Ontlading na late treffer bij Medellin derby vol pyro en spandoeken

Soms eindig ik bij wedstrijden waardoor ik me afvraag waar ik het allemaal voor doe. Het vele geplan, de onlogische vluchten en het soms schier onmogelijke geregel van kaarten. Is dit het nou allemaal waard, is de vraag die in me opkomt. En dan zit er af en toe een wedstrijd tussen waardoor je beseft waar je het voor doet. De Medellin derby tussen Atletico Nacional en Independiente Medellin was zo’n wedstrijd.

Makkelijk was het allemaal niet om bij de wedstrijd aanwezig te zijn. De data worden pas laat definitief bekend gemaakt, waardoor het boeken tot heel laat moet wachten. Dan is er nog het regelen van tickets, iets dat zonder lidmaatschap en Cololmbiaans paspoort een extra uitdaging is. Om nog maar te zwijgen over de beschikbare betaalmogelijkheden (de Nederlandse creditkaart wordt vrijwel bij geen een Colombiaanse club geaccepteerd). Ondanks de vele obstakels lukt het toch weer en is alles op tijd geregeld. De reis richting Medelin kan worden geboekt.

Pablo Escobar

De stad Medellin is onlosmakelijk verbonden met haar bekendste inwoner: Pablo Escobar. De narcobaas die in de jaren 80 over een groot deel van de wereldwijde cocaïnemarkt heerste, werd geboren en gedood in Medellin en zijn kartel droeg de naam van de stad. Hoewel hij talloze doden op zijn geweten heeft, was Escobar bij een deel van de bevolking in Medellin juist razend populair vanwege zijn investeringen in het verbeteren van de leefomstandigheden in de stad. Dankzij het wereldwijde succes van de recente Netflix-serie Narcos is de populariteit van Escobar sterk toegenomen.

De relatie tussen Medellin en Escobar blijft echter gecompliceerd. In bepaalde toeristische delen worden t-shirts en magneten verkocht met zijn mugshot en worden Escobar-tours gegeven. Een doorn in het oog van veel mensen in Medellin. Die mensen focussen liever op de mooie dingen in de stad. Het historische centrum, de levendige uitgaansstraat en de tot graffitiparadijs omgetoverde achterbuurt Comuna 13. Én natuurlijk de twee voetbalclubs die de stad rijk is: Atletico Nacional en Independiente Medellin.

Wolkbreuk

Met Atletico Nacional beschikt Medellin over de recordkampioen van Colombia. Rivaal Independiente Medellin kan met twee handen vol landskampioenschappen ook niet te veel klagen. Samen met Cali mocht de stad Medellin het vaakst het landskampioenschap vieren. Met twee van zulke grote clubs is het niet gek dat de onderlinge wedstrijd altijd een spannende aangelegenheid is. Atletico Nacional mag dan misschien de grootste zijn, bij Independiente Medellin heerst er zeker niet minder liefde voor de club. Iets dat ze op derbyday maar al te graag bewijzen.

Ver voor de wedstrijd begint het spektakel al. Bijna non-stop wordt er rondom het stadion vuurpijlen de lucht ingeschoten. Je  zou bijna denken dat oud en nieuw in Medellin is overgeslagen dit jaar, waardoor de gehele voorraad daarom nu maar de lucht in wordt geschoten. Dit hele spektakel wordt alleen gestopt wanneer er een ware wolkbreuk uitbarst en gedurende 15 minuten half Medellin onder water komt te staan. Zodra het droog is vervangt het geluid van uiteenspattend kruid weer het geluid van neerstortende regendruppels.

Pyrofestijn

Ondanks de honderden vuurpijlen die al zijn afgestoken hebben de supporters zeker hun kruit nog niet verschoten. Bij de opkomst van de spelers gaat het pas echt los. Op beide korte zijdes worden tientallen rode rookpotten afgestoken op de sintelbaan voor de tribune. Op de lange zijde is het juist blauwe rook die massaal ontstaat. Halverwege ontmoeten ze elkaar, waardoor de gehele lucht verandert in een grote mix aan rood-blauwe rook. Het duurt minuten voordat de mensen op de tribune weer lekker kunnen ademen en vrij zicht hebben op het speelveld. Het is zonder twijfel een van de beste pyro’s die ik in mijn hele reis naar Zuid-Amerika heb gezien.

Gelukkig blijft het qua vermaak niet bij de pyro. Dat vuurwerk is slecht een extra middel in het creëren van een waar gekkenhuis. Geen moment valt de indrukwekkende tribune vol Barra Bravas stil. Ook op de korte zijde er tegenover staat het vol met fanatieke gasten. Op verschillende momenten worden spandoeken getoond. Elke groep binnen de Barra Bravas heeft haar eigen doek voorbereid. Mooi blijft ook altijd om te zien dat ook de “reguliere” supporters alle nummers van de club kennen, hoe lang deze ook moge zijn. Het begrijpen van een stukje supporterscultuur zit verankerd in de cultuur van Colombia.

Helaas is de wedstrijd zelf wederom – vrijwel alle wedstrijden in Colombia tot dusver eindigde met 0 of 1 doelpunt – dodelijk saai. Beide ploegen lijken vooral bezig met het voorkomen van een tegendoelpunt en het niet verliezen van de derby. Dat leidt natuurlijk tot een vreselijk saai schaakspel, wat de supporters weinig redden geeft tot enthousiasme. Toch is de sfeer ondanks dat gebrek aan input vanaf het veld de hele eerste helft voortreffelijk. Wel is het gebrek aan uitsupporters op zo’n moment nog net even iets meer merkbaar.

Brandblussers

In de rust zijn de voorbereidingen voor de tweede helft in volle gang. Want ook dan moet er weer een showtje weggegeven worden. Ditmaal zijn het de typisch Zuid-Amerikaanse brandblussers. Zo wordt in één minuut de halve korte zijde volgespoten met rode rook en de andere zijde met blauwe rook. Daarna is het weer tijd voor de volgende reeks aan spandoeken, de 4 uit de eerste helft zijn immers niet genoeg. In tien minuten worden weer vijf nieuwe gigantische spandoeken getoond.

Eerst is er een gigantisch doek over de hele zijde met het logo van de club. Hierna is een subgroep genaamd Belgax aan de beurt. Gevolgd door een andere groep met een groot doek met onder andere een mooi ACAB-biggetje in de hoek. Ten slotte is er nog een doek met het clublogo en een tekstdoek met Chiki Eterno. Wat een showtje geven de supporters hier weg. Op het veld is de tweede helft helaas een kopie van de eerste helft. Het spel golft nog steeds kalmpjes heen en weer zonder grote kansen. Iedereen lijkt tevreden met een 0-0, wat immers betekent dat er niet verloren is in de derby. Woedende supporters blijft beide elftallen daardoor bespaard.

Extase

Maar dan gebeurt het ongelooflijke. Er wordt zowaar gescoord in een Colombiaanse wedstrijd. En wel door de thuisploeg Independiente Medellin. Vrijwel uit het niets vliegt de bal in de 88e minuut tegen de touwen. De reactie is logischerwijs een pandemonium. Supporters vallen letterlijk over elkaar heen in een poging het doelpunt te vieren. Het gejuich getuigt van ongelooflijk veel passie, hartstocht en opluchting. Dit zijn momenten die nooit meer vergeten worden in een supportersleven.

De laatste minuten wordt het eigenlijk niet meer spannend – één doelpunt per wedstrijd is wel genoeg in Colombia – waardoor de supporters kunnen genieten van een feestje. Een vader met kind op de schouders springt op en neer op de tribune terwijl ook de kleine mee schreeuwt. Op een gegeven moment wordt een van de nummers zo massaal gezongen door het hele stadion dat ik gewoon kippenvel krijg. Na het laatste fluitsignaal stuiter ik vol adrenaline terug naar het Hostel. Dit zijn de wedstrijden waar je het voor doet.