De Groundhop: Prima vertoeven in Sevilla
Sevilla is een eeuwenoude stad. Met haar ligging in het zuiden van Spanje heeft het voor ons Hollanders een zeer prettig klimaat. Waar de Spanjaarden nog in winterjassen rondlopen, dragen de toeristen al korte broeken. Het minimumloon ligt voor onze begrippen behoorlijk laag, waardoor je gemakkelijk voor 5 á 6 euro een maaltijd kan nuttigen. Inclusief een halve liter pils. Dat de stad ook nog eens twee geweldige voetbalclubs heeft, maakt het de ideale voetbaltrip waar je je vriendin gewoon kan meenemen.
De eerste bewijzen van leven in de stad komen uit 1000 voor Christus. De hoofdstad van Andalusië heeft vele soorten inwoners gehad. 700 jaar na Christus veroverden de Morren de stad. De islamitische cultuur zie je terug in de vele gebouwen. Rond het jaar 1100 kwam het Katholieke geloof in opkomst. Dit resulteert in vele, gigantische kerken en kathedralen. De Katholieke heersers breiden snel hun macht uit over Europa en zij dienden dan goed voor zichzelf te zorgen. De kerken en verblijfplaatsen van de leiders barsten uit elkaar van de rijkdom. Het nationaal archief, waar onder andere de kaarten van Colombus liggen, is het bezoeken waard.
Afijn. Na vier dagen door Sevilla dwalen wordt het hoogtijd voor stiekem het hoogtepunt van de week: Sevilla FC – Leganes. Met een hoop moeite worden kaartjes geregeld. Een tip voor degene die online naar kaarten zoeken: ga via de Spaanse website van Sevilla. De Engelse website is waardeloos en mist een hoop hyperlinks. Hierdoor is de online ticketshop onbereikbaar.
Het Estadio Ramón Sánchez Pizjuán is de thuisbasis van Sevilla FC. Van de buitenkant oogt het stadion erg strak en modern. Buiten zijn er vele kroegen en restaurantjes waar de Spanjaarden hun PMDS houden. Voor het stadion de standaard stadionkraampjes. Opvallend, de Biris Norte verkoopt haar merchandising ook op het voorplein. Zo lopen er dus ook ‘normale’ supporters met ‘Ultras Sevilla’ sjaaltjes. Door renovaties en eisen van de UEFA bestaat het gehele stadion uit zitplaatsen. Achter het doel, bij de Biris Norte, staat iedereen op die rode stoeltjes. De Ultras hebben hun eigen geluidsinstallatie waar de capo luid en duidelijk op te horen is.
De sfeer is opvallend goed. Zonder problemen voegen we ons bij de Biris Norte aan de zijkant bij de geïmproviseerde staanplaatsen. Als Hollanders worden we opmerkelijk vriendelijk ontvangen. We krijgen van alles en nog wat aangeboden. Dat is maar goed ook, want de thuisploeg maakt er een bende van. Binnen 20 minuten staat de ploeg op een kansloze 2-0 achterstand.
Vanuit de andere zijdes van het imposante stadion klinkt gemor, maar de harde kern zet er een tandje bij. De mensen zijn hier gepassioneerd. Dit is niet de pracht en praal van de vele musea. Dit is de realiteit van het keiharde leven voor een minimumloon van €900. Schijnbaar realiseren de spelers dat niet, want ze spelen de pannen van het dak. Een wisselvallig seizoen dreigt als een nachtkaars uit te gaan. Als vlak voor tijd ook nog eens de 0-3 valt, loopt driekwart van het stadion al leeg. Niet de Biris Norte. Zij zetten een tandje erbij en tonen hun passie voor hun geliefde Sevilla.
Na de wedstrijd pakken we een taxi en scheuren we terug naar het centrum van Sevilla. Toeristen en lokale inwoners die weinig met Sevilla FC te maken hebben, genieten van een heerlijke avond op één van de vele terrasjes. De eeuwenoude stad is genieten en de derby Sevilla FC – Real Betis komt voor volgend seizoen erg hoop op het lijstje te staan!
