Krankzinnige Derby de Lisboa

De rivaliteit tussen de twee grootste clubs uit Lissabon is een bijzondere. Niet alleen meer dan een eeuw oud, maar ook wat tegenstrijdig. Waar Sporting Club de Portugal van origine een eliteclub is zijn ze nu vooral de passievolle volksclub. Benfica daarentegen is opgericht in een voorstad van Lissabon, Belém, waar het grotendeels bestond uit spelers uit de wijk. Enkele van die spelers kwamen uit een weeshuis. Blijkbaar gaat het winnen van prijzen gepaard met het groeien van de arrogantie. Met name in de tijd van clublegende Eusébio vanaf 1960 won Benfica de ene na de andere prijs. Ondanks dat FC Porto vanaf 1990 de hegemonie heeft overgenomen, wordt Benfica nog altijd als arrogante club bestempeld. Interessant uitgangspunt voor Derby de Lisboa!

Genoeg op het spel

In de week voorafgaand aan de derby verloor Benfica thuis van middenmoter Tondela. Daarmee konden de titelaspiraties direct overboord. FC Porto won namelijk wel. In theorie kon Benfica de titel nog pakken, maar met een gat van vijf punten en nog twee wedstrijden te gaan was er nog maar weinig hoop bij O Glorioso. Desondanks stond er met derby nog genoeg op het spel. Ook Sporting had gewonnen en kwam daarmee op gelijke hoogte met de aartsrivaal. Een tweede plaats in de competitie geeft recht op de kwalificatieronde van de Champions League. Nummer drie zal Europa League gaan spelen.

Nu is het in Portugal zo dat het onderlinge resultaat belangrijker is dan het doelsaldo. Kortom, bij winst zouden beide ploegen verzekert zijn van plaats twee. Bij een doelpuntloos gelijkspel zou het in het voordeel zijn van Sporting (uit werd het 1-1), waar het bij ieder ander gelijkspel in het voordeel zou zijn van Benfica.

Portugese Derby passie

Het Portugese voetbal staat nou niet bepaald bekend om zijn ongekende passie voor het spelletje. Doorgaans is de sfeer op veelal meer lege dan volle tribunes gelaten. De aanhang van Sporting is een absolute uitzondering. De liefde en passie voor de club spat er bij jong en oud vanaf. Al ruim voor de wedstrijd was de spanning rond het stadion voelbaar. Eenmaal in het Estádio José Alvalade nam die spanning met de minuut toe. Tijdens de warming up zat het stadion al zo goed als vol en kreeg het team luidkeels support vanaf de tribune. Ik voelde mij direct thuis.

Vanuit de rode hoek aan de andere kant van het stadion was zo nu en dan wat te horen. Die paar duizend werden simpelweg door een orkaan van geluid overstemd door Os Leões aangevoerd door de ultras. De fanatieke aanhang van Sporting verdeelt zich in vier groepen: Torcida Verde, Directivo Ultras XXI, Juventude Leonina en Brigada Ultras. Duidelijk herkenbaar van links naar rechts verdeeld over de korte zijde van het stadion.

Tussen de groepen is niet bepaald sprake van een eenheid. Hoewel ze elkaar vocaal wel versterken, zingen ze zo nu en dan ook compleet andere liederen. Ook organiseren ze afzonderlijk van elkaar sfeeracties, wat dan weer bijzondere beelden oplevert. Er gebeurd binnen elk van die ultra groepen zo veel dat je soms ogen en oren te kort komt.

Juventude Leonina is de oudste en grootste groep. Zij bestaan sinds 1976 en bezetten de vakken recht achter het doel. Zij presenteerden niet alleen de mooiste sfeeractie, zij trakteerden ook nog eens op een flinke pyro show van groene fakkels die massaal op het veld eindigden. Hierdoor kon de derby pas later beginnen.

Het uitvak stelde daar maar weinig tegenover. Een enkele vlag en een verdwaalde rode fakkel waren lange tijd het enige dat ze te bieden hadden. Pas tegen het einde van de wedstrijd besloten ze in het bovenste vak om nog flink wat pyro af te steken.

Nagelbijten

De wedstrijd zelf was vooral slecht. Fouten over en weer, waarbij Benfica de beste kansen had. Zo werd het houtwerk twee keer geraakt. Maar het was vooral de spanning en sfeer op de tribunes die mij lieten genieten. De enkele kans die Sporting om zeep hielp zorgde voor enorm veel misbaar en ongeloof. De Puta Madres vlogen mij om de oren. Heftig discussiërend wordt alles na besproken. Hoewel mijn Portugees ronduit slecht is, kon ik prima hun frustratie en teleurstelling begrijpen.

Bas Dost kwam vlak voor rust met een Messi-achtige actie (soort pirouette met de hak) waarmee hij twee verdedigers het bos in stuurde. In plaats van zelf koelbloedig afmaken, kwam er een ronduit slechte bal naar links bedoeld voor een medespeler die eenvoudig verdedigd kon worden. Tekenend voor de wedstrijd. Soms briljant voetbal, maar verder een dramatische prestatie van beide ploegen.

Het zorgde er wel voor dat je 90 minuten lang op het puntje van je stoel zat. De één kon het niet meer aanzien, de ander had geen nagels (of zelfs vingers) meer over van het nagelbijten. Schreeuwende vrouwen die de mannelijke supporters soms luid overstemden. Een sfeer tussen hoop en vrees.

Klein feestje

Het duel eindigde uiteindelijk in een bloedeloze 0-0 en dus kon aan Sporting kant een klein feestje gevierd worden. Plaatsing voor de Champions League heeft het nog altijd zelf in de hand met nog één speelronde te gaan. Daarvoor moet het naar het prachtige Madeira, het eiland waar het Portugese voetbal vooral haar bestaan aan dankt.

Sporting Club de Portugal

SL Benfica