Het seizoen van: Lyra-Lierse

Vanmorgen publiceerden wij het seizoensoverzicht van het ‘ene’ Lierse, nu het seizoensoverzicht van het ‘andere’ Lierse. Beide niet door ons geschreven. Maar beide mooi. 

Het verhaal is al tot in de treurnis herhaald. Onze geliefde club K. Lierse S.K. ging op de schop. Een deel van de ex Lierse supporters wachtte
aan de bushalte van het Herman Vanderpoorten Stadion tot een reeks weldoeners met een smakgeld het stadion kocht, hun club 25km verhuisde van Westerlo naar Lier, deze van naam veranderde om het ‘wat Lierser’ te laten lijken en ook het logo van onze teloorgegane Belgische Traditieclub opkocht. Of hoe een Elvis imitator een echte jas van The King gaat dragen. Natuurlijk is ons verhaal ook zeer gekleurd. Niemand maakte hierbij ‘een slechte keuze’.

Al koos de ene groep te doen alsof er niets is gebeurd en de andere groep, wij, om de doden gerust te laten en vanaf dan onze eigen weg te bepalen.
Dit alles met dank aan onze stadsgenoten die best een aardige omkaderde club hadden maar geen publiek trok.
Heel logisch dat beide groepen elkaar snel konden vinden. De voorwaarden om samen van 0 te beginnen waren duidelijk.
– Fan ownership waar de supporters mee aan de bestuurstafel zitten.
– Een financieel gezonde club met een budget in evenwicht.
– Een ploeg die opgebouwd is uit ‘local boys’ en een degelijke jeugdwerking heeft.
– Snel terug naar onze thuisstad, Lier, in een nieuwe accommodatie met zoveel mogelijk eigen
middelen.

1 September: De eerste Schooldag in Betekom

Na een zomertje aftellen brak eindelijk onze eerste away aan. Met een volle bus trokken wij naar Betekom in Vlaams-Brabant. De aanloop naar deze
wedstrijd was het hele seizoen dezelfde voor alle andere wedstrijden: Niet weten hoeveel mensen er gaan zijn. En op Google Maps zoeken waar dit k*tdorp weer ligt. Persoonlijk was ik nog steeds in rouw voor mijn oude club en had ik de vrees dat veel mensen ons niet ‘au serieux’ namen. Ik dacht dat we daar enkel met handje vol ‘Goede Jongens’ gingen staan. Kwatongen wilde namelijk de blijk geven dat Lyra-Lierse enkel de Harde Kern en het uitschot ging lokken.

Wij kwamen in een idyllisch weideland aan waar men tussen de korenaren een stadionnetje had neergezet. Na een dik uur inpilsen mochten we van de bus.Het beeld aan de inkom zal ik nooit vergeten. Een oude man met en sjekkie die klaar stond om de inkom kaarten te scheuren die meer weg hadden van een oud bioscoopticket. Onze verbazing was groot dat zo’n 450 mensen ons waren gevolgd uit Lier en de wijde omgeving
errond. Niemand wou deze eerste historische wedstrijd missen. De sfeer was die van de Oude Dagen. Aan fanatici ontbrak het duidelijk niet!
3e Amateur, 5e divisie voor jullie NL’ers, liet zich in al zijn schoonheid zien. Een Old School voetbalkantine met stoffige voetbalbekers, groepsfoto’s uit 90’er jaren waar de snorren groot en de broekjes kort zijn. Dit alles mooi belicht met TL verlichting. De barvrouw kwam tijdens de wedstrijd gezellig bij ons staan. Het was zo’n typische, kortpittige, 60-jarige oude schuur die ons met veel plezier en verbeelding verhalen vertelde van wat zij allemaal had uitgespookt toen dat voetbalveld nog een gewoon weiland was. Kim Holland was er niets tegen.

We merkte snel dat wij de lieve mensen bij Betekom een beetje hadden overrompeld. Er werd zoveel pyro afgestoken dat Chinees Nieuwjaar er niets tegen was en er in de verste verte geen politie te bespeuren was. De wedstrijd ging op en neer en uiteindelijk wonnen we onze eerste wedstrijd met 3-4. Na de wedstrijd vierden we met spelers (en nog meer pyro) tot de opgetrommelde politie uit grootstad Leuven ons vriendelijk verzocht naar de bus te gaan.

De rest van het seizoen deden we het goed. We bleven in het spoor van de latere kampioen Tienen. Elke wedstrijd, uit of thuis, merkten we dat de ‘goesting’ en toewijding naar onze nieuwe, zelfgemaakte, club groeide. Je merkte dat het voor de plaatselijke clubs bij elk van onze away’s een waar feest was en zij blij waren dat er, naar amateurnormen, nog eens veel bezoekers kwamen opdagen. Van de politiecommissaris van Neerpelt die voor ons een gesloten kantine terug open deed en ons op de bus kwam bedanken voor de sfeer. Tot de talloze ‘pub invasions’ waar die in Zwarte Leeuw wel de leukste was. De Zwarte Leeuw supporters sloten zich aan en genoten mee van onze passie en vuur die we elke wedstrijd wel etaleerden.

Op bezoek bij Racing Mechelen

Als er nu 1 wedstrijd was die we met stip in onze agenda hadden staan was het wel die bij onze goede buren uit Mechelen. Verhoudingen tussen Lier en Mechelen zijn altijd al wat troebel en vijandig geweest. Met Racing Mechelen in mindere maten maar toch voelde je de spanning. Bij deze wedstrijd was voor de eerste keer in de amateur reeksen een verplichte buscombi van kracht. Id-kaart gegevens moesten worden doorgegeven en er was een totaalverbod voor NL supporters. De jongens van IDH hadden zich blijkbaar goed kunnen vermommen. We trokken met 3 volle bussen vanuit onze kroeg naar Mechelen. Van op andere plaatsen vertrokken er nog eens 4 bussen. Op 200m van het stadion werd 1 van de bussen omgeleid naar een afgelegen parking. ‘Toevallig’ de bus met de fanatiekste onder ons. Daar stond een leger van om en bij de 80 agenten de bus op te wachten. De parking was verdeeld in 3 zones. De zone waar je 1 per 1 van de bus werd gehaald (10 minuten per persoon zonder airco!). De zone waar je
werd geïdentificeerd en gefotografeerd zonder aanleiding of voorgaande feiten. En dan de zone waar je mocht wachten tot de laatste persoon was gecheckt. Op de bus werden geen drugs, pyro of wapens gevonden. Het is dus niet verwonderlijk dat de wedstrijd al een half uur bezig was toendeze supporters, onder luid applaus van de rest van de achterban, het stadion mocht betreden.

De rest van het seizoen bleek een seizoen van ‘net niet’. Wij hebben onze huid duur verkocht. In de finale van de play offs voor promotie speelden we tegen Zwevezele. Een club met een handvol supporters (14) maar wel een hele rijke eigenaar. Hun ploeg met allemaal ex-profvoetballers haalde het ruim van onze jonge jongens. Uiteindelijk was dit niet het seizoen van ‘moeten’. Dit was het seizoen van de wederopstanding. De wederopstanding van onze liefde voor de sport. De wederopstanding van onze broederschap en de wederopstanding van de volkssport voetbal. Football for fans.