Teatro di Calcio
Italië kan je gerust het theater van het mondiale voetbal noemen. Het overdreven dramatiseren typeert de Italiaanse passie op de tribunes. Calcio is voor hen heilig. De liefde voor de club zit heel diep bij zowel jong als oud. Hoewel het ultra-defensieve voetbal vaak niet om aan te gluren is, is het juist die specifieke passie van de tifosi en de ook nog in grote getale aanwezige authentieke voetbalcultuur wat Italië zo interessant maakt. Zo bezit het land nog tal van prachtige oude voetbalstadions waar het hart van de liefhebber sneller van gaat kloppen.
Wie een beetje slim plant en niet vies is van een road trip, kan in een weekend heel wat Italiaanse voetbalcultuur opsnuiven. Wedstrijden worden vrijwel altijd om drie uur in de middag of kwart voor negen in de avond gespeeld, uitzonderingen daar gelaten. Daarnaast heeft elk beetje stad wel een fatsoenlijke voetbalclub, dus verschillende opties zijn áltijd dichtbij. Daarbij is de Serie B en Serie minstens zo interessant (misschien zelfs wel interessanter) als de Serie A.
Voordeel is ook dat vrijwel geen enkele wedstrijd stijf uitverkocht is, waardoor je altijd wel een kaartje op de wedstrijddag zelf kan bemachtigen. Zo kan een road trip op de bonnefooi ineens hele leuke verrassingen krijgen. Mocht je toch wat zekerheid vooraf willen hebben, dan zijn er ook diverse mogelijkheden via het internet om je wedstrijdkaarten aan te schaffen. En is je vriendin niet zo van het voetbal, dan zeg je toch gewoon dat je naar het theater gaat?
Calcio weekend & afscheid Davide
Afgelopen weekend stond voor mij geheel in het teken van calcio. Maar liefst vier wedstrijden in twee dagen, waarvan twee absolute krakers. Van Charleroi naar Bergamo gevlogen om vanaf daar een tour di calcio te starten. Gezellig met wat vrienden op pad. Wanneer je tussen de wedstrijden door her en der nog wat wil groundhoppen, houd er dan rekening mee dat stadions hermetisch afgesloten kunnen zijn. Italianen houden niet zo van pottenkijkers. Zo stonden wij teleurgesteld voor de hoge hekken van het Stadio Atleti Azzurri d’Italia. Wat later hadden we wel geluk bij Stadio Mario Rigamonti.
De week ervoor het schokkende nieuws dat Fiorentina aanvoerder Davide Astori op 31-jarige leeftijd in zijn slaap was overleden. Uiterst tragisch nieuws, waar alle Italianen het verlies pijn deed. Een groots afscheid vanuit duizenden supporters vorige week donderdag. Meer dan indrukwekkend, evenals het enorme respect in alle stadions waar hij massaal werd geëerd. Ciao Davide, riposa in pace!
Opwarmertje
De eerste wedstrijd van het weekend was een opwarmertje. Middenmoter Cremonese nam het thuis op tegen het, verrassend goed presenterende, nietige AS Cittadella. Ze staan vierde in de Serie B op slechts vijf punten achterstand van de koploper. De thuisploeg verzuimde om de bezoekers al in de eerste helft op een ruime achterstand te zetten. Sterker nog, het enige hoogtepunt van de tweede helft was de gelijkmaker.
De strijd op de tribunes was verre van gelijk. Cremonese had een flinke support achter het doel. Aan de andere kant deed een klein, moedig clubje supporters zijn best om op zijn minst gehoord te worden. Steun van hun enkele tientallen medesupporters kregen ze niet.
Derby della Scala
De derby relateert zijn naam aan Scaligeri, de heersers van Verona in de Middeleeuwen. Onder hun bewind werd Verona de vijfde stad van Italië. Voor de supporters van Hellas is er maar één club in Verona. Chievo is het buitenbeentje. Een clubje uit een buitenwijk. Zij kregen de naam Mussi Volanti of te wel de vliegende ezels. Een denigrerende naam vanuit de Hellas supporters richting het kleine Chievo. Zo zongen zij dat wanneer de ezels zouden gaan vliegen, zij een derby krijgen in de Serie A.
Het werd uiteindelijk een gekoesterde bijnaam voor Chievo. Niemand had verwacht dat die derby er ook daadwerkelijk zou gaan komen. Waar Hellas met regelmaat zich niet kon handhaven in de Serie A, was Chievo met een enorme opmars bezig in het Italiaanse voetbal. Zo groeide niet alleen hun aanhang, maar kwam ook langzaam maar zeker een enorme rivaliteit tussen beide clubs opzetten.
Beide clubs speelden in de historie pas 19 keer tegen elkaar, ondanks dat zij al decennia lang deel uit maken van het Italiaanse voetbal. In het seizoen 1994 – 1995 pas de eerste ontmoeting, toen in de Serie B. De eerste ontmoeting in de Serie kwam er pas in het seizoen 2001 – 2002 door Hellas gewonnen met 3-2.
Afgelopen zaterdag dus de 20e ontmoeting. Het grote Hellas vecht momenteel voor lijfsbehoud, maar ook Chievo is nog lang niet veilig. Er staat dus veel meer op het spel dan alleen de trots van de stad. In het enorme Stadio Marc’Antonio Bentegodi spat de passie er van af. De harde kern van Hellas staat er om bekend een meer Zuid-Amerikaanse sfeer te genereren. Massaal en luidruchtig. Geen woord te veel gezegd. Vanaf minuut één een orkaan van geluid vanaf de Curva, maar net zo goed vanaf de andere tribunes. Simpelweg genieten.
De wedstrijd is ondertussen niet om aan te zien. Ik krijg er ook weinig van mee, omdat ik helemaal op ga in de heksenketel langs het veld. Dit is absolute passie, pure liefde voor de club. Als in de 52e minuut de thuisploeg na een spaarzame aanval op voorsprong komt, ontploft het stadion. Ongekend gejuich. Een half zenuwslopend half uur volgt. Hellas verdedigd met hand en tand. Zij willen koste wat kost die laatste strohalm richting lijfsbehoud grijpen.
Magnifiek
Liefhebbers van prachtige, oude stadions moeten absoluut Stadio Renato Dall’Ara op hun “te bezoeken” lijstje hebben staan. Dit magnifieke stadion stamt uit 1927 en kenmerkt zich door de bijzondere toren op de lange zijde, Torre di Maratona. Torens zijn een handelsmerk van de stad Bologna. De fascistische heersers destijds vonden dan ook dat het stadion moest worden voorzien van een toren. En zo geschiedde. Lange tijd keek een beeld van Mussolini uit over de spelers.
Het stadion doet verder denken aan een Romeinse arena, omdat het volledig is omgeving door portico’s. Allemaal prachtig gevormde bogen. Daarnaast maakt ook de toren onderdeel uit van een prachtige zuilengalerij.
Bologna speelt dit seizoen een anonieme rol in de Serie A. Tegenstander Atalanta nestelt zich net onder de subtop en zijn actief op Europees niveau. Omdat supporters zich hebben misdragen zijn ze vandaag niet welkom. De Bologna supporters laten zich echter horen ondanks de stromende regen. De wedstrijd kent weinig hoogtepunten, maar krijgt een extra Nederlands tintje doordat Marten de Roon voor Atalanta de enige treffer van de wedstrijd maakt vlak voor tijd.
Treurige topper
Als kers op de taart stond de topper tussen Inter en Napoli op het programma. Hoewel Inter een kleine 20 punten achterstand heeft, is er nog genoeg om voor te spelen. De Interista spelen nog voor het behalen van Champions League voetbal, waar Napoli nog volop in de strijd is voor het kampioenschap. De verwachtingen zijn dan ook hoog gespannen.
Stadio Giuseppe Meazza of San Siro is verre van uitverkocht. Sterker nog, grootste gedeelte van de bovenste ring is niet eens in de verkoop gegaan. Alleen het uitvak is helemaal gevuld met Napolitanen. Daarnaast ook genoeg uitsupporters op de thuisvakken te ontdekken. De harde kern van Inter laat vooraf een mooie display met Centodieci zien wat verwijst naar het 110 jarig bestaan van de club. Daarmee is het hoogtepunt van de avond ook direct benoemd. De wedstrijd was niet best, waar vooral Napoli knullig een paar kansen om zeep hielp. Gescoord werd er dan ook niet, maar het immense stadion alleen al maakt indruk!
Al met al was Teatro di Calcio een enorm succes. Op naar een vervolg.