Er zijn van die plekken die je al heel lang wil bezoeken. Plekken met een grote geschiedenis, of juist plekken waarvan je ooit wat foto’s hebt gezien en meteen indruk maken. Zo vertrekken wij begin maart voor een weekend diep in de voormalig DDR. Hoofddoel: een wedstrijd van Erzgebirge Aue meepakken. Maar zoals zo vaak komen we ook nu weer iets tegen wat al lange tijd op onze (veel te lange) lijst van stadions in Duitsland staat. Ik neem jullie mee naar het Sportforum Chemnitz.
We vertrekken uit Nederland op een gure dag met de ruitenwissers aan. Al snel wordt het weer warmer en beter, we kunnen zelfs zonder jas wat vinckwerk onderweg doen. Het is al donker als we aankomen op ons overnachtingsadres waar we al vlot de eerste halve liter openen. We besluiten een blik te werpen op onze kaart met pinnetjes en onderzoeken de opties tussen Leipzig en Aue. Al snel zijn we eruit, we gaan een stop maken in Chemnitz.
Omslag
De volgende ochtend worden we wakker en moeten we toch echt even 2x naar buiten kijken. Er is een witte wereld, zeer verrassend na zo’n warme voorjaarsdag een dag eerder. Het zal toch niet… We hebben al 2x eerder kaarten gekocht voor een wedstrijd van Aue, en beide keren kon het bezoek niet doorgaan wegens slecht weer of Covid. Dat wordt weer een ochtend de telefoon in de gaten houden..
We gaan onderweg en hoe zuidelijker we komen, hoe groter de sneeuwvlokken worden. Eenmaal bij Chemnitz aangekomen is het asfalt nauwelijks nog zichtbaar en zijn we dolgelukkig met de winterbanden. We rijden richting het Sportforum en parkeren de auto op het terrein. Voordeel is dat hier veel meer te zien is dan alleen een voetbalstadion, dus de poort is open. We lopen door de sneeuw de trappen op van het stadion. Er wordt gerenoveerd en overal staan hekken. Zoals zo vaak is er hier ook een hek welke niet gesloten blijkt te zijn en we staan binnen. Binnen in een prachtige oude bak! Staantribunes, besneeuwde kurven, een spierwit veld. Wat een sfeertje!
Oude tijden…
De geschiedenis van dit stadion gaat terug tot 1926, toen er een voetbalveld met sintelbaan geopend werd, de Chemnitzer Kampfbahn. Destijds was er een capaciteit van 1000 toeschouwers. In 1936 werd er begonnen met een grote verbouwing en in 1938 werd de Grosskampfbahn geopend met de interland Duitsland-Polen. Er waren die dag dan ook 60.000 toeschouwers aanwezig.
Het stadion doorstond de 2e wereldoorlog zonder veel beschadigingen en zo konden er naoorlogs direct weer evenementen plaatsvinden. De stad zelf kreeg de naam Karl-Marx-Stadt, en het stadion kreeg daarmee ook een nieuwe naam: Sportforum Ernst Thalman. Vanaf 1956 vonden er 9 interlands van de DDR plaats voor ruim 20.000-30.000 toeschouwers. Eind jaren ’50 werd er een supermoderne wielerbaan gebouwd op het terrein zodat het echt multifunctioneel te gebruiken was.
In 1967 werd er voor de enige keer een groot succes gevierd, de lokale FCK werd kampioen van de DDR. De club speelde hier voornamelijk nog de grote ( sporadisch internationale) wedstrijden en de rest in de Fischerwiese, de voorloper van het huidige Stadion an der Gellertstrasse.
In 1989 beleefde de club een uitmuntende Europese campagne onder trainer Hans Meyer. Achtereenvolgens Boavista en FC Sion werden in dit stadion verslagen totdat er geloot werd tegen Juventus.
Na de val van de muur zakte de club (met nieuwe naam Chemnitzer FC) snel weg. In de 2e Bundesliga werd er gespeeld op de Fischerwiese. Nog 1x kwam het eerste elftal terug in het Sportforum voor een bekerwedstrijd tegen SV Werder. Tegenwoordig spelen hier voornamelijk nog jeugdelftallen.
Winter Wonderland
Het voelt wat ongemakkelijk, alleen in zo’n stadion, nog iemands is ons voor geweest want de sneeuw ligt als een deken over het veld en de tribunes. Het is erg indrukwekkend, maar door de sneeuw weet je niet zo goed wat je wil fotograferen. We besluiten maar eens wat plaatjes te schieten vanaf de hoofdtribune. Daar zien we dat het kenmerkende hoofdgebouw in de steigers staat maar dat mag de pret niet drukken. We besluiten de klim omhoog te wagen, en nog nooit ben ik zo blij geweest met de wellenbrechers . De klim komt overeen met een afdaling van de zwarte piste. Geen idee hoe we het redden, maar we staan boven. Hier zie je pas echt dat het een enorme bak is. En wat is het guur! Flinke wind, temperatuur onder 0 maar dat mag de pret niet drukken.
We lopen een stukje door en komen bij een prachtig stukje historie. Houten bankjes, veel vegetatie, prachtig verval wat je doet wegdromen naar betere tijden. Al met al lopen we hier een dik uur rond en wordt het tijd de afdaling te nemen richting de hoofdpoort. We schieten nog een paar plaatjes en lopen naar de warme auto om de weg te vervolgen het Erzgebirge in. Wat een gaaf stukje historie ligt hier in Chemnitz!
