ZSV wint Kranenmortelderby na zinderende ontknoping

Het was vorig jaar een van de spectaculairste amateurderby’s die bezocht werd door In De Hekken. De Kranenmortelderby tussen ZSV en Deurne. Een garantie op pyro, passie en hard voetbal. Genoeg reden om dit jaar wederom een bezoekje te brengen aan de stad onder de rook van Helmond. Op naar Sportpark de Kranenmortel!

Van beide clubs kan SV Deurne de meest succesvolle genoemd worden. De ploeg speelde jarenlang hoofdklasse en is pas sinds enkele jaren actief in de eerste klasse. Daar tegenover staat ZSV. In 2002 zelfs een jaartje actief in de zesde klasse. Sindsdien is zij langzaamaan de ladder van het amateurvoetbal aan het beklimmen. Met als hoogtepunt de promotie naar de eerste klasse in 2015. En dus kwamen de twee ploegen uit Deurne elkaar plots voor het eerst in tientallen jaren weer tegen. Een fanatieke amateurderby was herboren.

Beide clubs delen ook samen de locatie van hun sportpark. Aan de ene zijde van de Kranenmortel ligt de kantine en het hoofdveld van SV Deurne en aan de andere kant die van ZSV. Voor vandaag moeten we aan de kant van ZSV zijn. Samen met ruim duizend supporters zijn we vandaag aanwezig voor deze burenruzie. Er is een noodtribune gezet in de ene hoek van het veld die goed gevuld is met thuissupporters. Achter het andere doel staan de uitsupporters.

Niet de grootste

Voordat de wedstrijd begint is het alweer duidelijk welke kant het op gaat. Aan de kant van Deurne worden de rookpotten onderling verdeeld. Bij ZSV staan ze klaar om een groot doek op te zetten. “Niet de grootste, maar wel de mooiste” is de passende tekst die te lezen is. Als “kleinere” club op sportief vlak moet ZSV altijd opboksen tegen de grotere buurman. Achter het doek worden tientallen gele en zwarte rookpotten afgestoken. Het geeft een heerlijk beeld. Aan de overkant is ondertussen de hele achterlijn gevuld met een blauw en wit. Dit is nou wat amateurderby’s zo mooi maakt.

ZSV:

Deurne:

De wedstrijd zelf begint zoals de meeste amateurderby’s dat doen. Met weinig goed voetbal en veel strijd. Duidelijk is dat dit ook een wedstrijd is die voor de spelers van groot belang is. Elk fysiek contact lijkt te lijden tot een opstootje. Benen worden niet teruggetrokken en duels worden niet geschuwd. Na een klein halfuur valt er zelfs zowaar een doelpunt. De thuisploeg komt verdiend op voorsprong en de tribune gaat uit zijn dak. Dit is tevens de ruststand.

Laat die lijnen liggen!

De tweede helft begint voor ons met een domper. Van de grensrechter van dienst mogen we plotseling niet meer plaatsnemen langs de lijn. Dat we dit netjes hebben overlegd met de club en de gehele eerste helft ook hebben gedaan maakt schijnbaar niks uit. Verder dan een “achter de afrastering!” komt de discussie niet. Erg jammer, want door de club zelf zijn we verder gigantisch gastvrij ontvangen. We besluiten om dus maar bij de supporters van Deurne te gaan staan tijdens de tweede helft, met in het achterhoofd het gevoel dat zij nog gaan scoren.

Dit blijkt te kloppen, want vlak na rust valt de gelijkmaker binnen en mogen de uitsupporters losgaan. Het zorgt ervoor dat het sfeertje steeds meer naar een kookpunt toe gaat. Ook de privésituatie van sommige spelers wordt logischerwijs niet gespaard. Zo wordt een speler van ZSV constant gemaand om die lijnen nou eens een keer te laten liggen, iedere keer als hij in de buurt van de zijlijn komt. Hoe dit geïnterpreteerd mag worden behoeft geen uitleg vermoed ik.

Die laatste bal

Hoewel de sfeer geweldig is, lijkt de wedstrijd zelf uit te lopen op een bloedeloos gelijkspel. Tot de allerlaatste minuut. Ver in de blessuretijd valt een corner voor de voeten van een geel-zwarte speler. Die aarzelt niet en schiet de bal haarfijn binnen. Het ultieme gevoel. De supporters van ZSV gaan helemaal los. Bij Deurne zijn ze ondertussen zowel verslagen als woedend. Niet veel later wordt er afgefloten. De spelers gaan het feestje vieren met hun supporters. Één ding is duidelijk. Dit gaat nog een hele lange zondagavond worden in de kantine van ZSV en het centrum van Deurne. Genieten!

Deze reportage is aangevuld met foto’s ingezonden door Romy Rijkers, fotografe van ZSV. Waarvoor dank!