Glorious Hearts
Eerder schreven we al over groundhopper Joris van de Wier en zijn boek “Terraces and Floodlights”. Hij bezocht alle 92 clubs uit de vier divisies van Engeland en heeft nu een nieuw doel voor ogen. Geïnspireerd door het boek “Een seizoen met Hellas Verona” van Tim Parks wilt hij een jaar lang de Schotse club Heart of Midlothian volgen en daar zijn tweede boek over schrijven. Ik zocht hem op in zijn stad Tilburg waar hij vertelde over Glorious Hearts, Schotland en voetbal in het algemeen.
Voetbal
“Ik kom helemaal niet uit een voetbalfamilie, daar hebben ze niks mee. Mijn buurman nam mij mee naar Willem II – Cambuur in ‘87. Met een gelijkspel was Willem II gepromoveerd en het werd 3-3. Dat was natuurlijk heel leuk om mee te maken en sindsdien ben ik eigenlijk wel van voetbalsupporter. Ik kijk niet zo veel voetbal op TV, dat interesseert me niet meer zo. Ik kijk als Celtic in de Champions League speelt of een andere Brits team. De Premier League vind ik de minste competitie, het is allemaal heel gelikt. Ik was twee maanden geleden bij Manchester United – Liverpool, de grootste wedstrijd van Engeland en je zat helemaal tussen de toeristen. Manchester werd weggespeeld en als dat twintig jaar geleden was gebeurd waren ze helemaal gek geworden, nu waren ze vooral foto’s van zichzelf aan het maken. Het is niet zo de beleving die ik zocht. Ik was laatste bij Blackburn – Burnley en dat was echt het ouderwetse voetbal. Ik hou ook van het kneuterige waar een paar honderd man op af komt. Waar zo’n oud mannetje de kaartjes staat af te scheuren, ja dat vind ik ook wel heel leuk.”
Hearts
“Ik ging eind mei naar Hearts tegen Hibs (Hibernian Edinburgh) en toen heb ik eigenlijk besloten dat ik één jaar lang Hearts ga volgen. Aan de club zit een verhaal; Ze bestaan 140 jaar en het is ook 100 jaar geleden dat het team van Hearts tijdens de Eerste Wereldoorlog door bleef spelen. Daar werd schande van gesproken. Er stierven veel jongens van het front, maar die fitte voetballers bleven maar wedstrijden spelen. Toen zijn uiteindelijk het hele team en de supporters mee gaan vechten. Zeven zijn er gestorven van Hearts. Ze wonnen alles en stonden bovenaan, maar daardoor hebben ze de titel niet gepakt. Hearts heeft er echt een tik van gehad. Je hebt vlakbij het stadion en in Frankrijk een monument van die Hearts-spelers staan. Ze hebben nu ook een speciaal shirt ter ere van die mannen. De club is niet rijk maar ze kiezen er toch voor om in zo’n shirt zonder reclame te spelen.”
Schotland
“Schotland kan in september, voor het eerst sinds 1707 stemmen voor onafhankelijkheid, Dat is ook leuk om daar dan bij te zijn. Ik ben meer Schotland-fan dan Engeland-fan. Ik vind de mensen aardiger en ik heb daar meer favoriete clubs. Alleen de Schotse competitie stelt niet zoveel voor, dat is het nadeel. Je hebt al die clubs al heel snel gehad en het is moeilijker te bereiken. Naar Schotland moet ik altijd vliegen en al die wedstrijden zijn bijna op zaterdag om 15:00 uur, dus je kunt moeilijk combineren. De Schotse Eerste Divisie dat is wel against modern football natuurlijk. Je bent in Schotland eigenlijk ook kansloos. Er zijn twee clubs; Celtic en Rangers. De Rangers zijn nu dan weg en nu wint Celtic alles. De fans van Hearts moeten dus ergens anders hun trots vandaan halen. Dat doen ze dan vanuit geschiedenis, logo en clubkleuren, die zijn heilig. In Schotland heb je ook veel van die mafkezen. Die Leigh Griffiths is eigenlijk van Hibs en speelt nu bij Celtic. Het was Hearts – Hibs en hij zat in het uitvak en zong mee met de fans over het bijna faillissement van Hearts. Hij jat ook wel eens van die flesjes uit de supermarkt en hij is begin twintig en heeft vier kinderen bij drie verschillende vrouwen. Hier is het bij Andy van der Meyde heel wat, maar daar is het veel normaler. Je hebt allemaal meer persoonlijkheden lijkt het wel.”
Cultuur
“Ik ben benieuwd naar de supporterscultuur, want hier in Nederland is het vaak zo van Feyenoord die nemen duizend man mee, dat is veel. Maar Hearts ging vorige week nog met 3500 man naar een uitwedstrijd. Waarom voetbal zo’n prominente plaats inneemt in de samenleving? In Schotland is iedereen wel voor een club. Hoe komt het dat die Schotten zo voetbalgek zijn? Voetbal is de kapstok maar ik wil ook meer over Edinburgh weten. Ze hebben daar hele grote nieuwjaarsfeesten en in augustus is heel de stad één groot festival. Glasgow is iets groter, is ook veel meer een werkstad en meer een voetbalstad dan Edinburgh.”
Willem II
“Het is wel gek om voor het eerst geen Willem II wedstrijd te zien. Voor Willem II – NAC zou ik wel heel graag terug willen komen, maar dan moet ik kijken hoe die valt. Als die wedstrijd net zoals afgelopen keer op een vrijdag valt, dan zou het kunnen. Ik heb ook niet zoveel geld dus ik kan niet zomaar heen en weer vliegen. Bovendien is wel een committent die je aangaat met de mensen die je steunen, dus ik kan dat niet maken nee.”
Derby
“Ik hoop heel erg dat Hibs degradeert. Ik heb helemaal niks tegen de club, maar dat is voor het verhaal heel leuk. Als Hibs degradeert heb je vier keer die derby. Ik ben vijf keer bij de Old Firm geweest en drie keer bij de Edinburgh derby. Maar eigenlijk is die Edinburgh derby nog intensiever. De Old Firm is gewoon pure haat. Ik vind het heel leuk om daar bij te zijn, maar die haat is soms gewoon te ziek. Na de wedstrijd Hibs – Hearts kunnen de supporters gewoon door elkaar heen lopen.
Buscombi’s
“In Engeland heb ik echt heel soms maar combi’s mee gemaakt. En dat zijn dan de heel beladen derby’s. Maar voor Man United – Liverpool of Manchester City – Man United heb je geen combi. De politie is al dat uitgaansgeweld daar wel gewend. die Engels zuipen veel, als er een gast in zijn blote bast gaan staan denken ze van; Ach, laat maar. In Nederland is het allemaal wel heel opgefokt. Je hebt hier bijna geen uitcultuur meer, dat is wel echt heel zonde. Ik bezoek hier ook helemaal niet zo veel wedstrijden. Een maat van mij is voor Veendam en die gaat ook nooit meer naar het Nederlandse voetbal. Dat trekt hem gewoon niet aan.”
Blijven?
“Er kan altijd iets gebeuren, dat weet je nooit. In het leven is niks zeker. Het is natuurlijk wel een mooie stad Edinburgh, maar in principe ga ik na één jaar weer terug naar Nederland”.
Aan het einde van het gesprek nodigde Joris mij uit om volgend jaar langs te komen. Dat laat ik me natuurlijk geen twee keer zeggen en ik zoek hem tegen die tijd dan ook graag op in Edinburgh.