Birmingham City; een club die de harten sneller laat kloppen
Op wedstrijddagen in Birmingham kun je de trein nemen naar Bordesley Station en vanaf daar is het maar vijf minuten lopen naar St Andrew’s, de thuisbasis van Birmingham City FC. Maar waarom zou je, bij een club die bekend staat om uitgestelde bevrediging? Dan kun je beter een wandeling maken vanaf New Street, waarbij je veel ziet van wat de blauwe voetbalclub een club van de stad en voor de stad maakt.
Je loopt door Digbeth en ziet de pakhuizen en zalen waar in de jaren 80 en 90 grote dance-evenementen werden gehouden, zoals Pandemonium Andromeda, waar acts als Top Buzz ravers lieten vergeten wat dag en nacht precies was. Als je over de kanaalbruggetjes trekt krijg je een indruk van de industriële geschiedenis van de stad. Een geschiedenis die hand in hand ging met de sportieve trots van de stad.
Aquascutum & Adidasjes
Op wedstrijddagen kan je Birmingham City langzaamaan zien groeien in de stad. Van de jonge jongens die de weg afstruinen in hun Aquascutum en Adidasjes, tot de oudere seizoenkaarthouder die de eerste zonnestralen in lange tijd in zich opnemen op de stoep voor de “Happy Abode” bar.
Vanaf de bar heb je perfect zicht op de chique auto’s met gepersonaliseerde nummerborder die opduiken voor de VIP-ruimtes. In verte glinsteren de wolkenkrabbers van Birmingham in het zonlicht. Dat de Guiness is mislukt, met lagen schuim in het plastic glas, wordt door iedereen gemakkelijk vergeven. “Daar zullen ze in Dublin wel een traantje om laten.”
Buiten het stadion is er een enorme muurschildering voor de echte Blues-legende Jude Bellingham, die tegenwoordig de verdedigers in La Liga voor schut zet namens Real Madrid. Hij had St Andrew’s echter al verlaten toen hij 17 was en buiten hem is het echt zoeken naar grote namen. Birmingham City is een club met weinig opsmuk, dus komt het gesprek al snel op namen als John Gayle, Ian Clarkson en John Frain.
Royal George Pub
In de Royal George Pub – online recensie: Football pub, vermijden op wedsstrijddagen – is het al vroeg feest. De DJ staat wat flinke SKA te spelen en de gesprekken gaan vooral over de nieuwe trainer Tony Mowbray. Buiten staan enkele dove Blues precies hetzelfde gesprek te voeren, maar dan met hun handen. “Heb je de opstelling gezien? Wat denk je ervan vandaag?”. Een better voorbeeld van Birmingham City als club van de community ga je niet vinden.
Supporters lopen de straat op en de auto’s toeteren terwijl ze zich door wegen ploegen die je op een wedstrijddag beter kan overslaan. Buiten het stadion worden nette rijen gevormd en de wachttijd om de turnstiles te betreden is rechtstreeks afhankelijk van de prestaties van het elftal. Vandaag nemen de Blues het op tegen Swansea City, een club die net als zij onder nieuw management staan. Optimisme heerst onder de supporters die de trappen naar de Tilton Road End beklimmen.
De slapende reus
De achterkant van de tribune brengt gelijk nostalgische herinneringen en je kan je gelijk voorstellen hoe het hier in de jaren 90 regelmatig los heeft kunnen gaan. Op het veld is het treffend dat de Blues zich twee keer terug knokken na aan achterstand. Een late Jordan James goal van afstand zorgt voor een 2-2 eindstand.
Dankzij de investeringen van een nieuw consortium, met onder andere NFL-legende Tom Brady, wordt Birmingham City nu gezien als een slapende reus. Maar dat is helemaal het punt van de club niet. De weg van Brimingham City zal altijd langer zijn dan dat van de meeste club. Net als de wandeling naar het stadion zal die route de veerkracht testen en de hartslag verhogen. Maar de bestemming aan het einde zal altijd zoet zijn. Zoals een van de bekendste nummers van de supporters al zegt:
Though the way be long, let your heart beat strong.
Dit artikel werd gemaakt door de mannen en vrouwen van Terrace Edition, hun site check je hier!
