Glorious Wembley

Toen ik in de lente van 1986 een voetbalreis naar Londen maakte stopte de bus uiteraard ook bij het Wembley stadion voor een rondleiding in het Mekka van de voetbalwereld. Best leuk natuurlijk om de kleedkamers te zien, door de beroemde tunnel het veld op te lopen terwijl er een geluidsband met een juichende menigte op stond en uiteraard bestegen we ook de Wembley Steps naar de Royal Box waar je kon poseren met een nep FA Cup.

De tour eindigde via het restaurant, waar de langste (ruim 39 meter) bar van Engeland stond, in de museumwinkel, waar ik het boek Glorious Wembley op de kop tikte. Dit boek staat vol wetenswaardigheden over dit prachtige stadioncomplex, dat gebouwd werd voor de British Empire Exhibition van 1924.

Het duurde 300 dagen om het te bouwen, het kostte 750000 pond en er werd ruim 27000 ton staal en beton gebruikt voordat het in het voorjaar van 1923 werd opgeleverd. Als finale test werden er honderden burgers en een infanterie bataljon gevraagd om stampvoetend op de tribunes plaats te nemen, waarna het op 28 mei gebruikt kon worden voor de FA Cup Final tussen Bolton Wanderers en West Ham United, de beroemde White Horse Final.

Sindsdien is Wembley het decor geweest van vele evenementen, zoals de Olympische Spelen van 1948 en vele Rugby wedstrijden, LiveAid en Greyhound Racing. Maar het is vooral bekend om de heroïsche voetbalwedstrijden die er zijn gespeeld. De WK finale van 1966, de 3-6 overwinning van het het machtige Hongarije onder leiding van Puskas en Euro 1996, waar het Nederlands elftal één van haar grootste verliespartijen leed 1-4.

Die wedstrijd stond niet op zich, want Oranje heeft er zelden gewonnen, maar toch is het Wembley stadion ook voor ons een begrip voor Nederland. Al is het alleen maar vanwege Ajax dat hier voor de eerste keer een Europa Cup won in 1971. De Amsterdammers onder leiding van Rinus Michels wonnen er met 2-0 van Panathinaikos, tot grote vreugde van de massaal meegereisde Ajaxfans.

De Nederlandse fans hebben die dag een onuitwisbare indruk achtergelaten, een feit waar in het Glorious Wembley boek uitgebreid verslag van wordt gedaan, een stuk dat ik de lezers van In de Hekken niet kan onthouden: “Wembley spectators hitherto had been unaccustomed to the cacophony of Ajax hooters (?) and horns which has become a now familiar part of some Dutch and German crowds. It is a deplorably selfish practice, marring enjoyment for the majority. If no official restaint can be imposed, it is surely only a matter of time before transistorized gadgets with disco-style volume add to such nonsensical din.”

Wat de Engelse schrijver van dit boek betreft zijn dus de het Ajax fans met hun toeters die in 1971 een begin hebben gemaakt van een maatschappelijke verruwing die zijn weerga niet heeft gekend. Zeker toen hetzelfde stadion in 1977 getuige was van ’the most disgraceful scene ever to be beheld at Wembley’. Op die dag won Schotland, op Wembley, van het ‘gehate’ Engeland waarna de Schotse fans het veld bestormden, de doelpalen sloopten, pollen gras als souvenir uit de grond rukten en er uiteindelijk voor hebben gezorgd dat vele stadions werden voorzien van hekken om zo een ‘pitch-invasion’ te voorkomen.

Misschien is het dus wel aan Wembley te danken dat deze site ‘In de hekken’ heet…