Afscheid van een iconisch stadion – RUW Ciney
Het iconisch stadion van RUW Ciney staat klaar voor de sloophamer. Recent nam de ploeg een beslissing en dat heeft grote gevolgen voor het Stade Joseph Lambert. Vanaf komend seizoen mag elke Ciney-supporter en bezoekende fan gaan genieten van een nagelnieuw complex enkele kilometers verderop.
We begrijpen dat voetbalploegen meer en meer zulke beslissingen moeten nemen. Ze moeten immers mee met hun tijd en dat houdt ook in dat stadions mee moeten met hun tijd. Zeker als een ploeg bepaalde ambities aspireert. Maar ons weemoedig hart wordt zeer triest elke keer het zulks nieuws te horen krijgt. Nog enkele weken en het zal zijn alsof het Stade Joseph Lambert nooit bestaan heeft. Alsof er geen traditie bestaat. Alsof de geschiedenis onherroepelijk uitgewist wordt.
Opgericht in 1924 als Football Club Union Wallonne Ciney sloot het zich in 1925 aan bij de KBVB. Nog eens een jaar later kreeg het het mooie stamnummer 460. De start van vele hoogtes, maar ook vele laagtes. Aanvankelijk bleef FCUWC in de provinciale reeksen actief, maar in volle oorlogsstrijd promoveerde de Naamse ploeg voor de allereerste keer naar de nationale divisies; de derde klasse in die tijd. Dat was in 1942. Gedurende zes jaar proefden ze van wat ze nadien altijd opnieuw wilden. Jammer genoeg moesten ze in 1948 weer naar de provinciale afdelingen.
Na een naamsverandering in 1951 (Royale Union Wallonne Ciney) moest het toch nog tot 1965 om weer naar de hogere reeksen te gaan; vierde klasse intussen. Nu was het amper voor één jaar, maar in the year of love kwamen ze terug. Sterker dan ooit want nu bleven ze een tijdje hangen. En met af en toe zeer goeie resultaten, zoals een tweede plek en net geen promotie naar derde klasse. Die glorieperiode betekende de start van het huidige Stade Joseph Lambert. Na een eerste steen in 1970 werd het stadion officieel ingehuldigd in 1975. Jammer genoeg ging dat ook gepaard met een degradatie naar eerste provinciale. Een constante liftbeweging werd ingezet.
Tot aan het nieuwe millennium keerde RUW Ciney af en toe terug naar vierde klasse. Maar het zijn vooral de laatste 20 jaar die het meest succesvol waren voor de ploeg. In 2005 keerden ze opnieuw terug in de vierde klasse en elk jaar werd hun resultaat beter en beter. Uiteindelijk slaakten ze een zucht van opluchting in 2012 wanneer ze eindelijk de titel pakten en opnieuw naar derde klasse mochten. Ook daar bleven de resultaten zeer goed. Na een hervorming van de competitie zetten de mannen hun reeks verder in tweede amateur.
In 2019 slaat het noodlot uiteindelijk toe. Een laatste plaats in tweede amateur en een onvermijdelijke degradatie naar derde amateur werd jaars nadien gevolgd door opnieuw een degradatie. Opnieuw in de provinciale reeksen. Deze neerwaartse spiraal wordt in zekere zin benadrukt met het verdwijnen van het iconische Stade J. Lambert met haar prachtige terracing, authentieke kantines en magistrale Elascon-tribune. Het kan in zekere zin bekeken worden als een nieuwe en frisse start. Even herbronnen in eerste provinciale in een nagelnieuw stadion om er daarna weer te staan. Maar nostalgici als ons zijn toch geraakt in hun voetballersziel… Vaarwel Stade Joseph Lambert. Het ga je goed!
