Begin mei kwam ineens het nieuws dat Vincent Tan, de Maleisische eigenaar van Cardiff City, de clubkleuren na 104 jaar van blauw naar rood wilden veranderen. Ook moest de bijnaam The Bluebirds na 101 jaar verdwijnen en veranderen in The Red Dragons. De hoofdstad van Wales ontplofte van woede en de actie “Keep Cardiff City Blue” werd opgezet. De Maleisiërs trokken snel hun keutel in. De fans hoefden zich geen zorgen te maken volgens hen, want in 2012 zou Cardiff City gewoon in het blauw spelen en de bijnaam hoefde ook niet te veranderen. Wél verklaarde Tan dat de fans konden fluiten naar zijn beloofde investeringen van 100 miljoen pond. Die schijnen er nu toch te komen, want hij besloot op 6 juni om Cardiff City voortaan toch in een rood shirt te hijsen en veranderde meteen het logo en de bijnaam.
De reden waarom Tan deze veranderingen heeft doorgevoerd is zum kotzen. Hij wil met Cardiff City namelijk de Aziatische markt veroveren en rood spreekt Aziaten schijnbaar meer aan dan blauw. Onzin natuurlijk, want de meeste Aziatische ‘voetbalfans’ interesseert de kleur geen zier. Die willen alleen maar successen. Daar geilen ze op. Het blauwe Chelsea heeft er door de winst in de Champions League veel meer Aziatische ‘fans’ bijgekregen dan wanneer ze in het rood zouden zijn gaan spelen. Maar Tan is niet gevoelig voor deze argumenten. Ook spreekt volgens hem in Azië een draak meer aan dan een vogel, vandaar dat The Bluebirds nu The Red Dragons zijn en het vogeltje in het logo bijna verdwenen is. In plaats daarvan staat er nu pontificaal een draak op.
Spelers komen en gaan, evenals trainers, voorzitters en uiteindelijk zelfs fans. De identiteit van een club is de naam, de historie, het shirt, de clubkleuren en het logo. Bij Cardiff City zijn alleen de naam en de historie gebleven. Meer dan honderd jaar traditie is overboord gezet door een idiote eigenaar. In 1908 besloot Cardiff City voortaan in het blauw te gaan spelen in plaats van het geel-bruine blokjesshirt. Sindsdien werden er in het blauw grote successen behaald. Zo werd de club in 1924 tweede op het hoogste niveau, in het blauw. Drie jaar later werd coor Cardiff, als eerste en laatste niet-Engelse club, de FA Cup gewonnen, in het blauw. In 1971 werd in de kwartfinale van de Europa Cup II Real Madrid met 1-0 verslagen, in het blauw. En dan wil een passant de club in een rood shirt laten spelen?
De bijnaam The Bluebirds heeft een mooie oorsprong, vandaar dat het zo verschrikkelijk is dat ook die gaat verdwijnen. Op 29 augustus 1862 wordt in Gent Maurice Maeterlinck geboren. Maeterlinck kwam uit een rijke familie en sprak daarom, anders dan je met zijn achternaam zou vermoeden, Frans. Dat was ook de taal waarin zijn werk verscheen, toen hij besloot schrijver te worden. Hij bleek daar nogal goed in te zijn, want in 1911 kreeg hij de Nobelprijs voor de literatuur voor zijn werk. L’Oiseau Bleu (geschreven in 1908) wordt als hoogtepunt van zijn oeuvre gezien. Een toneelstuk vol symboliek over de zoektocht van twee kinderen naar een blauwe vogel. Deze vogel moet ervoor zorgen dat het ernstig zieke kind van de buurvrouw wordt genezen en dat lukt uiteindelijk.
Het toneelstuk werd overal in Europa opgevoerd, zo ook in Cardiff, waar het onder de Engelse naam “The Blue Bird” een week lang in een volgepakt New Theatre werd opgevoerd. Het stuk kreeg geweldige recensies en was het gesprek van de dag in Cardiff. Een fan was zo enthousiast dat hij de club aanschreef om de bijnaam “The Bluebirds” te adopteren. Dat vonden ze wel wat, vooral omdat Cardiff sinds drie jaar in het blauw speelde. De bijnaam paste perfect. Later nam de club een blauw vogeltje in het clublogo op en de afgelopen 101 jaar hoorde je tweewekelijks het “Come on you Bluebirds” van de tribunes rollen en dat allemaal dankzij een man uit Gent.
Een man uit Batu Pahat gaat dat nu allemaal kapot maken, hoewel het nog lang zal duren voordat “Come on you Red Dragons” van de tribunes zal rollen. Vincent Tan heeft beloofd in ruil voor deze veranderingen 100 miljoen pond in de club te investeren. Gek genoeg trappen sommige fans daar in, vandaar dat er een flinke oorlog woedt op de fora van Cardiff City tussen voor- en tegenstanders van de veranderingen. Tan heeft amper geld in de club gestoken en het geld dat hij tot nu toe aan de club heeft geleend, moet Cardiff City op termijn terugbetalen tegen 7% rente. Ik vrees dat Tan, die tot voor kort geleden nog nooit van Cardiff City had gehoord, gewoon flink wil verdienen aan de club. Het zal me niets verbazen als Cardiff over een jaar of vijf gigantische schulden heeft. Tan zal dan vertrekken en de fans met een failliete club, rode shirts en foute bijnaam achterlaten.
Een van de oplossingen kan zijn om zelf een club op te richten, bijvoorbeeld een AFC Cardiff. De fans lopen alleen tegen het probleem aan dat ze niet in de Engelse competitie mogen uitkomen. De club zal dus nooit, zoals AFC Wimbledon of FC United, kunnen terugkeren naar het oude niveau. Ik vrees daarom ook dat de fans die nu hebben besloten het geld van hun seizoenkaart terug te vragen en niet meer naar het stadion te gaan totdat de club weer in het blauw speelt, verloren zijn voor het voetbal. Tan maakt dat niets uit, want bij Red Bull Salzburg hebben ze bewezen dat de stoeltjes van de principiële fans meteen worden opgevuld door gloryhunters. Ondanks steunbetuigingen van vele voetbalfans, zelfs uit Oostenrijk en Tsjechië, vrees ik dat Tan het geen fuck interesseert en Cardiff City de komende jaren in het rood zal spelen.
Het is verschrikkelijk voor de echte fans. Zo’n dertien jaar geleden speelde Cardiff onderaan in de vierde divisie en stonden ze op het punt om te degraderen naar de amateurs. Slechts 5000 man kwamen nog maar naar het stadion en enkele honderden gingen tweewekelijks mee naar uitwedstrijden. Juist die fans, die er voor de club waren toen het slecht ging, haken nu massaal af. “Who the hell wants to sell the soul of the club to people who’ve never done York away?”, schreef een van die die-hards van toen en de kreet “Better dead than red.” heb ik ook al vaak gelezen. De man die de legendarische ‘Ayatollah’ heeft uitgevonden, Phil Stead, is nu ook afgehaakt en zo zijn er meer. Juist de fans die de laatste jaren naar Cardiff zijn gekomen, sinds ze het nieuwe stadion hebben en ze op de deur van de Premier League bonzen, vinden de veranderingen niet zo erg en vinden de mannen van “Keep Cardiff City Blue” aanstellers. “Het is toch maar een kleurtje?”
Dit gastartikel is geschreven door Joris van de Wier, maker van het uitstekende Doing the 116. Bezoek zijn website om veel meer te lezen over het voetbal aan de andere kant van de grote plas.
