Chemie Leipzig-BFC Dynamo: ter nagedachtenis aan Mike Polley

Inmiddels ben ik alweer meer dan tien jaar aan het groundhoppen. Alhoewel ik in het begin niet eens wist dat het een naam had. Toen ik zelf als marginale rechtsbuiten nog voetbalde bezocht ik samen met een vriend amateurverenigingen in de regio. Niet om zoveel mogelijk verschillende complexen af te strepen, maar gewoon als liefhebbers van het spelletje. Bovendien had ik overal zelf ook al wel gevoetbald dus onbekende terreinen waren er voor mij niet meer bij. We keken vaak even op teletekst, die vierkleurige krant op je televisie, of er spannende potjes waren in verband met een periodetitel of wellicht een derby en gingen dan op pad.

Later werden dit wedstrijden in voornamelijk de 1. Bundesliga. Vanaf toen ging ik het echt als hobby beschouwen. Inmiddels ben ik heel wat avonturen rijker geworden en kies ik bijna altijd voor een nieuw stadion. Het plannen wordt daardoor wel eens wat lastiger als je samen met andere groundhoppers eropuit trekt. Een datum vinden is soms al een opgave in verband met het drukke gezinsleven, maar als alle autisten dan ook nog eens een stadion willen waar ze nog niet eerder zijn geweest dan kom je soms aan avonden achtereen appen over de verschillende opties.

Chemie Leipzig – BFC Dynamo

Rob, Chris en ik hadden allemaal zondag 15 april als mogelijkheid in de agenda dus dat ging het deze keer worden. Al snel werd Duitsland als bestemming gekozen en zodra dat bekend was kon de duikbril op om in de fixtures te duiken. De spoeling is meestal een stuk minder qua wedstrijden in vergelijking tot een zaterdag maar toch waren we er snel uit. Autistisch maar ook wel weer flexibel zullen we maar zeggen. Het werd Chemie Leipzig tegen BFC Dynamo in de regionalliga Nordost. Het vierde niveau van Duitsland die opgedeeld is in vijf verschillende regio’s kent dit seizoen best een aantal mooie clubs waar Chemie en Dynamo ook zeker toebehoren. Ik weet nog dat ik appte: mooie tegenstander! De kans dat het Millwall van Duitsland behoorlijk wat publiek zal meenemen is groot en een beetje spanning tussen politiek links en rechts georiënteerde clubs is altijd leuk.

Mike Polley

Wat wij vooraf niet wisten is dat deze wedstrijd voor beide supporterskampen al in het begin van het seizoen met rood omcirkeld werd. Niet zozeer om de rivaliteit tussen beide maar om Mike Polley. Mike wie? Tja, wij kenden hem ook niet, maar Mike staat symbool voor één van de ergste rellen in de Duitse voetbalgeschiedenis en is tevens de laatste overleden voetbalsupporter bij onze oosterburen. Het is 1990. De muur is een jaar eerder gevallen en het is een roerige periode. Er zijn regelmatig rellen en op voorhand van de wedstrijd tussen FC Sachsen (de voorloper van Chemie) en BFC Dynamo was al duidelijk dat het ook nu uit de hand zou gaan lopen. Maar liefst 500 hooligans van Dynamo, Magdeburg, Wismut Aue (nu Erzgebirge Aue), Bochum, Lokomotiv Leipzig en Chemie Leipzig namen het bij het station Leipzig Leutzsch op tegen de politie.

Al zingend “wir wollen alle, wir wollen alle, wir wollen all fussballkrawalle” kondigden zij hun aanval aan. Bewapend met signaalmunitie, rookbommen en ijzeren staven veranderde de omgeving van het station in no-time in een oorlogsgebied. De politie antwoordde met traangas en de lange lat. Maar destijds waren ze nog niet zo georganiseerd en zwaar bewapend als nu. Ze konden de situatie totaal niet aan en waren met 261 ook nog eens zwaar in ondertal. Doodsbang zegt een agent tegen zijn collega: “Heb je het gezien? Ze hebben wapens! En wij moeten hier voor 1.200 Duitse Mark ons leven riskeren.” Inmiddels hagelt het stenen en flessen en verschillende auto’s staan in brand. Lang niet alle agenten hebben een schild en er ontstaat paniek. Uiteindelijk wordt er meer dan vijftig keer met scherp geschoten door de politie en zijn er behoorlijk wat zwaargewonden. Mike Polley, een 18 jarige fan van Dynamo, wordt dodelijke getroffen.

Ter nagedachtenis

Vandaag spelen de clubs eindelijk weer tegen elkaar en staat deze geheel in het teken van Mike. Er wordt een herdenkingsmars georganiseerd, een toespraak gehouden en er worden bloemen gelegd op de plaats waar hij is gestorven. Van alle destijds betrokkene clubs zijn vandaag leden van de harde kern overgekomen en de bedoeling is dat het rustig blijft.  Inmiddels is het station al jaren buiten gebruik en ligt alles er maar verloedert bij. Omgeven door politie mogen de alle in zwart geklede fans hun ding doen. Van grote afstand mochten wij toekijken en ik had niet het idee dat er nu opnieuw een ondertal situatie was.

Aangekomen bij het stadion waren we onder de indruk van de hoge onoverdekte staantribune van Leipzig. Wat een geweldig stadion zeg! Het maakte meer indruk dan ik had verwacht en we pakten allemaal onze fotocamera. De vervallen houten hoofdtribune is ook echt een pareltje en ik wist van gekkigheid niet waar ik moest kijken. Dit maakt de reis naar het voormalige Oost-Duitsland zeker waard! De fans van Dynamo die in het uitverkochte gastenvak achter de goal stonden waren bezig met het ophangen van een banner die over de gehele breedte van het veld hing. Im gedenken an Mike Polley stond erop.

Softspot

Met een lekker biertje in de hand stond ik te genieten hoe de spelers onder onvervalste Duitse hardrock (Jezus, wat een herrie!) het veld op kwamen. Beide supportersgroepen lieten nu van zich horen. Bij Chemie werd een doek over het publiek getrokken waarop stond dat ze met iedereen die dat wilde wel wilden vechten. Bij Dynamo hadden ze een doekje waarop een hooligan stond afgebeeld die een agent in zijn gezicht sloeg. Vervolgens gingen de bivakmutsen op en werd er een behoorlijke rookbom ontstoken. ACAB, wir vergessen nie! Klonk het vanuit het uitvak en ondersteund met de nodige armgebaren werd de Polizei uitgedaagd. De dienders lieten zich niet provoceren en eigenlijk bleef het de gehele middag rustig.

Chemie stond op een degradatieplaats en wilden ze dat ontlopen dan moest er eigenlijk gewonnen worden vandaag. Ze speelden de beste wedstrijd van het seizoen aldus een thuissupporter en wonnen terecht met 1 – 0. Hoewel ik er niet zoveel heb kreeg ik er deze middag een softspot bij. De sleutelhanger van Chemie die ik van de Ultras Diablos kreeg herinnert mij daar dagelijks aan. Toch zou ik ook graag eens naar de gehate buurman willen gaan. Nee, niet die energiedrank marketingmachine van de 1. Bundesliga maar het politiek rechts georiënteerde Lokomotiv Leipzig.

Foto’s

Voor meer foto’s check: Watergatehopper