De bijzondere vriendschap tussen superspits Defoe en de zieke Bradley
“Er gaat geen dag voorbij dat ik niet aan hem denk”. Deze woorden sprak Jermain Defoe nadat hij had gedoneerd aan een doneeractie voor kankeronderzoek. De ‘hem’ is kwestie is Bradley Lowery. Een jongetje dat vier jaar voor de uitspraak van Defoe op 6-jarige leeftijd kwam te overlijden aan de gevolgen van neuroblastoom kinderkanker. Als speler kom je in een carrière wel vaker in aanraking met wensen voor make-a-wish, maar tussen Bradley en Defoe bloeide een speciale en oprechte vriendschap op. Dit is het verhaal van een vijfjarig jongetje en een Engelse superspits die een gigantische impact op elkaars leven hebben gehad.
Stadium of Light
September 2016: Het is eind 2016 als de 5-jarige Bradley Lowery voor het eerst mag rekenen op de aandacht van de voetbalwereld. De jongen is dan al een groter deel van zijn leven ziek geweest dan gezond. In de zoektocht naar donaties om de neuroblastoom te behandelen mocht de familie rekenen op donaties vanuit de voetbalwereld. Aangezien de jonge Bradley groot supporter is van zijn lokale club Sunderland nodigt die club hem uit om als mascotte mee te lopen tijdens de opkomst van de wedstrijd tegen Everton. De jonge jongen kijkt er vooral naar uit om zijn grote held te ontmoeten: Jermain Defoe. De meervoudig Engels international is na vele jaren bij onder meer Tottenham Hotspur en Portsmouth in het Noorden neergestreken en begint zijn doelpunten te maken namens Sunderland.
De superspits maakt natuurlijk een overweldigende indruk op het jongetje van 5, maar andersom kan hetzelfde gezegd worden. Defoe vertelt later dat hij zwaar onder de indruk was van de energie die Bradley met zich mee droeg. Zijn eeuwige lach en positieve uitstraling maakte een diepe indruk op de Engels international. Aan de hand van zijn grote idool mocht Bradley het Stadium of Light betreden. Een droom die uitkwam én het begin van een speciale vriendschap.
Goal of the month
December 2016: Bradley Lowery wordt na die eerste keer de vaste mascotte van Sunderland en zo vaak als zijn conditie het toelaat loopt hij aan de hand van Jeremain Defoe het veld op. Zo ook rondom de wedstrijd tegen Chelsea, waar spelers van beide clubs er alles aan doen om de jongen een speciale dag te bezorgen. De penalty waarmee hij keeper Asmir Begović verschalkt wordt later door de BBC uitgeroepen tot het doelpunt van de maand. Maar het gelukkigste moment van de hele dag is voor Bradley het moment dat hij zijn vriend Jeremain Defoe in de kleedkamer ziet zitten.
Maart 2017: Zijn goede prestaties bij Sunderland zorgen er voor dat Jermain Defoe voor het eerst in jaren weer wordt opgeroepen voor het Engelse elftal. Een heuglijke dag voor de spits, die hier keihard voor heeft gewerkt. En met wie kan hij dit moment beter delen dan met zijn kleine vriend. Defoe mag beginnen in de basis tegen Litouwen en loopt het veld op met Bradley in zijn armen. Aanvoerder Joe Hart doet met alle liefde een stapje opzij en het tweetal loopt zo als leiders van het elftal Wembley binnen. Defoe vertelt later in een interview dat hij tijdens het volkslied zich bijna niet kan concentreren op de wedstrijd omdat hij moet vechten tegen de tranen. Engeland wint met 2-0 en Defoe scoort het openingsdoelpunt.
Superman
Mei 2017: In mei 2017 volgt een grote klap voor Bradley Lowery en zijn familie. De experimentele behandeling waar geld voor werd ingezameld slaat niet aan. Hiermee is de laatste hoop gevlogen en wordt de jongen officieel uitbehandeld verklaard. Niet veel later viert hij zijn 6-jarige verjaardag, in de wetenschap dat een 7e er nooit zal komen. Het thema van het feestje is superhelden; Bradley zelf is bijvoorbeeld verkleed als Spiderman. Defoe is natuurlijk ook uitgenodigd op het feestje. Hij is niet verkleed, maar dat lijkt ook niet nodig. Als zichzelf is hij voor Bradley waarschijnlijk al een grotere held dan Superman, Spiderman en Black Panther samen. Hoewel dan al duidelijk is dat de jongen moeite heeft met het volhouden van zo’n lange dag, is Defoe dankbaar dat hij er voor Bradley kan zijn.
Juli 2017: De maanden die volgen spelen de bezoekjes tussen de twee zich vooral af in het ziekenhuis. Als Bradley een slechte dag heeft, niet wil eten en met niemand wil spreken is er maar één iemand die hem kan opvrolijken. Zodra Jermain Defoe binnenloopt kan Bradley niet anders dan vrolijk zijn. Daarom brengt de spits zo vaak als hij kan bezoekjes aan het ziekenhuis om zijn grote vriend op te zoeken, hoe moeilijk hij het ook vindt om te zien hoe de situatie met de week verslechterd. Een foto waarbij de jongen al knuffelend in slaap is gevallen op de borst van Defoe zegt eigenlijk alles over de relatie tussen de twee.
Mijn beste vriend
Op 7 juli 2017 komt het onvermijdelijke nieuws. Bradley Lowery is op 6-jarige leeftijd overleden. Een dag later zit Defoe op een persconferentie van zijn nieuwe club Bournemouth als hij gevraagd wordt naar het overlijden van Bradley. De spits moet de tranen wegvegen als hij vertelt over zijn band met de jongen. Later laat hij de naam van Bradley op zijn arm tatoeëren. Ook onderhoudt hij tot op de dag van vandaag contact met de familie van het jongetje. Recentelijk vertelt Defoe dat hij nog bijna elke dag aan Bradley denkt en vaak memoreert aan de mooie momenten tijdens en na wedstrijden en bij de familie thuis. De vriendschap tussen de twee heeft zijn leven voor altijd veranderd.
In een voetbalwereld die steeds meer draait om commercie, met recentelijk het wanstaltige idee van de Super League, zijn het verhalen als dit die dienen als een doorlopende herinnering waar voetbal om draait. De kracht van voetbal zit hem in onverwachtse vriendschappen als dit. Een ongeneeslijke zieke jongen wiens droom uitkomt en zijn idool ziet verworden tot een vriend en een Engelse superster die beseft wat voor kracht en inspiratie hij als profvoetballer kan geven. Of zoals Defoe het zelf zei: “Hij was mijn beste vriend. Hij was oprecht. Hij hield echt van voetbal. Hij hield van mij en ik hield van hem”.
