Een afscheid in het verkeerde tenue
Op 4 mei 2014 speelde Frank Lampard zijn laatste wedstrijd voor Chelsea, de club waar hij in de zomer van 2001 binnenliep en dertien seizoenen later door de voordeur verliet. Lampard kende een geweldige carrière bij Chelsea, won vele prijzen en werd uiteindelijk de all-time topscorer van Chelsea met 211 goals. Een verbazingwekkend aantal voor een middenvelder.
De Premier League nam afscheid van een van zijn beste spelers ooit. Lampard ging naar de Verenigde Staten toe om daar in de MLS voor New York City te gaan spelen. Een move die wel meer spelers van zijn leeftijd en met zijn ervaring gemaakt hebben. Wat men echter niet wist, was dat New York City Lampard direct ging verhuren aan Manchester City. Een stap die vele monden van verbazing open liet vallen.
Men was gewend om Lampard te zien in het donkerblauwe shirt van Chelsea, niet in het lichtblauw van Manchester City. Het klopte simpelweg niet. Lampard was samen met John Terry en Didier Drogba de afgelopen jaren het gezicht geweest van Chelsea. Men sprak zelfs van verraad richting de eigen club.
De oorzaak voor Lampards keuze om naar Manchester City te gaan was echter simpel te verklaren. Chelsea hanteert de regel dat spelers boven de 30 geen tweejarig contract aangeboden krijgen. De keuze is simpel; of je tekent bij voor nog een seizoen of je vertrekt bij de club. Lampard wilde graag voor twee jaar bijtekenen; hij was nog fit, hij had met 8 doelpunten in zijn laatste seizoen zijn waarde bewezen en vond het jammer van Chelsea dat men hem maar een eenjarig contract aanbood.
Manchester City zag wel de waarde in van de kwaliteiten en ervaring van Lampard; de club stond gretig klaar om de veteraan een seizoen te huren. Met wederom 8 goals wist Lampard zijn waarde voor City te onderstrepen. Medespelers gaven hoog op over de Engelsman; nog zo gedreven, nog zo veel kwaliteit en nog steeds zo fit. Het maakte de beslissing van Chelsea steeds wranger en wranger. Wat ook niet echt meehielp, was de goal die Lampard maakte in de thuiswedstrijd van City tegen Chelsea. In de 85e minuut maakte Lampard de belangrijke 1-1 die Chelsea ervan weerhield op City in de ranglijst uit te lopen. Lampard juichte niet. Hij kon het niet opbrengen blij te zijn met een goal tegen de club waar hij lief en leed mee gedeeld had. De meegereisde Chelsea-supporters begrepen dit maar als te goed. Een staande ovatie na afloop van de wedstrijd viel Lampard ten deel. Ontroerend om te zien.
Als men het in de media heeft over de beste middenvelders van de afgelopen jaren, dan worden steevast de namen van Gerrard, Xavi, Scholes, Pirlo, Alonso en Iniesta genoemd. Lampard wordt zelden in dit rijtje geplaatst. Iets wat mij mateloos stoort. Iets wat ik ook in zijn geheel niet begrijp. Lampard heeft meer prijzen gewonnen dan Gerrard en meer doelpunten gescoord dan Xavi, Pirlo en Iniesta bij elkaar opgeteld.
De afgelopen jaren heb ik genoten van de man uit Romford en ik hoop velen met mij. De fans van Chelsea hebben hem al lang al in hun harten gesloten. Chelsea mag dan sinds 2003 in handen zijn van een Russische oligarch die al meer dan een biljoen euro in de club gestopt heeft; de club nam in de zomer van 2001 haar beste beslissing die zij tot nu gemaakt heeft; het kopen van Frank Lampard.
Doordat Lampard zijn laatste seizoen in Engeland in het shirt van Manchester City gespeeld heeft geeft zijn vertrek naar een Amerika een wrange nasmaak. het zij echter zo. De voetbalwereld neemt stilletjes afscheid van een van haar grootste talenten.
(foto’s Action Images / Pro Shots)
