Tvillingderbyt: Zweedse tifostrijd op hoog niveau

Want hoewel beide clubs (Djurgarden wat meer dan AIK) ook rivaliteit ervaren met stadsgenoot Hammarby, is de onderlinge wedstrijd zonder twijfel de grootste wedstrijd van het hele land. Een wedstrijd die als sinds 1899 vrijwel jaarlijks op het programma staat en daardoor inmiddels al meer dan 230 keer gespeeld is. Waarbij Djurgardens de clubs is van het wat rijkere oosten, terwijl AIK haar roots heeft liggen in het wat ruigere westen van Stockholm. Dat beide clubs over uitstekende ultragroepen beschikken maakt de Tvillingderbyt tot de meest prestigieuze wedstrijd van Zweden!

Dat prestigieuze beeld krijg je overigens niet bepaald als je rondom het stadion loopt. Van buiten is de nieuwbouw Friends Arena (bij Amsterdammers wel bekend als de plek van de Europa League-finale tegen Manchester United) niet bepaald een voetbaltempel. De gigantische arena ziet er eerder uit als de Ziggo Dome. Dat de enige manier om het stadion te betreden door een gigantisch winkelcentrum leidt maakt het niet echt beter. In plaats van karakteristieke barretjes en vuige kroegen zijn de supporters van AIK aan het indrinken in luxe winkels tussen het shoppende publiek. Hoewel er vrij vervoer is en er weinig dreiging lijkt, zijn de supporters natuurlijk wel streng gescheiden rondom het stadion door de massaal aanwezige politie.

Van binnen ziet het stadion er gelukkig beter uit. De capaciteit van 45.000 is mooi verdeeld en het stadion ziet er echt gigantisch uit. Daarnaast is alles prima georganiseerd en zijn er nauwelijks wachtrijen: de voordelen van een modern stadion. En hoewel we natuurlijk nog altijd veel liever een oude bak zien, lijkt de Friends Arena van binnen tenminste nog wel wat karakter te hebben. Het ziet eruit alsof het hier goed kan spoken.

Een beeld dat ook geholpen wordt door de vroege aanwezigheid van de fanatieke supporters. Zij zijn een uur van tevoren vrijwel allemaal al binnen. Aan de kant van Djurgardens is te zien dat de tifo al klaar ligt voor de Tvillingderbyt. Aan beide zijdes gaan er tijdens de warming-up doeken over de koppen heen zodat er alvast wat omgekleed kan worden inclusief wat handige gezichtsbedekking. Bij AIK gebeurt dit per groep verschillend waardoor er op verschillende momenten op verschillende plekken omkleedsessies bezig zijn. Een mooie chaos die nog veel belooft voor straks!

Op tifo-gebied doet Zweden zonder twijfel mee met de beste landen van Europa en die reputatie wordt vandaag ook weer waar gemaakt. Djurgarden trapt af met een redelijk simpele, maar strakke hijsactie met choreo. Met velletjes wordt het uitvak omgetoverd in de clubkleuren. Op het doek komt de tekst Djurgardsfamiljen te staan. In de letters zijn door kinderen en jongeren nog kleinere tekeningen en tags gezet. Een actie die verwijst naar de familieclub die Djurgarden is, maar tegelijkertijd een reactie richting AIK is. Die noemen Djurgardens vaak ‘schertsend’ een familie van Hammarby vanwege het gedeelde stadion. Achter het doek wordt nog wat rook afgestoken.

Bij AIK komt een nog mooier doek. In de hoeken gaan er doeken over het publiek heen met ongekend gedetailleerde plaatjes uit het verleden. Vervolgens worden voor het vak de portretten van de gebroeders Behrens omhoog getakeld met het logo van AIK tussen hen in. De mannen die meer dan 130 jaar geleden verantwoordelijk waren voor het ontstaan van de club AIK. Het is een eerbetoon aan de rijke historie van de club. Het geheel wordt afgemaakt door velletjes die over de gehele tribune omhoog worden gehouden. Dankzij de ongelooflijke details is het wederom een tifo van heel hoog niveau.

Vanaf het eerste fluitsignaal is vervolgens het verschil tussen AIK en Djurgardens meteen zichtbaar. Het uitvak bestaat vandaag uit ongeveer 8.000 supporters, gevuld over de drie ringen van de korte zijde. Hier is ondanks de aanwezigheid van meerdere capo’s verder geen trommel aanwezig. Er ontstaat daardoor een wat meer Engelse sfeer. Dit gaat aan het begin heel hard, zeker met het inhaken en springen, maar is wel wat reactionair afhankelijk van de wedstrijd.

Bij AIK hangt meer een ultrasachtige sfeer en de tribune waar de ultras zich bevinden is vocaal supersterk. De thuisploeg heerst tijdens grote delen van de wedstrijd. Hierbij is het ook mooi dat op de eerste ring van de lange zijde vrijwel iedereen staat en regelmatig mee doet. Mooi is om te zien dat aan beide kanten een dozijn supporters met bivakmutsen staat dat bijna constant wel wat stukken vuurwerk afsteekt. Hierdoor is het geen moment saai. Ook zijn er constant tekstdoeken van de Caos Ultras (Djurgardens) en de Black Army (AIK) tegen o.a. de Zweedse voetbalbond.

In de tweede helft volgt wederom een hele sterke actie van AIK. Op een gigantisch doek wordt even haarfijn uitgelegd wat de cultuur van de tribune is: vuurwerk en het liefst veel ook. Inclusief een afgebeelde fakkel op de hoek van het spandoek, die even later wordt “aangestoken” met één echte fakkel. Pas als deze rode fakkel is uitgebrand en de aankondiging is gedaan begint de echte pyroshow. Met lichte fakkels, flitsers en gele smoke shooters wordt duidelijk wat de tribunecultuur is volgens de supporters van AIK!

Als de thuisclub vervolgens in de 57e minuut de eerste goal van de wedstrijd binnen schiet is het feest helemaal compleet voor de thuisploeg. De sfeer wordt nog beter, terwijl het uitvak van Djurgardens helemaal inkakt. In de 75e minuut valt de tweede treffer en is het feest compleet. Er wordt nog wat pyro afgestoken en het uitvak wordt er compleet uitgezongen. Terwijl de bezoekers teleurgesteld, maar rustig, afdruipen gaat het feest aan AIK-zijde nog wel even door. Als AIK en Djurgardens ’tvilling’ zijn, is voor nu weer even duidelijk welke broer de betere is: de Tvillingderbyt is dus gewonnen door AIK!