Belgische bekerfinale stelt teleur

Sinds 1996 wist geen club in België de bekerwinst te prolongeren. Club Brugge lukte dit als laatste. Royal Antwerp FC krijgt dit seizoen de mogelijkheid en daarmee de vierde prijs in slechts twee jaar binnen te slepen. Tegenstander Union Sint-Gillis pakte 110 jaar geleden de laatste bekerwinst en snakt naar een prijs. De afgelopen jareen loopt het steeds in de slotfase van het seizoen mis. Het winnen van de Belgische bekerfinale lijkt de enige prijs die voor het grijpen ligt.

De bekercompetitie heeft sinds 2016 Croky als sponsor. De Croky Cup heet in de volksmond dan ook de ‘chipsbeker’. Traditioneel wordt de finale gespeeld in het Koning Boudewijnstadion. De eerste editie vond in 1908 plaats en had de naam Beker der Belgische Provincies. West-Vlaanderen wist toen Antwerpen met 6-2 te verslaan.

De finalisten

Royal Antwerp FC is de regerend bekerwinnaar. Afgelopen seizoen wonnen ze met 2-0 van KV Mechelen. De club uit de havenstad is de oudste club van het land met stamnummer 1. In 1880 opgericht door Engelse studenten als cricketclub waarna in 1887 de voetbalafdeling erbij kwam.

Lange tijd was Antwerp een geplaagde club met flinke financiële problemen. Maar sinds de terugkeer op het hoogste niveau in 2017 is de weg omhoog weer gevonden met als bekroning de dubbel in het afgelopen seizoen. De eerste landstitel sinds 1957 en de tweede bekerwinst in de afgelopen drie seizoen.

Union Sint-Gillis was eveneens jarenlang een anonieme club in het Belgische voetbal. Waar het tussen 1903 en 1935 nog een belangrijke speler was in het Belgische voetbal, ging het sinds de jaren 60 helemaal mis. De club begon te pendelen tussen de Tweede en Vierde divisie. In 2015 keerden ze terug in de Tweede Divisie om in 2018 overgenomen te worden door de Brit Tony Bloom die USG terug naar de Eerste Klasse wilde brengen.

En zo geschiedde. In 2021 keerde na 48 jaar Union Sint-Gilles terug op het hoogste niveau en deed direct mee om de prijzen. In de play-offs verloren ze echter van Club Brugge en eindigde op een tweede plaats. Ook afgelopen seizoen en in het huidige seizoen weten ze het goede voetbal op het laatste moment niet om te zetten in een kampioenschap.

Succes kan niet uitblijven

De bewondering voor de prestaties van USG zijn groot. Het is een relatief kleine club en met het grote Anderlecht als buurman is het vechten voor je plekje. Met nog geen 6.000 seizoenkaarthouders en het relatief kleine Joseph Marienstadion met slechts 8.000 aan capaciteit is het sportieve succes van Union Sint-Gilles bijzonder te noemen.

De club is populairder dan ooit. Een maatschappelijk uithangbord met een steeds sterker links politiek karakter. In tegenstelling tot jaren geleden, toen het succes nog ver weg was, heeft de club nu een hoog studentenvereniging gehalte. Meer fans dan supporters. Het is ook een club dat vooralsnog geen rivaliteit kent met andere clubs.

Aan zelfvertrouwen bij USG overigens geen gebrek. In de play-offs om het kampioenschap wonnen ze tweemaal van Antwerp met 0-3 en 4-1. Daarmee is de hoop op de titel nog altijd levend met Anderlecht op 1 punt meer en Club Brugge op 3 punten meer.

Onnodig leger aan politie

Buiten het stadion is een enorme politiemacht aanwezig. Onnodig zo lijkt, want supporters van beide ploegen lopen rustig door elkaar heen. De autoriteiten zullen het wel nodig achten, want alles is uit de kast getrokken. De mobiele eenheid is in groten getale aanwezig, evenals meerdere spuitwagens en een helikopter die boven het stadion cirkelt. Ook is met regelmaat een drone te zien.

De supporters interesseert het weinig. Ze drinken gebroederlijk een biertje bij de kroegen in de buurt. Het is een heerlijke zonnige dag, perfect voetbalweer. Mijn kaart is voor de USG-kant, dus sluit aan in de rij. Het stadion binnenkomen gaat wat rommelig. De mensen om mij heen deert het niet. Die zijn drukker met het vol kliederen van elkaars gezicht met gele en blauwe schmink. De sfeer voelt een beetje aan als een uitje met de familie.

Saaie bekerfinale

Voor mij was dit de derde bekerfinale van het seizoen. Na eerder de Nederlandse en Poolse editie bijgewoond te hebben moet ik bekennen dat ik qua sfeer al aardig verwend was. Ik hoopte dat vandaag een passend vervolg zou geven. Helaas vond ik het tegenvallen. De sfeeractie aan USG kant was klein van opzet. Drie banners in de vorm van vaantjes verwijzend naar de eerdere bekeroverwinningen in 1913 en 1914.

Aan Antwerp-zijde pakten ze groter uit. De fanatieke vakken waren met in Zuid-Amerikaanse stijl aangekleed in rood-wit. Een spandoek tussen de eerste en tweede ring met de tekst “onder de plooien onzer vlag, trekke wij vandaag weer ten strijde”. Vervolgens massaal pyro. Het moest de aanzet zijn tot een heerlijke pot voetbal, maar die bleef uit.

Pas na ruim 20 minuten een eerste echte kans op een doelpunt. Antwerp, waar alle Nederlanders in de basis stonden, schiet via Ekkelenkamp op de buitenkant van de paal. Union laat zich pas in de laatste fase van de eerste helft zien en met het allerlaatste contact zorgt Machida plots voor de 1-0 in blessuretijd. Dolle vreugde in het geel-blauwe deel van het stadion. Een doelpunt dat letterlijk uit de lucht komt vallen.

Belgische bekerfinale beslist

Er is nog niet afgetrapt voor de tweede helft of aan Antwerp-zijde wederom een flinke pyro show. Het legt de wedstrijd tijdelijk stil, ook omdat er fakkels op het veld worden gegooid. Het is voor mij onduidelijk of er een reden achter zit, aangezien het de schijn heeft van een protest. Qua sfeer kwam de fanatieke aanhang van Antwerp ook wat tam over vanaf de andere kant van het stadion. De pyro is wel direct het hoogtepunt van de tweede helft.

Antwerp probeert wel, maar heeft een ongelooflijke fout van USG nodig om tot één echte kans te komen. Union is vooral aan het loeren op de counter wat pas echt wat kansen oplevert in de slotfase. De beslissende 2-0 blijft echter uit, waardoor het nog tot het laatst spannend blijft. De derde bekerwinst voor Union Sint-Gillis komt echter geen moment meer in gevaar en daardoor is het feest aan onze kant.

Vamos a la playa

Het vieren van een prijs komt nogal stuntelig en onwennig over. Waar je zou verwachten dat ze de hekken in zouden springen om met de supporters het feestje te vieren, blijven ze vooral wat verlegen achter een rijtje stewards staan. Ook de muziek die in het stadion afgespeeld wordt moet ervoor zorgen dat er bij de supporters ook wat sfeer in blijft, al is het geenszins muziek wat echt staat voor USG.

Vamos a la Playa is daar dan een uitzondering op. De club heeft het lied geadopteerd. Dit gebeurde jaren geleden nadat de zanger na een optreden in Brussel een pot voetbal mee wilde pakken. Union was de enige club die nog een wedstrijd speelde. Hij was op slag verliefd en bezocht USG nadien nog een aantal maal. Saillant detail, zijn club Juventus is op dezelfde datum opgericht als Union Sint-Gilles: 1 november 1897.

Het feestgedruis kwam uiteindelijk nog een beetje los, maar bleef vrij bescheiden. Past denk ik ook wel bij het karakter van de club ondanks het eerder beschreven studentenvereniging gevoel. In alles een aardige voetbalmiddag met een sporadisch hoogtepuntje in deze Belgische bekerfinale.