Aici e Chișinău! Zimbru speelt weer Europees!
Op 20 juli was het eindelijk zo ver: Zimbru Chișinău speelt na zes jaar afwezigheid een Europese thuiswedstrijd. Het Sammarinese La Fiorita komt op bezoek in de Moldavische hoofdstad en alles in mij schreeuwde: “Wees hierbij!”
Een beetje geschiedenis
Zimbru is Roemeens voor “bizon” en de bizon is tevens het belangrijkste symbool van de historische regio Moldavië. Toen in 1346 in Bessarabië de eerste onafhankelijke Roemeense staat werd gesticht, onder de naam Țara Moldovei, prijkte er al een gouden bizon op de rode vlag.
De oprichting van de voetbalclub Zimbru laat vanaf de stichting van Moldavië nog wel even op zich wachten, want pas in 1947 kreeg Chișinău haar voetbalclub. In de voetbalpiramide van de Sovjet-Unie was Zimbru geen grote speler en degradeerde vaak van het hoogste niveau, om even later weer terug te komen. Prijzen werden niet gewonnen en het grootste succes was een zesde plaats in 1956.
Toen Moldavië in 1991 weer een onafhankelijke staat werd domineerde Zimbru in de competitie, werd acht keer kampioen in negen jaar, pakte zes bekers en toen Sheriff het toneel betrad was het al snel klaar en moest Zimbru steeds vaker naar beneden kijken dan naar de podiumplekken, met als dieptepunt de play-offs tegen degradatie in 2022.
Afgelopen jaar speelde Zimbru ineens weer mee om de prijzen en werd de club derde, hetgeen Europees voetbal betekende, voor het eerst in zes jaar.
Realisatie tijdens het ontbijt
Eind juni werden de balletjes uit de kom gehaald en Zimbru kon het hart opluchten: een tweeluik met de nummer 3 van San Marino, La Fiorita, zou de rentree in Europa worden.
In de commentsecties van de sociale mediakanalen van Zimbru werd de Heer al het Moldavisch staatsburgerschap aangewezen en er was niemand te vinden die dacht dat dit kon misgaan.
In San Marino werd het echter 1-1 – Zimbru was dominant – en de spanning begon toch toe te nemen in aanloop naar de allesbeslissende pot in Chișinău.
Op een bloedhete donderdagochtend at ik een covrig (intussen besta ik voor 4 kilo uit covrigi en maanzaad) op een parkeerplaats net buiten het centrum. Ik keek uit op een vierbaansweg, een kathedraal, de supermarkt en een man met een sjaal van Zimbru. En toen realiseerde ik me opeens dat de wedstrijd later die avond zou plaatsvinden.
TICKET EN OFFICIEEL SHIRT
Ik liep naar de bushalte, trok naar het Zimbrustadion en liep de compleet lege fanshop in om een kaartje te bemachtigen.
De vrouw achter de kassa vertelde me dat ik geluk had en dat er nog maar een paar kaarten waren (het stadion was uiteindelijk maar voor 45% gevuld).
Ik telde 70 lei (3,50 EUR) neer en kreeg een A4’tje in de hand gedrukt. Niet alleen was dit mijn wedstrijdticket, maar ook was dit een mooie aanvulling voor mijn verzameling van papieren waarop mijn achternaam foutief is geschreven. Waar ter wereld ik ook kom, is Edelsztejn correct schrijven een flinke kluif.
Ik had nog flink wat uren te doden en liep een beetje rond door de wijk, in de hoop een winkel te vinden waar ik een shirtje van Zimbru kon kopen.
Na een paar minuten langs de blocuri lopen en een nieuwe covrig te hebben gegeten vond ik de zaak van Macron. Ik kocht een origineel shirt, waar de verkoper me nog probeerde te overtuigen om een goedkoper shirtje te nemen, hetgeen met 35 euro had kunnen schelen, maar het idee dat ik een van de weinigen zou zijn met het officiële (tevens schitterende) shirt beviel me wel.
50 euro rekende ik af, maar ik had wel een fijn gesprek met de verkoper over de Moldavische identiteit en het gemis van de diaspora; dat maakte het wel weer goed.
VOOR DE WEDSTRIJD
De klok slaat half acht, nog een half uur voor de start van de wedstrijd. Het bier vloeit rijkelijk in de bar naast het stadion, waar we op vertoon van onze tickets een halve liter konden halen, wat toch weer twee euro bespaarde.
De televisie interviewde er rijkelijk op los en ook ik mocht mijn woordje doen op PRO TV Chișinău. Mijn fragment begint op 1:04. Bron: PRO TV Chișinău
Dit was waar de club en de stad al jaren naar uitkeken: die felbegeerde rentree in Europa. Met lede ogen heeft Chișinău aangezien hoe er aan de andere oever van de Nistru feest werd gevierd na de overwinning van Tiraspol op Real Madrid. Ze zagen hoe alle buitenlandse media lyrisch schreven over de club en het leek erop alsof het hele Moldavische voetbal definitief afhankelijk werd van de gele ster.
Maar op die zomeravond, voor het groene Zimbrustadion, waar de nationale ploeg een maand geleden Polen met 3-2 naar huis stuurde, telden slechts één club en één stad in het land: Zimbru uit Chișinău.
VICTORIE
Zimbru domineerde de hele partij, kwam makkelijk tot aanvallen, maar het afronden van kansen ging maar lastig. Een kleine tien minuten voor rust was het echter raak en het stadion ontplofte. Heerlijk om ertussen te staan, heerlijk om te zien. Zie hier een video van Zimbru na het maken van de 1-0.
De tweede helft bracht weinig bijzonders en hoewel Zimbru de voorsprong probeerde te vergroten en La Fiorita het al had opgegeven, bleef de stand 1-0, hetgeen voldoende was om de tweede kwalificatieronde van de Conference League te bereiken.
FENERBAHÇE WAS EEN MAATJE TE GROOT
Op 26 juli trad Zimbru aan in de volgende ronde, waar Fenerbahçe de tegenstander was. Fenerbahçe won de eerste wedstrijd met 5-0 en toen ook de return in de Moldavische hoofdstad met 0-4 werd verloren was hert Europees avontuur van Zimbru over. De stad en het land hebben echter mogen genieten van een geweldige avond in Chișinău en gaven op 1 augustus nog alles om op een mooie manier af te sluiten. Een groot wonder zat er niet in, de totale 0-9 nederlaag was een pijnlijke, maar na jaren Sheriff heeft Zimbru eindelijk laten zien dat Moldavië groter is dan de overkant van de Nistru: Aici e Chișinău!
