Als het allemaal tegenzit, dan zit het er in Lier serieus tegen. De vele perikelen rond mijn geliefde voetbalclub K. Lierse S.K. kennen een triest dieptepunt als gevolg. De club is met uitsterven bedreigd, althans dat beweren de cijfers.
Den Berg
Van de laatste landstitel in ’97 tot de prijs van €5 voor een hamburger. Van de urinegeur achter mijn geliefde tribune “Den Berg” tot sportief gezeik waar iedereen zich trainer/speler waant. Waar culthelden als Eric Van Meir, Stanley Menzo, Eric Gerets, etc. in het geheugen staan gegrift. Maar ook minder bekenden als Agblexo Wisdom hun plaats hebben weten te bemachtigen. Waar die éne oude man fanatiek met zijn toeter de zijlijn aan het afschuimen was tot plastic bekers bier die de lucht invlogen als wij scoorden. Waar bezoekende fans een al even ludiek antwoord kregen als ze zongen “1, 2, 3, 4 boeren van Lier!”… “Merci! Wij zijn boeren van Lier! Die boeren maken plezier!” Waar ik samen met mijn beste vriend Pieter het themacafé onveilig maakte. Mijn club, Lierse.
Romelu Lukaku
Waar net zoals een huwelijk, donkere periodes de revue passeerden. Bestuur vol ego’s, zakkenvullers, onbekwame passanten. Van Chinese gokschandalen tot megalomane overnemers die uit Egypte kwamen overwaaien. De grootste kleine club van het land moest worden omgetoverd tot een Europees succes waar geld noch schaamte een probleem zou zijn. Een goede 75 miljoen euro (in 10 jaar tijd “geïnvesteerd” door Maged Samy) later ziet het er naar uit dat Lierse zich zal bevinden op het “Belgische kerkhof voor vergane traditieclubs” en dat zonder een Europese prijs. Het is een triest fenomeen hier in België, buitenlandse investeerders die zich in het mekka wanen waar elke club moet beschikken over een Kevin De Bruyne, Vincent Kompany of Romelu Lukaku. Die laatste heeft nog genoten van de gelauwerde jeugdopleiding van Lierse, misschien zag hij toen de bui al hangen? Door al deze donkere wolken is het moeilijk om je grote liefde nog te zien. Mijn club, Lierse.
Boerenverstand
Althans, dat zijn allemaal cijfers. De gebouwde schuldenberg, waar wereldploegen als Barcelona nog iets van zouden kunnen leren zegt niets over het passievol vermogen van de doorsnee Lierse fan. De Egyptische beleving van een zekere Maged Samy zegt niets over de ziel van deze prachtige club uit de Kempen. De hel waar we nu inzitten zegt niets over de hemel die de fans verdienen. Dat Lierse net vandaag (09/05/18) het faillissement heeft aangevraagd is de grootste verdienste, dat al die ego’s zonder boerenverstand hebben kunnen klaarspelen.
Dat het niet kon blijven duren, dat is duidelijk. Dat het pijn doet, des te meer. Het is de laatste 15 jaar een lange weg geweest waarin “continuïteit” stond aangegeven in een eenrichtingsstraat. Maar de onderbroken samenhang van de supporters? Daar kan niemand omheen. Voor de thuiswedstrijd tegen Leuven (05/05) werd er door Yellow Black’s Army een pre-match party georganiseerd; t-shirts werden verkocht met opdruk “Wij zijn Lierse”; een corteo die 600-700 man lief was werd gehouden met een duidelijk signaal naar heel Lier en omstreken. Deze club is zeker niet dood.
Wij zijn Lierse
In tegendeel, supporters hebben de handen in elkaar geslagen om het kloppend hart van Lierse niet dood te laten gaan. We zijn ons stadion en stamnummer voorlopig kwijt, maar het kloppend hart van Lierse? Dat zijn wij, de fans.
Het supportersplatform “Lierse voor altijd” schept visie waar de fans niet blind voor kunnen zijn. Ze geven duidelijke antwoorden waar de vragen tenminste gehoor krijgen. “Lierse voor altijd” is de fundering van een toekomst waarin het verleden, traditie, de ziel van onze club niet verloren zal gaan. Supportersparticipatie zal de bouwsteen zijn voor het verdere bestaan van deze club. Het huiswerk is gemaakt, tijd zal uitwijzen waar Lierse een nieuwe start zal kennen.
Het Herman Vanderpoortenstadion (bijgenaamd het Lisp), stamnummer 30, de goede en mindere tijden, … Dood is Lierse pas, als de fans dat zijn vergeten.
