”Echte die-hard Lokeren supporters zullen blijven komen”

We spreken met emotionele Lokeren supporters én spelers over het faillissement van KSC. De pijn zit diep. Amper zes jaar terug speelt het een fantastisch Europa League toernooi, nu is het failliet. Wat hebben spelers gemerkt van de bestuurlijke onrust? Wisten supporters doe diep de malaise was?

Gil van Moerzeke is spits van Sporting Lokeren. Hij doorliep de jeugdopleiding van de club en was inmiddels onderdeel van het eerste elftal. Hij was duidelijk geëmotioneerd door de situatie.

Ik heb er vijftien jaar gespeeld. Ik ben als kleine jongen begonnen met een droom om ooit te mogen spelen in de eerste ploeg.

“Voor mij komt dit toch ook wel hard aan. Ik heb er vijftien jaar gespeeld. Ik ben als kleine jongen begonnen met een droom om ooit te mogen spelen in de eerste ploeg. Een grote droom die uiteindelijk uit mocht komen. Op mijn zevende ben ik ook supporter geworden. Je gaat elke match kijken. Ik had dat toch wel nijg (heftig). Anderen haakten af op hun zestiende omdat hun carrière serieuze vormen ging aannemen, maar ik ben toch nog blijven gaan. Ik heb zelfs aan verplaatsingen (uitwedstrijden) meegedaan naar Hull City voor de Europa League. Tja, het komt wel hard aan uiteraard. Als je ineens je club verliest waar je heel je leven al terecht kunt.

Ik heb een contract getekend op mijn negentiende. Dus dat contract stelde niks voor.

“Wanneer ik zelf merkte dat er problemen waren, was toen ik zag dat ze zelfs mijn loon al niet meer konden betalen. Ik ben natuurlijk nog een jonge gast. Ik heb een contract getekend op mijn negentiende. Toen ging ik nog naar school, dus dat contract stelde niks voor. Op het moment dat ik zag dat ze mijn loon niet meer konden betalen, dacht ik: ‘Hoe kan dit, er zijn toch echt serieuze problemen’. Ook de premies van de beloften hebben we het hele seizoen al niet gezien. Dat gaat toch maar over enkele euro’s.”

Als je zo’n mooie club overneemt, dan weet je wel dat je iets over neemt wat geld nodig heeft.

“Ik heb geen idee hoe dit heeft kunnen gebeuren. Ik sta er nog altijd een beetje geschrokken van hoe dat zo heeft kunnen gelopen. Als je zo’n mooie club overneemt, dan weet je wel dat je iets over neemt wat geld nodig heeft. Zeker in deze voetbaltijden. Als je dan binnen enkele maanden al niet meer kan betalen denk ik toch bij mezelf: ‘Je wist dit toch?’ Je weet toch wat spelers verdienen en welke kosten erbij komen kijken?’ Misschien dat er een paar lijken uit de kast zijn komen vallen, maar dat je zo’n club overneemt en dan na een paar maanden niet meer kan betalen, vind ik toch straf (ongeloofwaardig).”

Persoonlijk heb ik jarenlang zelf tussen de supporters gestaan.

“De band met de supporters was erg goed. Persoonlijk heb ik er jarenlang zelf tussen gestaan. Voor zover ik het kon combineren met het eerste en de beloften, ging ik elke verplaatsing mee. Als team denk ik dat de band met de supporters ook goed was. Zeker de laatste dagen komt dat nog meer samen. Ik ben er zeker van dat de play-downs (play-offs om degradatie naar de amateurklasse) ons hadden gered. En dan mag je die uiteindelijk niet spelen. Dat was echt een serieuze tik. Voor de supporters en voor ons was het niet makkelijk. De coach heeft er wel goed tussen gestaan. We waren een geheel.”

“De Lokeren supporters hebben hun hele leven gegeven voor iets wat nu wordt weggenomen. Ze hebben abonnementen, truitjes gekocht noem maar op. Allemaal omdat ze van de club hielden. Elk weekend naar de match, een keertje een training meepikken en alle vrienden die ze daar ontmoet hebben, dat zijn toch dingen die ze wegnemen nu. Voor de stad is het natuurlijk ook een enorme tik. Ik denk dat de stad Lokeren veel om het voetbal draait. Ik hoop dat de stad met de jeugd nog wat kan doen. Ze hebben natuurlijk nog wel de velden tot hun beschikking. Wellicht dat ze daar nog iets moois mee kunnen doen.”

“Het is een beetje vroeg om te zeggen hoe mijn toekomst eruitziet.  Ik zal altijd alles blijven geven. Voetbal is mijn leven en hier stopt het niet voor mij. Het stopt voor Lokeren, maar wie weet als ze een doorstart maken. Het is wel een grote stap sportief naar beneden: naar het derde niveau van de amateurs. De liefde is groot, maar ik weet niet of het lukt en of ik er dan zal spelen. Het is nog een beetje moeilijk en snel nu.

Ik hoop vooral dat er een toekomst komt voor de club. Het zal misschien niet hetzelfde zijn, maar ik hoop dat er voor de Lokeren supporters iets komt wat op Lokeren lijkt. Dan hoop ik dat de supporters het een kans geven. Het is de enige manier om nog een deel van Sporting te laten voortbestaan. Hopelijk komt alles nog goed.”

In februari waren wij getuige van een bizarre afscheidswedstrijd van Lokeren. Sindsdien hebben we contact met Jens van der Voorden. Fanatiek supporter en voortrekker ATCS Lokeren. 

”Een verrassing dat we deze week failliet zijn gegaan, was dit absoluut niet, neen. We wisten al maandenlang dat er een groot mirakel nodig was om de schuldenput nog gedicht te krijgen. De laatste wedstrijd tegen Beerschot voelde ook effectief aan als een afscheidsmatch. De neerwaartse spiraal werd wel al wel een jaartje of vier eerder ingezet. Onze succestrainer Peter Maes vertrok, onze beste spelers vertrokken één voor één, dat terwijl er onbekende, buitenlandse spelers zonder meerwaarde werden aangeworven.”

Voorzitter Roger Lambrecht liet zich de laatste jaren omringen door schimmige figuren als Dejan Veljkovic – spilfiguur in het Belgische omkoopschandaal.

”Sindsdien ging het steil bergaf met onze club. Jaar na jaar daalde het toeschouwersaantal, het spelniveau en alles eromheen.  De supporters werden dan ook in de kou gelaten. En toen kwam Louis de Vries, de Antwerpse cowboy en luchtkastelenbouwer.. Het bleek onze doodsteek. Doodjammer.

Voor de supporters is dit uiteraard een klap. Ondanks het feit dat onze fans al jarenlang geen hoogtepunten meer beleefden, werden er zelfs na de degradatie vorig seizoen nog 3.000 abonnement verkocht. Dat lijkt niet veel, maar voor een kleine provincieclub dat de ene klap na de andere te verwerken kreeg, is dat knap. Bij de overname van de Vries was er nieuwe hoop, maar door de tegenvallende prestaties op het veld sloegen de eerste twijfels alweer snel toe. Wanneer rond de jaarwisseling bekend raakte dat de club met financiële problemen kampte, begon de nachtmerrie pas helemaal. En het werd steeds erger. Er werd geflirt met investeerders uit China, Guinee tot zelfs Dubai.”

Tot de laatste dag gaf hij aan met een oplossing te komen, maar de Lokeren-community wist dat het faillissement een kwestie van tijd was.

”Allemaal bleken het luchtkastelen te zijn. Vooral de vele beloftes en opgelegde deadline van de Vries hebben ons gekraakt.  ‘Maandag meer nieuws’ werd al snel ‘Donderdag meer nieuws’, gevolgd door ‘het zal na het weekend worden’. Telkens zit je vol verwachtingen, maar loopt het af op een sisser. Zo ging het exact hetzelfde bij alle medewerkers, spelers en technische staf. Het is onwaarschijnlijk in welke omstandigheden iedereen binnen deze club moest presteren en werken. Dat terwijl ene Louis de Vries zijn gewone gangetje bleef gaan. Tot de laatste dag gaf hij aan met een oplossing te komen, maar de Lokeren-community wist dat het faillissement een kwestie van tijd was.

Er werd aangegeven dat wij negatieve supporters waren, na alle shit die we de jaren voordien al over ons hadden gekregen.

”Onze relatie met het nieuwe bestuur was ijskoud, beter kan ik het niet verwoorden. Als je van een ivoren toren spreekt, wel dat was er eentje. Na een zoveelste niet nagekomen belofte gingen we na een wedstrijd verhaal halen aan het hoofdgebouw. Gedurende die wedstrijd, tegen Lommel geloof ik, had de spionkop al geprotesteerd met een pyro-actie. Na de wedstrijd kwam de grote meneer de Vries ons zeggen dat wij ‘negatieve supporters’ zijn. Dat na alle leugens, alle shit die we de jaren voordien al over ons hadden gekregen. Hij probeerde nadien de brokken – in zijn typische gefakete stijl – nog wel te lijmen, maar toen al was duidelijk dat die man niks om de supporters, laat staan de hele Lokeren-community gaf.

Hoe nu verder? Wel, het is gemakkelijk praten van: begin maar opnieuw in vierde provinciale (de laagste amateurafdeling in België). Dat is in Lokeren geen optie. Zo zal het Daknamstadion op het laagste niveau vermoedelijk niet gebruikt mogen worden, gezien de hoge onderhoudskosten en matige return. Dan komen we al snel uit bij een samenwerking met een andere club. Lokale ondernemers, Stad, de Jeugdwerking en het Supporterscollectief Wit-Zwart-Geel doen er alles aan om een zo Lokers mogelijk verhaal te schrijven, op een zo hoog mogelijk niveau.

Wat de uitkomst wordt is nog niet te voorspellen. Maar wij rekenen erop dat voetbal in het Daknamstadion er komt. Al zal een nieuw verhaal het oude Sporting Lokeren nooit evenaren, dat moet iedereen zich realiseren. Het moet een gedragen verhaal zijn vanuit de community, in samenhang met de stad, de lokale ondernemers en de jeugdwerking. Want wat is er mooier dan tweewekelijks te kunnen terugkeren naar de plaats waar je zoveel topmomenten beleefde?”

Lars Crommelinck is de volgende supporter die we spreken. Hij is als twaalf jarig ventje begonnen bij KSC Loreren. Alle foto’s in dit artikel zijn door hem genomen.

”Ik noem mezelf geen die-hard supporter, maar ik was gisteren toch aangeslagen. Als twaalfjarige stuurde ik een berichtje naar de Facebookpagina van de club. Ik wilde gewoon wat toffe platen gaan schieten. Lokeren stond daar wel open voor. Na de eerste keer mocht ik vaker komen. Op mijn veertiende was ik huisfotograaf. ”

Mijn band met de club was niet enorm, maar in de afgelopen jaren is deze gigantisch gegroeid.

”Ik heb heel veel emoties meegemaakt elke twee weken. Als veertienjarige mocht ik fotograferen bij de Europa League wedstrijd tegen Hull City. Helaas was niet alles goed geregeld. De instanties van de Belgische pers vonden een veertienjarige te jong. Ik ben toen in tranen uitgebarsten. ”

Alles liep in het honderd. We misten de moderne trein.

”Ik begon bij de club in een goeie periode. We wonnen de beker, speelden Europees. Maar we misten de moderne trein. Nu zijn we failliet”.

In de Derde Klasse op een patattenveld

”Wat er nu gaat gebeuren? Poe, dat is moeilijk. Het meest voor de hand liggend is een fusie met Hamme. Dan start Lokeren weer in de Derde Klasse. Spelen we op een patattenveld. Minder fanatieke Lokeren supporters zullen dan afhaken. Maar de echte die-hard supporters, zullen altijd blijven komen.’

Na het publiceren van dit artikel wordt bekend dat KSC Lokeren fuseert met KSV Temse.