Groundhopping

Charlton Athletic hoopt op betere tijden

De Nations League begon deze week en dat betekende dat de Premier League vrijaf had. Geen West Ham United dus voor mij maar een mooie gelegenheid om eens bij buurman Charlton Athletic te gaan kijken. De club uit Zuid-Oost Londen speelt tegenwoordig in League 1, het derde niveau, en haalde de afgelopen week dagelijks de Londense kranten.

Omstreden Belgische eigenaar

De reden van deze plotselinge belangstelling? Eigenaar Roland Duchatelet, de Belgische zakenman die voetbal clubs verzameld, wil Charlton zo snel mogelijk verkopen. Duchatelet, die ook de baas is bij Carl Zeiss Jena uit Duitsland, het Spaanse Alcorcon en Ujpest uit Hongarije – en eerder ook bij Standard Luik en Sint-Truiden – kocht Charlton in januari 2014 voor naar verluidt een bedrag van £17 miljoen pond. Het werd geen gelukkig huwelijk. Hij bemoeide zich graag met de opstelling van het eerste elftal en de ene na de andere manager werd ontslagen. Deze week kreeg interim manager Lee Bowyer een vaste aanstelling en werd daarmee de 9e manager in het tijdperk Duchatelet.

Na ruim vier jaar heeft Duchatelet er echter genoeg van. Charlton maakt een verlies van £10 miljoen per jaar. De club staat te koop en er zijn gesprekken gaande met een Australisch en een Brits consortium. Om zoveel mogelijk kosten te besparen wordt er nu flink bezuinigd door Duchatelet. Een prestatie bonus van 10% werd niet uitbetaald aan het personeel omdat de club een slecht financieel jaar achter de rug heeft. Ook wordt er bezuinigd op water, eten, elektriciteit en WiFi. Allemaal onder het mom de club ‘kosten bewust’ te maken.

Dit leidde tot grote onvrede bij het personeel en ook bij de supporters. Onder leiding van de actie groep CARD (Coalition Against Roland Duchatelet) wordt al maanden actie gevoerd tegen de eigenaar. Zo werden tijdens de wedstrijd tegen Fleetwood op 25 augustus zakken chips op het veld gegooid in een reactie op een artikel in de Londense avondkrant Evening Standard. Daarin werd gesuggereerd dat op de administratie van de club medewerkers toestemming moeten vragen aan personeelszaken om chips te mogen eten aan het bureau. Er word namelijk op schoonmaakpersoneel bezuinigd.

The Valley

Zaterdag speelde Charlton dus thuis. Tegenstander was Wycombe Wanderers, uit High Wycombe, een stadje ten westen van Londen. Hemelsbreed woon ik maar een paar kilometer van de Valley, het stadion van de Charlton. Maar ja, het ligt aan de andere kant van de Theems dus moet ik een kleine omweg maken. Ik pak de ondergrondse in Upney en stap over in West Ham voor de Jubilee Line naar North Greenwich. Vandaar is het zo’n 15 minuten met de bus naar Charlton.

De Valley is echt zo’n ouderwets Engels stadion dat midden in een woonwijk ligt. De tribunes staan bovenop het veld en ik denk met weemoed terug aan de Boleyn Ground. Het stadion heeft een capaciteit van ruim 27,000 en officieel zijn er vandaag 10,358 toeschouwers. Dat lijkt mij een ruime schatting want ik zie enorm veel lege stoeltjes. Op de hoofdtribune tegenover mij zitten maar een paar honderd man. Het is natuurlijk ook niet goedkoop om in Engeland naar het voetbal te gaan. Mijn kaartje kost £24 pond.

De wedstrijd

Vandaag zijn er geen protestacties en ik zie ook geen zakken chips op het veld. De wedstrijd zelf is typisch Engels. Veel strijd maar weinig kwaliteit. De fans van beide ploegen hebben een trommelaar en de sfeer is best wel goed. De enige bekende naam voor mij bij Charlton is die van West Ham loanee Josh Cullen, maar hij doet vandaag niet mee. Bij Wycombe ken ik Craig Mackail Smith die jaren geleden furore maakte bij Dagenham en Adebayo Akinfenwa, een enorme verschijning die zijn bijnaam ‘Beast’ eer aandoet. Wycombe komt al snel op een 1-0 voorsprong, tot groot genoegen van de 1,078 uitsupporters. Een heel behoorlijk aantal voor zo’n kleine club. Uiteindelijk wint Charlton met 3-2 en gaan de supporters toch nog tevreden naar huis.

Charlton heeft nu twee wedstrijden op rij gewonnen en staat op de 8ste plaats met 11 punten uit zeven wedstrijden. En zo hoopt de club, jarenlang een stabiele middenmotor in de Premier League, stiekem weer op betere tijden.

Foto’s

Marc Wolterink
Nederlander die al ruim 20 jaar in Londen woont. Werkt voor mediabedrijf en schrijft over financiële producten. Groeide op als supporter van Go Ahead Eagles. Tegenwoordig seizoenkaarthouder bij West Ham United, zijn lokale team, vandaar, en gaat ook wel eens kijken bij Barking FC. Gaat vooral naar het voetbal voor de kameraadschap, de humor en de gezelligheid. Het resultaat is van ondergeschikt belang (dat komt vanzelf als je West Ham-supporter bent).

    Reageren is niet mogelijk.

    0 %