volgde een tweede goal voor FC Seoul: een rommelgoal die de wedstrijd in het slot gooide. Terwijl wij inmiddels meerdere blikjes bier uit de convenience stores buiten het stadion hadden gehaald, konden we ondertussen de liedjes van de N Boys vloeiend meezingen in het Koreaans.

In de laatste minuten scoorde FC Anyang nog een aansluitingstreffer, maar het was te laat. De wedstrijd eindigde met een 2-1 overwinning voor FC Seoul. Na het fluitsignaal kwamen de spelers langs het vak om hun supporters te bedanken. Jesse Lingard, opnieuw in de hoofdrol, liet het publiek uitzinnig juichen. Buiten het stadion ging het feest nog zo’n twintig minuten door, met de N Boys die samen met de rest op het plein zongen, trommelden en vlaggen zwaaiden. Het was een ongelooflijke ervaring, en het bijwonen van een wedstrijd in Zuid-Korea is zonder twijfel een aanrader voor iedereen die in de buurt is.