Atletico CP: De droom gaat door

Het is een tijd van ups en downs geweest voor de supporters van Atletico CP. Ik schreef eerder al uitgebreid over de trieste situatie rondom de voormalig topclub. Inmiddels zijn we twee jaar verder en heeft de club de weg omhoog weer gevonden. Langzaamaan klimt de club uit haar diepe dal en dit jaar werden de supporters beloond met een terecht kampioenschap. Iets wat ook gepaard gaat met stijgende supportersaantallen en een groepje fanatieke supporters dat voor het niveau ongekend is. Tijd om een kijkje te nemen hoe het er aan toe gaat in Alcântara dus!

Atletico CP

We beginnen eerst maar even met een korte samenvatting voor de mensen die nog niks afweten van de club. Vanaf haar oprichting in 1942 bestormde Atletico Clube de Portugal de top van het Portugese voetbal en wist ze het Benfica en Sporting vaak lastig te maken. De wedstrijden tegen Belenenses stond in die tijd ook wel bekend als de tweede derby van Lissabon. De ploeg trok met regelmaat 10.000 supporters en de thuisbasis stond bekend als de hel van Tapadinha.

Zo goud als die tijden is het nooit meer geweest, maar toch bleven de Carroceiros, wat zoveel betekent als de huifkar rijders, een vaste naam in de kelder van het betaalde voetbal en de top van het amateurvoetbal. Promoties en degradaties wisselden elkaar af. In 2011 was dat eerste weer eens het geval, en mocht Atletico CP zich weer een profclub noemen. De financiële druk van deze promotie was echter veel te veel voor de club en dus werd er hard richting de afgrond gekoerst. En dan verschijnt er natuurlijk altijd weer een  “verlosser” waarvan onduidelijk is hoe hij aan zijn geld komt en wat precies zijn bedoeling is.

Elke voetballiefhebber voelt het al aankomen. Dit ging mis. De “verlosser” bleek simpelweg een oplichter met een grote interesse voor matchfixing. Na twee degradaties was de club in de zomer van 2017 op sterven na dood. Door de interessante constructies die Portugese clubs er op nahouden was het echter mogelijk om het A-team uit het stadion te gooien en los te koppelen van de club. Het A-team moest vervolgens zonder thuishaven zich failliet laten verklaren en Atletico CP kon door met het B-team. Op het zesde niveau dus.

Moeizaam begin

Het eerste seizoen was alles nog wennen. Na al het gedoe van de afgelopen jaren bleven veel supporters weg. Op financieel gebied was er geen cent uit te geven en het B-team was natuurlijk niet voor niets het A-team niet. Toch bevond de club zich sportief op een niveau wat veel te laag was voor haar. Het zesde niveau in Portugal bestaat echt uit piepkleine clubs, vaak aanzienlijk kleiner dan een zesdeklasser in Nederland. Uiteindelijk kwamen ze net te kort voor promotie. Een verloren duel tegen de latere kampioen Estoril B zorgde er voor dat Atletico aan het einde van de rit twee punten te kort kwam.

Afgelopen seizoen was het eerste seizoen dat de club zich volledig kon richten op het herbouwen. Er werd een jonge selectie gezet en de band met de supporters werd weer wat hersteld. En met succes. Vanaf speelronde één bleek dat ze een maatje te groot was voor de Lisboa Divisão de Honra Série 2. Een seizoen lang werden alle tegenstanders aan de kant gezet en langzaamaan begonnen de supporters er weer in te geloven. Na jaren vooral verliezen leek de weg omhoog eindelijk gevonden. En aan het einde van de rit wist Atletico CP zich inderdaad te kronen tot de kampioen van Série 2.

Cruciaal duel

De naam Série 2 zegt het eigenlijk al een beetje, maar er is dus ook een Série 1. Om te bepalen wie er promoveert moet er dus een beslissingswedstrijd gespeeld worden. In het Complexo Desportivo Municipal Monte da Galega was SRD Negrais de tegenstander. De supporters pakten groot uit. Meerdere spandoeken werden gemaakt in aanloop naar de beslissende wedstrijd. “De droom gaat door” en “schrijf geschiedenis” kwamen onder andere voorbij. Deze wedstrijd was cruciaal voor de toekomst van de club, nog een jaar op het zesde niveau zou de ontwikkeling remmen.

Tijdens de wedstrijd bleek Negrais toch een maatje te klein. Vlak na rust maakte Rodrigo Pinto de openingstreffer en in 74e minuut maakte Edu Baltazar het klusje af. De penalty voor Negrais kon hier nog maar weinig aan veranderen. Voor de eche liefhebbers is de gehele wedstrijd hieronder terug te vinden, aan de kwaliteit te zien gefilmd met een mobieltje uit 2007. Maar goed, Atletico CP was kampioen! Een prijs die natuurlijk gevierd werd met de mensen die er altijd waren voor de club. De supporters. Voor hen die alle dieptepunten hebben meegemaakt en nu eindelijk weer naar boven kunnen kijken. Een prachtig feestje was het gevolg!

Hoewel het gaat om supportersaantallen waar in Nederland hard om wordt gelachen, is dit voor Portugal een bijna uniek situatie. De club past hierbij in het rijtje met CF Estrela en Belenenses van clubs die in de handen van supporters zijn, against modern football uitdragen en proberen bij te dragen aan de supportersontwikkeling in Portugal. Een hele mooie ontwikkeling die alleen maar toegejuicht kan worden!
Foto’s en video’s komen van de Facebook van Grupo Atletico 1942 en Atletico CP