Onsterfelijk Torino: Een eerbetoon aan een van de beste clubteams ooit
De allereerste vliegramp die een club recht in haar hart trof was echter de Superga-vliegramp. Het was het abrupte einde van Il Grande Torino. Een boekrecensie wie we liever nooit hadden uitgebracht.
Op 28 november 2016 was de gehele voetbalwereld in shock. Het vliegtuig met de spelers en staf van het Braziliaanse Chapecoense was neergestort in de buurt van Medellin, Colombia. Het verlies van de finalisten van de Copa Sudamericana leidde tot medeleven en verdriet in de gehele voetbalwereld. Én de crash bracht herinneringen omhoog aan vergelijkbaar tragische ongevallen. Het nationale elftal van Zaïre in 1993, de SLM-ramp van de Suriprofs in 1989 en de Busby-babes van Manchester United in 1958.
Een monument in boekvorm
Voor schrijver Roberto Pennino, o.a. Friesch Dagblad en Tardelli, was het schrijven over de Superga-vliegramp niet geheel onbekend. Eerder verzorgde hij namelijk ook al de coverstory van het boek “Voetbalhelden sterven niet” over de verongelukte selectie van Torino. Buiten dit verhaal bleef er echter nog zoveel verhalen rondom dit mythische team over, dat een boek specifiek over Il Grande Torino de volgende stap was.
Dit boek is inmiddels verschenen en doet zonder twijfel recht aan het tragische verhaal van de vliegramp. Zoals schrijver Iwan Tol eerder al deed met “Eindbestemming Zanderij” voor de vliegramp van de Suriprofs zet Pennino een monument neer in de vorm van een boek. Een dikke pluim gaat hier ook naar de Nederlandse Sportboeken Club, die als uitgever dit soort niche projecten geschreven met veel passie mogelijk maakt.
Il Grande Torino voorafgaand aan een wedstrijd in het seizoen 1948/49
Het beste team van Italië
Il Grande Torino is de ploeg die namens Torino vijf maal kampioen werd van Italië. Onder leiding van voorzitter Ferruccio Novo werd met jarenlang goed scouten en verstandig beleid gebouwd aan een wereldteam. Met Valentino Mazzola als absolute ster veranderde Torino in een onverslaanbaar team. Vanaf het seizoen 1942/43 werd de club 5 seizoenen op rij kampioen van de Serie A. Praktisch het gehele elftal was logischerwijs international van het Italiaanse elftal. Naast het sterke eerste elftal beschikte de club ook nog over een uitstekend jeugdelftal
De vele kampioenschappen bleven buiten de landsgrenzen natuurlijk niet onopgemerkt. Met grote regelmaat werden de sterren van het grote Torino uitgenodigd voor oefenwedstrijden in het buitenland. Deze wedstrijden waren finanicëel nauwelijks te weigeren voor de club. Ook voor de roem en de status van Torino waren de wedstrijden natuurlijk van levensbelang. Vanwege de grote ontwikkelingen in de luchtvaart waren ook verre reizen mogelijk. Zo werd onder andere Brazilië aangedaan voor oefenwedstrijden.
Het was uiteindelijk ook deze internationale roem en bekendheid die het team van Torino zo tragisch ten einde zou laten komen. Na opnieuw een wedstrijd in het buitenland, ditmaal voor de afscheidswedstrijd van Francisco “Xico” Ferreira, sloeg het noodlot toe. Tijdens de terugvlucht vanuit Lissabon sloeg het vliegtuig te pletter tegen de Basiliek van de Superga heuvel op de rand van Turijn. De gehele selectie, staf en bemanning kwam om het leven. Van het ene op het andere moment was Il Grande Torino niet langer. Wat overbleef was een stad in rouw, kinderen die zonder vader verder moesten, vele weduwes en een gebroken club.
De overblijfselen van het vliegtuig waar de selectie van Torino in verongelukte
Een eerlijk eerbetoon
Het verhaal van het grote Torino wordt op schitterende wijze op papier gezet door Pennino. Tijdens grote delen van het boek vergeet de lezer bijna welk noodlot de helden van Torino te wachten staat. Het sterkste punt van het boek is dat het geen boek is over de Superga-vliegramp. Het is juist een boek over Il Grande Torino. Natuurlijk is het onmogelijk een boek te schrijven over dit Torino team zonder de vliegramp. De vliegramp bepaalt het boek echter niet. De passages over de vriendschap in het team, het langzame ontstaan van een onverslaanbaar team en de beschrijving van de vele successen zijn minstens net zo sterk als de hoofdstukken over de vliegramp zelf.
Tevens is het prijzenswaardig dat de schrijver niet vervalt in de klassieke fout van het te hoog ophemelen van de overledenen. De spelers van Il Grande Torino waren ook geen perfecte mensen en dat komt in het boek duidelijk naar voren. Interne struggelingen, transferperikelen en persoonlijke problemen blijven niet onbesproken. Alle aspecten samen leidt dit tot een schitterend geschreven, eerlijk verhaal over het tragische verlies van één van de beste teams die het voetbal gekend heeft.
Meer boekenrecensies lezen, klik dan hier.
