Niets laat het hart van een stadionromanticus sneller kloppen dan een ‘lost ground’; een strijdperk waar ooit op een behoorlijk niveau werd gevoetbald, en waar duizenden toeschouwers seizoen in seizoen uit zongen en sprongen voor hun club. Historische grond waar furore is gemaakt en diepe dalen zijn doorstaan. Om welke reden dan ook moest de club zijn thuis verlaten: een overstroming, een nieuw onderkomen of een faillissement. Omdat er geen geld is voor sloop, groeien er thans brandnetels en distels op het veld. De stadionromaticus kan er uren bij wegdromen en hoort in gedachten het juichen van de fans… De bankjes zijn gesloopt, bomen groeien door de hoeken naar binnen en alles van enige waarde is gejat. Wat ooit een levendige voetbaltempel was, is nu een metafoor voor verval: vergane glorie in optima forma. Zeg nou zelf, pure porno!
- Estadio Insular – UD Las Palmas