Ongeveer een jaar geleden won Achilles ’29 twee keer achter elkaar. In de Jupiler League. Met een 2-1 thuisoverwinning op FC Den Bosch en een ‘awayday’ winst van 1-2 op FC Volendam vierden de Helden Van De Heikant nog flink feest. Een jaar later is het feest verpest. Maar de echte ‘Helden van De Heikant’ zijn nu zichtbaar. Een periode vol treurnis, maar ik heb volgens mij het licht aan het eind van de tunnel gezien in Groesbeek.
Stilte
Fortem. Valiente. Brave. Ik trek maar even het hele woordenboek open. Achilles, een figuur uit de Griekse mythologie. Ooit een held uit de Trojaanse Oorlog en een hoofdpersoon in het boek van Homerus. Hoe wordt Achilles daarin beschreven? Schoon, sterk en: dapper. Het is natuurlijk geen toeval dat ik tijdens mijn reis naar Groesbeek denk aan de dappere stap omhoog van Achilles ‘29 naar het profvoetbal. Als eerste amateurclub uit Nederland promoveerde het in 2013/2014 naar het betaalde voetbal. Een voetbalclub met 800 leden uit een plaats van minder dan 20.000 inwoners. Ga er maar aan staan.
Maar goed, voordat ik voor de tweede keer tijdens deze Plaatselijke FC-trip Groesbeek bereik, erger ik mij weer groen en geel op de weg. Een file van dertig minuten in Nijmegen. En dat op Tweede Paasdag. Op een brug in Nijmegen, langzaam rijdend over de Waal, wordt de oorzaak duidelijk. Een kop-staart botsing. Twee vrouwen staan buiten de auto’s. Haha, excuses. Mede door die file kom ik voor mijn doen laat aan bij de club.
De eerste?
Drie kwartier voor de aftrap parkeer ik mijn auto op de parkeerplaats van Sportpark De Heikant. Door het lage aantal auto’s op de parkeerplaats twijfel ik een moment of vandaag wel de wedstrijd van Achilles ’29 gespeeld wordt. Maar goed, er staan stewards bij de ingang, dus er moet wel gevoetbald worden. Een prachtige entree trouwens. Ik loop naar het loket, waar een oude vrouw mij helpt. ,,Eén kaartje? Dat wordt dan tien euro jongeman”, zegt ze. Ik kan mij natuurlijk als ‘pers’ aanmelden voor deze wedstrijd, maar ik heb thuis een plakboek vol met wedstrijdkaarten uit mijn nog jonge leven, dus die wil ik maar wat graag aanvullen.
Na het kaartje gekocht te hebben, loop ik door naar de twee stewards die het kaartje afscheuren en wandel verder. Nadat ik weg loop, hoor ik de stewards nog iets tegen elkaar zeggen. ,,Dat was de eerste van vandaag, haha!” En dat om 13:50. Ben ik dan echt de eerste? Ruim een half uur voor aanvang. Ik was toch laat? Wellicht ben ik dan de eerste van de dag die met een losse kaart naar binnen gaat, in plaats van een seizoenkaart. Ik loop het complex op en neem een kijkje op het hoofdveld. Doodstil, nog niemand op de tribunes. Het enige wat ik zie is dat de materiaalman van ASV De Dijk wat pionnetjes klaarzet op het veld voor de warming-up.
Dan maar even de kantine in. Geen bier proeven vandaag, want ja, iets met een auto. Het is niet erg druk in de kantine. Een aantal groepen mensen aan hoge en lage tafels. Een paar man aan de bar. ,,Heb je een koffie zwart voor mij?”, vraag ik aan de barvrouw. Terwijl zij een ‘bakkie pleur’ inschenkt voor mij vraag ik aan haar waarom het nog zo rustig is, zo vlak voor de wedstrijd. ,,Ja jongen, het is Tweede Paasdag, waarschijnlijk zitten veel mannen aan de riem bij de vrouw”, zegt ze lachend. ,,Nee dat is gein, het gaat natuurlijk niet van harte bij ons, dat zal zeker meespelen”, relativeert zij.
Contrast
En dat het momenteel niet van harte gaat bij Achilles in een understatement. De glorietijden maken plaats voor treurige jaren. Maar altijd wist de club terug te krabbelen. Dat blijkt wel uit de geschiedenis van de voetbalclub. In 1929 werd de club opgericht door dertien jonge heren. Er werd destijds door Gerrit Derks een veld beschikbaar gesteld op De Heikant. De jaren die volgden waren zeer succesvol met meerdere promoties op regionaal gebied. De eerste keer dat de club zich van zijn dapperste kant moest laten zien was in de Tweede Wereldoorlog. In 1945 lag het dorp in de frontlinie van de oorlog. Groesbekers werden geëvacueerd en er werden natuurlijk geen wedstrijden meer gespeeld. De Heikant werd achtergelaten. In de hoop dat er na de oorlog nog iets over was gebleven.
De oorlog was voorbij, maar het slagveld was goed zichtbaar op De Heikant. De clubkantine was weggevaagd en het veld lag nog vol landmijnen. Dappere strijders stroopten de mouwen op en begonnen met de wederopstanding van de club. Jaren van verschillende promoties en degradaties volgden. In 2002 promoveerde Achilles ’29 naar de Hoofdklasse. Die promotie is het begin van het succesboek. En dat succesboek doet pijn aan de andere kant van Groesbeek, waar aartsrivaal De Treffers gehuisvest is. In 2006 werd het kampioenschap van de hoofdklasse binnen gehaald, met twee punten verschil op De Treffers. Twee jaar later herhaalde Achilles opnieuw dat kunstje door op de laatste speeldag De Treffers in een kampioenswedstrijd met 3-2 te verslaan.
In 2013 werd de club kampioen van de Topklasse. Aanvankelijk had Achilles geen interesse om te promoveren naar de Jupiler League. Echter, toen AGOVV Apeldoorn en SC Veendam failliet verklaard werden, versoepelde de KNVB de regels zodat Achilles ’29 de stap naar het profvoetbal kon maken. Die kleine club aan de Cranenburgsestraat in Groesbeek in de Eerste Divisie. Prachtig. Maar een opeenstapeling van teleurstellingen volgden. En niet alleen binnen de lijnen.
Veel spelers vertrokken. Erg veel. Achilles ’29 kent een totaal nieuw team. Dapper trekken zij ten strijde.
Lening uit Brazilië
Er deed een verhaalde de ronde dat het bestuur van Achilles ’29 andere dingen deed met de subsidie voor nieuwe kleedkamers. Er zouden salarissen van betaald worden. Wat volgt is een onzekere periode bij Achilles. Weet je die cynische actie van de supporters van De Treffers nog? Met die Braziliaanse vlag? Dat is niet zonder reden. De club zou op 31 maart 2017 lening hebben afgesloten met een bank uit Brazilië. Vijf miljoen euro. De lening wordt maar niet overgemaakt waardoor de club, die al in categorie 1 verkeerde, punten aftrek kreeg in de competitie. Spelers ontvingen hun salarissen niet, dreigden zelfs even tot een staking. De club degradeerde uit de Jupiler League en stond weer met beide benen op de grond in de Tweede Divisie. Spelers vertrokken. Nog meer spelers vertrokken. En nog meer spelers vertrokken. In de media zeggen aanhangers van de club hun eigen ‘cluppie’ niet meer te kennen. En er gebeurde nog veel meer. Maar ik stop hier even met de geschiedenis. Ik kijk graag vooruit.
Zelfspot
En nu sta ik hier. Op Tweede Paasdag, op The Egg Side. Toeval? Humor? Ik moet er wel een beetje om grinniken. De situatie van de club is inmiddels uitzichtloos te noemen. Stijf onderaan in de Tweede Divisie, meerdere keren punten aftrek en een jong, heel jong team. Toch zie ik bij de warming-up veel lachende gezichten in de selectie. De trainer, Arno Arts, lijkt het ook naar zijn zin te hebben. In interviews is hij een realist. Weet waar de club momenteel staat, en weet dat het niet beter kan. Maar ik zie trots in zijn ogen. Trots op de spelers die wèl voor Achilles voetballen.
Het prachtige, het klein beetje lelijke, maar het o zo unieke bord van The Egg Side.
Op de staantribune, vindt je naast The Egg Side, ook The Egg Corner. Vandaag wordt het gedraaid door twee lieftallige, oude dames. Het is allang niet zo druk meer dan pak ‘m beet een jaar geleden, maar de dames blijven vrolijk doorwerken. De een tapt mijn bak koffie, de ander neemt mijn geld aan en ik wens hun een prettige wedstrijd. Vlak naast de koffiecorner, zit de omroeper van vandaag. ,,Dames en heren, u moet vandaag wat vaker op uw horloge kijken en de tijd in de gaten houden. Wegens een storing bij KPN is het scorebord buiten gebruik. Ja mensen, dat kan er nog wel bij hoor. Desalniettemin een fijne wedstrijd”, wordt er omgeroepen. Zelfspot, dat kent de omroeper wel.
Voor je bak koffie, broodje bal of AA-drink ben je bij deze twee dames aan het goede adres.
‘De weg naar succes is altijd onder constructie’
Over de wedstrijd wil ik het niet hebben. Er wordt gevloekt, verschillende armgebaren doen de ronde en de grensrechter mocht de vlag wederom weer in zijn reet steken. Je raadt de uitslag wel. ,,Het is de jongens tegen de mannen”, hoor ik iemand zeggen. Toch blijven de mensen die op Tweede Paasdag naar de club komen helden in mijn ogen. In de tijd van geld, macht en ego’s is een club als Achilles ’29 uit elkaar getrokken. Versplintert. Maar juist in deze tijden blijven de echten achter hun club staan. Zelfs met trots. Vergelijk deze situatie maar met die van Feyenoord, na het 10-0 verlies tegen PSV, inclusief miljoenen euro’s schuld. Of de huidige situatie waarin FC Twente zit.
Een kampioenschap kun je kopen, spelers kun je kopen en macht kun je kopen. Supporters koop je niet. En zeker die van de Witzwarten niet. Terwijl ik wat platen maak, komen er twee oudgedienden naar mij toe gelopen. ,,Wij zien dat je aan het fotograferen bent en dingen noteert, maar wij smeken je. Maak iets positiefs over onze club. Het is zo negatief de laatste tijd. Wij kunnen dat op onze oude dag er niet meer bij hebben. Het gaat ons aan het hart, de situatie die jij nu ook voor je ziet. Maar ik ben als zestig jaar lid van deze prachtige club en deze vriend naast mij al 45 jaar”, zegt de supporter.
De echte Helden van De Heikant.
,,We moeten uithuilen, maar ons best blijven doen. Dat wij nu niet beter kunnen is geen schande. Desnoods belanden we in de Derde Divisie of zelfs nog lager. Maar wij staan er wel weer als de club opgebouwd wordt.” En zo is het. Het gaat ze echt aan het hart. En ik begrijp de mannen volledig. De huidige situatie bij Feyenoord (lees: Dat vreselijke stadionplan met combi-regelelingen voor thuissupporters) gaat mij ook aan het hart, want ik maak mij daar ook druk om. Maar wat de aanwezige mensen hier niet doen, is de kop laten hangen. Soms is het beter om weer even op aarde te landen. Alles grondig opnieuw opzetten. In het ergste geval degradeer je volgend jaar nog een keer. Maar de mensen die nu zijn gebleven, zijn echte Helden van De Heikant. Dappere strijders. Met een samenwerking tussen het bestuur, de spelersgroep, de technische staf en de supporters, zie ik licht aan het eind van de tunnel.
Deze ‘Plaatselijke FC’ mag niet verloren gaan. En dat gaat ook niet gebeuren. De reus van het amateurvoetbal zit in een diepe winterslaap. Maar ooit wordt het weer lente in Groesbeek. Dan maken gitzwarte wolken plaats voor de zon. Komen de ‘eggs’ weer uit en wordt de reus wakker. En dan, dan zal ‘The Egg Side’ met volle overtuiging tegen de wereld willen zeggen: ‘samen togen wij ten strijd’. Zoals Louis van Gaal zou zeggen: ‘de weg naar succes is altijd onder constructie’. Het ga je goed, Achilles!
Dit is een verhaal uit de serie De Plaatselijke FC. Klik hier voor alle verhalen van deze serie.
