Eredivisiedroom ADO Den Haag spat uiteen na chaotische avond

Het is een roerig seizoen geweest voor ADO. Puntenstraffen, overnameperikelen en alles eromheen maakten het tot een chaotische terugkeer in de Eerste Divisie. Ondanks alles staat de club na 38 reguliere wedstrijden en 5 play-off wedstrijden nu op het randje van de Eredivisie. Een 1-1 bij Excelsior en het niet dubbel tellen van uitdoelpunten betekent dat vandaag een ware finale voor promotie is. The winner takes it all! Het belooft een stormachtige avond te worden in de Hofstad. 

De Eredivisiedroom leeft stiekem nu al weken in Den Haag. De play-offs blijven toch een beetje een loterij en pas na een spannend onderonsje tegen NAC in de eerste ronde beginnen de Hagenezen echt te geloven in de kansen van de ploeg. In de tweede ronde wacht favoriet FC Eindhoven. Tijdens een sfeervolle avond op Midden-Noord wordt in eigen huis gewonnen van de Eindhovenaren. Het klusje wordt afgemaakt in de uitwedstrijd, waarna een ronde verder tegen Excelsior in de allerlaatste minuut een cruciale gelijkmaker wordt gemaakt. En zo komt alles dus aan op de 90 of 120 minuten voetbal van zondag 29 mei 2022.

De Toreador

Iedere supporter die ooit gestreden heeft voor promotie of degradatie zal het gevoel kennen. De spanning voor een finale als dit is ondraaglijk. Goed slapen de nacht van tevoren kan je wel vergeten, eveneens als een fatsoenlijk ontbijt naar binnen werken. Hoe eerder de wedstrijd begint, hoe beter. Daarom komt het goed uit dat het feest in Den Haag op tijd begint. Rond een uur of drie begint de DJ met draaien buiten het stadion. Tot ver in de omgeving zijn de dreunende beats al te horen. Op meerdere momenten worden alvast gele en groene rookpotten afgestoken. Er hangt spanning in de lucht.

Als dit feest een beetje op zijn einde loopt stroomt iedereen naar de poorten. Het mag dan nog anderhalf uur tot de aftrap zijn, er staan gigantische wachtrijen met honderden supporters voor de ingangen. Iedereen wil zo snel mogelijk naar binnen. Meer dan een uur van tevoren zitten Midden-Noord en de sfeertribune achter het doel al bijna helemaal vol. Lokale muzikanten John West en Outsiders zorgen nog voor wat afleiding. Het laatste nummer kan door niemand anders dan Wilbert Pigmans worden gezongen; De Toreador! Midden-Noord staat ondertussen ramvol, vandaag wil iedereen er bij zijn om de ploeg te ondersteunen. Het is zelfs zo druk op het vak dat sommige mensen een leeg bekertje verkiezen boven een gang naar de toiletten in de gracht. Een plasje van de spanning zullen we maar zeggen.

The Curse of The Hague

Na een uur wachten die voelt als een etmaal is het eindelijk bijna zo ver. Zo meteen wordt er afgetrapt voor een wedstrijd voetbal die bepalend is voor de nabije toekomst van ADO Den Haag. De supporters hebben dus ook groot uitgepakt. Bovenaan de trappen zijn er groene en gele shirtjes uitgedeeld, waarvan de scheiding precies bij de middenlijn ligt. Hierdoor kleurt het hele stadion groen en geel, een schitterend gezicht. Achter het doel hebben ze het vervolg van het spandoek “6 finales, 1 doel” die logischerwijs eindigt met “1 finale, 1 doel”. Op Midden-Noord is een schitterend piratendoek. “The Curse of The Hague” staat er, met op de achtergrond een schatkaart vol details die slaan op dit seizoen. Onder meer doelpuntenmachine Verheydt, de puntenstraffen en de KKD en Eredivisie zijn te herkennen. En er is natuurlijk pyro.

Ook deze pyro is toch weer geheel in ADO-stijl. Niks van de georganiseerde Duitse ultracultuur die vooraf precies bepalen waar welke fakkels komen en op welke seconde deze worden ontstoken. Bij ADO is het gewoon een chaos van vuurwerk van alle kanten. Fakkels gaan op verschillende momenten af en er zitten rookbommen tussen. Op de hoekvakken gaan op willekeurige momenten groene en gele rookbommen af. Het vuurwerk achter het doel begint weer op een later moment. Dit versterkt het beeld van een gekkenhuis waar het fanatisme uit alle hoeken en gaten kan komen. Het is gewoon één groot indrukwekkend geheel aan kruitdampen die overal vandaan lijken te komen.

Waar waren jullie?

Ik ben trouwens niet de enige die zwaar onder de indruk is van het massale vuurwerk en geschreeuw. De spelers van Excelsior lijken ook verstijfd door de ambiance. Binnen de minuut krijgt ADO Den Haag al een levensgrote kans die eigenlijk moet zitten. Nu is de sfeer helemaal niet meer te houden. Het stadion lijkt wel te ontploffen. Mooi is de sfeer in het met 15.000 supporters uitverkochte stadion zeker, maar bij Midden-Noord plaatsen ze (terecht) nog wel even een kritische noot. Tijdens een gecoördineerde actie wordt op de ene zijde getoond waar een seizoenkaart voor volgend seizoen kan worden aangeschaft.

Op de hoofdtribune laat stripfiguur Haagse Harry weten dat ie er bij is en achter de goal staat “het is vol achter de goal”. Het doek op Midden-Noord heeft de beste tekst: “Waar waren jullie tegen Helmond en Oss?”. Een soort spot met serieuze ondertoon die we eerder al zagen bij Vitesse toen het stadion tegen Tottenham ineens uitverkocht was. Een hele terechte boodschap, want met toeschouwersaantallen van zo’n 3.000 tegen de beloften en rond de 5.000 tegen tegenstanders als Oss en Helmond is het verschil met vandaag inderdaad wel gigantisch.

Young Boys Kralingen

Omdat ADO Den Haag ondanks een gigantisch overwicht maar niet tot scoren komt is er genoeg tijd voor randzaken. Na een halfuur voetballen tonen de supporters van ADO Den Haag een gestolen doek van Young Boys Kralingen, een groep van Excelsior. Het doek is enige tijd eerder ontvreemd en wordt nu getoond om de tegenstander nog even extra uit te dagen. In Duitsland een bekend fenomeen, maar iets dat je in Nederland toch maar weinig ziet.

De ‘wraak’ komt in sportieve vorm. Wanneer Excelsior eindelijk eens aan aanvallen toekomt wordt de bal tegen de hand van een ADO-speler geschoten. Penalty. Een striemend fluitconcert – de man achter mij produceert meer geluid dan het luchtalarm op de eerste maandag van de maand – moet topschutter Dallinga uit zijn concentratie halen. Het werkt. De spits ziet zijn poging gekeerd worden door keeper Hugo Wentges. Het groen-gele deel van het stadion ontploft.

Omdat de grensrechter rondom de penalty wat aansteker heeft zien en voelen vliegen legt scheidsrechter Makkelie de wedstrijd stil. Zonde, want nu de penalty gemist is, is de sfeer allang weer omgeslagen en zoveel werd er nou ook niet gegooid maar afijn. Na een afkoelperiode van ongeveer een kwartier kunnen we weer verder voetballen. En voetballen doet ADO. De ploeg zet eindelijk de kroon op het werk van de eerste helft. Uitgerekend Hagenees Thomas Verheydt maakt de bevrijdende 1-0. Een voorsprong die nog voor rust wordt verdubbeld! ADO kan de Eredivisie ruiken.

Nooit meer naar huis!

De tweede helft is net twee minuten bezig als de extase tot een nieuw hoogtepunt reikt. Middenvelder Sem Steijn maakt de 3-0 en haalt hiermee eindelijk de dagenlange spanning weg bij de supporters van ADO Den Haag. De buit is binnen. Veel mooier konden de doelpuntenmakers vandaag niet zijn. Sem Steijn en Thomas Verheydt, beide geboren Hagenezen, zorgen al het hele seizoen voor spektakel samen. Tel daar nog de net weer fitte Ricardo Kishna – geboorteplaats: Den Haag – bij op en je snapt waarom de supporters en spelers dit jaar zo’n goede band hebben. Dat juist zo’n herkenbaar elftal deze prestatie neerzet is fantastisch!

De groene en gele shirts die vooraf zijn uitgedeeld worden massaal uitgetrokken en boven de hoofden gezwaaid. Terwijl er flink gezwaaid wordt in de groen-gele zee knalt de Haagse versie van “Don’t take me home” van de tribune af. Die gaat als volgt:
“Nooit meer naar huis, nooit meer naar huis, voetbal kijk je niet voor de buis! FC Den Haag is er ook, en ze snuiven al je coke. Nooit meer, nooit meer naar huis!”
Dat is duidelijk. Er is geen plek ter wereld waar de bijna 15.000 Hagenezen vandaag liever zouden zijn dan hier.

Verder is een te grote voorsprong eigenlijk nooit goed voor de sfeer, want iedereen wordt er te relaxt van. Er is geen reden meer om val gas te geven, dus gaat het gezang wat minder fel en klinkt er veel meer feestgezang. Dat gebeurt vandaag ook. Het lijkt er op dat het nog 40 minuten uitzitten wordt tot het laatste fluitsignaal. De plannen voor volgend seizoen kunnen gemaakt worden, niemand twijfelt nog aan de terugkeer in de Eredivisie. Dat vleugelverdediger Asante in de 69e minuut een rode kaart pakt lijkt maar bij een paar mensen voor echte zenuwen te zorgen.

Haags kwartiertje

En dan is het tijd voor het welbekende Haags kwartiertje. De supporters tellen met zijn allen af en dan is het tijd om nog even flink gas te geven. Slechts dit kwartiertje scheidt ADO van de Eredivisie. Langzaamaan beginnen supporters richting de gracht te gaan. Daar staan onderaan mensen om voetjes te geven, terwijl de mensen bovenaan de supporters omhoog trekken. Zo is de metershoge muur bij de gracht geen probleem meer. Binnen no time staan er honderden supporters achter de boarding aan de rand van het veld. Ook op de korte zijde beginnen ze al langzaamaan het veld te betreden.

En dan gaat alles wat er maar mis kan gaan mis. Zelfs dagen later voelt het nog als een onrealistisch filmscenario, maar het is toch daadwerkelijk gebeurd. In de 78e minuut maakt Azarkan de aansluitingstreffer. Geen vuiltje aan de lucht, ware het niet dat de Rotterdammers nu bloed ruiken. Reuven Niemeijer maakt de 3-2. De VAR keurt hem af. Niemeijer scoort minuten later alsnog de 3-2. Dan krijgt ADO eindelijk wat meer grip, maar nu kan één doelpunt al bepalend zijn. “COME ON THE HAGUE” schreeuwen de supporters. In de 92e minuut pakt Excelsior rood. Het is 10 tegen 10. En dan… 94e minuut. Thijs Dallinga. 3-3.

Achtbaan aan emoties

De supporters die nog op de tribune staan storten in elkaar. Dat er nog genoeg kansen liggen in de verlenging lijkt niemand te beseffen. Hoe hebben ze DIT uit handen kunnen geven? Iedereen is mentaal gesloopt. En wat te doen met de geplande pitch invasion? De scheidsrechter weigert te spelen met de supporters zo dicht op het veld. Iedereen moet terugkeren naar de tribune voordat de bal weer rolt. Wederom ligt de wedstrijd tientallen minuten stil. De achtbaan van emoties is nog niet ten einde, want na 7 minuten voetbal is er weer sprake van massale euforie wanneer onverwachts de 4-3 valt. Een hartaanval lijkt dichtbij voor de Hagenezen. Iedereen zit met de handen in het haar. Bij meerde supporters vloeien de tranen al rijkelijk. Gaat het ADO nu dan echt lukken? Seconde voor seconde kruipt de tijd langzaamaan vooruit.

Na de kantwissel is ADO wederom slechts een kwartier volhouden verwijderd van de Eredivisie. En wederom gaat het mis. In de 108e minuut valt de 4-4. De mentale weerbaarheid van de ADO-spelers en haar supporters wordt vandaag echt maximaal getest. De supporters gaan er weer achter staan. Kunnen de spelers zich nog één keer oprichten? Dat zal dan moeten zijn in de penaltyserie, want na 120 minuten voetbal staat er een gelijke stand op het scorebord.

De tranen

En zo beginnen we aan de spannendste momenten in het bestaan van elke supporter. De penaltyreeks. Elke keer dat de tegenstander achter de bal staat, bidden voor een misser. Elke keer dat jouw cluppie achter de bal staat, hopen dat ie raak is. De spanning van een penaltyreeks is nergens mee te vergelijken. Supporters grijpen elkaars schouders vast, sommige durven niet te kijken en draaien zich om. Anderen houden hun handen of een T-shirt voor hun ogen om stiekem toch weer een beetje te kunnen kijken. Na twee rake pingels van beide kanten is het Excelsior dat als eerste mist.

Het is eigenlijk weer een kleine voorsprong voor ADO Den Haag. Honderden supporters haasten zich weer naar het veld voor een mogelijke pitch invasion. Maar het lijkt erop alsof de ploeg toch echt daadwerkelijk gedoemd is om te falen vandaag. Ook voor groen-geel gaat de derde penalty mis. En zo gaan we steeds weer door, rake penalty voor rake penalty. Bijna zijn de keepers zelf aan de beurt. De spanning is ondraaglijk. Ook de negende penalty van Excelsior vliegt erin. En dan gaat verdediger Amofa achter de bal staan. Slecht schot, redding van de keeper. Het is definitief. Excelsior promoveert. In een van de grootste debacles ooit geeft ADO een zeker lijkende promotie uit handen. De spelers storten ter aarde.

Pitch invasion

De supporters op de tribune laten hun hoofd in hun handen vallen en barsten in tranen uit. De honderden supporters die zich verzameld hebben naast het veld bestormen alsnog het veld. Een groot gedeelte richt zich op de eigen spelers en gaat deze troosten. Een kleiner deel kiest er echter voor om de woede te richten op de juichende supporters van Excelsior. Een actie die IEDEREEN in het stadion had zien aankomen, behalve de ME. Het uitvak wordt om onverklaarbare redenen slechts beschermd door wat stewards in felgele hesjes. Het uitvak wordt bekogeld met fakkels en al het andere wat los en vast zit. Alle spanning van vandaag komt er bij deze supporters uit in de vorm van woede.

Rijkelijk laat arriveert dan eindelijk de ME, nadat vrijwel al het kwaad al is geschied. Vervolgens komt het op het veld tot rake klappen waardoor de supporters. Grote dozen, een vuilnisbak, vuurwerk en de gehele inventaris van de catering worden richting de politie gegooid. Het duurt tientallen minuten tot de rust eindelijk hersteld is in het stadion. Nadat alle ME vertrokken is zijn er echter nog twee supporters die zich even moeten misdragen. Een van twee loopt het gehele veld over om daar een knuppel (!) het uitvak in te smijten. Eenmaal terug bij zijn eigen vak krijgt hij nog een paar flinke tikken van een leidinggevend figuur op de tribune. Die les is ook weer geleerd!

Tot snel!

Het stadion stroomt nu langzaamaan leeg, maar wij blijven nog even zitten om in alle rust te rouwen en het stadion leeg te zien lopen. Vanuit binnen horen we de knallen van vuurwerk buiten. Naast het stadion gaat het compleet los tussen de supporters en de politie. Als wij het na een kwartier wel genoeg vinden, blijkt dat we niet meer weg mogen. De politie heeft alle uitgangen met busjes geblokkeerd. De omroeper komt ondertussen met de meest overduidelijke boodschap van de dag: “er zal vandaag geen huldiging op het veld worden gehouden”. Dan is dat ook weer duidelijk.

Om half 5 waren we binnen en rond 10 uur mogen we eindelijk het stadion verlaten. De wedstrijd heeft eigenlijk gewoon 5,5 uur geduurd. Het was een geweldige ervaring. Laat je vooral niet afleiden door de louter negatieve berichtgeving, ADO Den Haag en haar supporters zijn een waardevolle toevoeging aan de Eredivisie! Maar voor nu kan de schade worden opgemaakt in Den Haag. Een dag die alle voortekenen vertoonden van een legendarische vreugde-uitbarsting eindigt in een deceptie vol verdriet en woede. Deze open wond zal voorlopig nog wel even nadreunen in de Hofstad. Maar elk dieptepunt maakt het hoogtepunt dat ooit zal volgen des te zoeter. ADO Den Haag supporters, hopelijk tot snel!