Vriendschapsbanden: de rauwe identiteit van Helmond en Burnley

Elke voetballiefhebber kent ze wel. Spandoeken van andere clubs bij je eigen cluppie in het stadion. Vriendschapsbanden tussen supporters. Vaak uit andere landen. Tijdens buitenlandse tripjes kom je vaak in aanraking met dit soort vriendschappen tussen supporters van verschillende clubs. In gesprek met locals, taxichauffeurs of supporters, of door gezamenlijke spandoeken of stickers. Een mooi excuus om deze vriendschapsbanden te belichten. Vandaag lopen we mee met Helmond Sport en Burnley. 3 mei 2019. Een rauwe vrijdagavond. Remembrance day in Helmond.

Welkom

17:30 uur. Zo’n 150 supporters van Helmond Sport verzamelen zich bij Helmondia. De kantine van de derde klasser ligt tegenover de ingang van de business tribune van stadion De Braak van Helmond Sport en is vandaag de plek waar We Are Helmond haar vrienden uit Burnley ontvangt. Inmiddels doen geruchten de ronde dat de Engelsen van de weg zijn geplukt in Eindhoven. Blijkt een overspannen Subway medewerker de politie te hebben gebeld na een onderlinge stoeipartij. Tijdens het wachten word ik voorgesteld aan jongens van RWDM uit het Belgische Molenbeek. Met zijn zessen hebben ze de twee uur durende vrijdagmiddag spits weerstaan om naar hun vrienden van Helmond af te reizen. Verhalen over hoe de rivaliteit met Anderlecht wordt omgeturnd in een vriendschap. De gezamenlijke acties tegen Standard Luik en RFC Luik.

18:00 uur. De Helmonders lopen naar een parkeerplaats wat verderop en stellen zich op in een twee rijen tellende erehaag. Als de harmonicabus toeterend de hoek om komt worden tientallen fakkels ontstoken. De lokale politie kijkt met de handen in de zakken toe. Geen overdreven reacties maar een tevreden blik werpend op het tafereel. Als de Burnley supporters de bus uit komen worden gezamenlijke spreekkoren gezongen. Ook het “we hate basterds”, refererend aan Blackburn Rovers de grote rivaal van Burnley, klinkt luidkeels. Met een biertje in de handen worden de nodige handen geschud en omhelzingen uitgedeeld. Het is duidelijk dat veel van deze jongens elkaar vaker zien. Een zwarte rookpot onttrekt de harmonicabus aan het zicht.

150 supporters van We Are Helmond ontvangen 100 vrienden van Burnley. Begin van een heftig avondje #heloss pic.twitter.com/JOD12Qeud3

— vanpogototpopo (@vanpogototpopo) May 3, 2019

Vriendschapsband

Over het ontstaan van de vriendschapsband tussen Helmond en Burnley schreven we vorig jaar al ‘Burnley from the north, Helmond from the south’. Kort samengevat. Darran Wooller, een man uit Burnley, uit het arme noorden van het land, die naar het arme Helmond verhuisde als arbeidsmigrant. Het duurde niet lang of hij ontmoette gelijkgestemde Helmonders in de lokale pubs. Football minded lads, die net zo goed in drinken zijn als hijzelf was. Ze namen hem mee naar de Braak. De vele jaren die volgden was hij niet meer weg te denken bij Helmond Sport. Darren nam zijn nieuwe Helmondse vrienden mee naar Burnley en nam Burnley mee naar Helmond. Darren overleed in 2018, maar zijn legacy is de hechte vriendschap tussen supporters van twee rauwe volksclubs.

Sfeeractie

Na de nodige drankjes besluit een groot deel van de groep naar binnen te gaan. De Helmonders lopen naar hun vaste plek op vak O en de groep van Burnley loopt vak N op. Ook in het stadion veel doeken met beide clublogo’s. Vandaag is het dus Remembrance Day. Tien minuten voor de wedstrijd abseilt een militair met roze rookpot in zijn handen uit de lichtmast tussen vak O en de lange zijde het veld op. Achter de fanatieke zijde wordt vuurwerk afgestoken. Voor het hele stadion zichtbaar. De aandacht is getrokken voor de rest van de sfeeractie. Een enorm wit doek wordt via vijf hijskabels omhoog getrokken. Op het doek het silhouet van een saluerende militair met op de achtergond zijn manschappen. Links het logo van Helmond sport met als bijschrijft Helmond from the South en rechts het logo van Burnley met als ondertitel Burnley from the North. De spelers komen het veld op en de Burnley groep steekt de eerste fakkels aan. Teken om het doek te laten zakken en ook op vak O tientallen fakkels en wat stroboscopen af te steken. Uit volle borst wordt ‘Helmond en Burnley’ gescandeerd. Hier staan twee supportersgroepen die trots zijn. Niet op de aantallen, maar wel op hun gedeelde en rauwe identiteit. Een indrukwekkende trots.

Ook binnen de nodige fakkels. Prima opgezet doek ook. Jammer alleen dat het niet gespoten is. #heloss #remembrance pic.twitter.com/g4DbQdirlD

— vanpogototpopo (@vanpogototpopo) May 3, 2019

Don’t take me home

Gedurende de eerste helft blijven de twee groepen vocaal actief. Over en weer worden elkaars clubnamen gescandeerd en gezamenlijke nummers gezongen. Als liefhebber van het rauwe Engelse voetbal waan ik me even in de onderste regionen van League One. Het enige verschil is de bezetting van het stadion. Want waar het derde niveau van Engeland duizenden supporters trekt zijn vandaag op de Braak slechts 1.500 van de 4.200 plekken bezet. Daar lijken de fanatieke supporters echter weinig boodschap aan te hebben. Een aantal Britse klassiekers komt voorbij.  ‘Don’t take me hoooome. Please don’t take me home. I don’t want to go to work. I want to stay here. Drinking all your beers. Please don’t, please don’t take me home!’ Vlak voor rust wordt er nog een fakkel en een strobo afgestoken. We zien het gezicht van de veiligheidscoördinator betrekken. Z’n nek uitgestoken voor toestemming voor vuurwerk bij de ontvangst van Burnley, voor vuurwerk bij de sfeeractie, en nu dit. Hij loopt het vak op en spreekt wat jongens aan. Hij wordt door de groep geaccepteerd.

Don’t take me home #heloss pic.twitter.com/lObcB9mZ9B

— vanpogototpopo (@vanpogototpopo) May 4, 2019

De kantine

In de rust verplaatst iedereen zich naar de kantine. Dit supportershome, bereikbaar vanuit het stadion, is dé plek voor mooie verhalen en herinneringen. Ik raak in gesprek met Helmonders over support your locals, aanwezigheid van Ajacieden en Feyenoorders die bij Helmond elkaars beste vrienden zijn. Het verzwijgen van PSV als tweede club vanwege de haat van Helmond naar Eindhoven. Het supportertje pesten van de Maastrichtse politie enkele weken geleden bij MVV – Helmond én het escalerende optreden en het niet nakomen van afspraken door de politie bij rellen tussen Helmond en MVV rondom de Braak. Jongens van de harde kern helpen de zaak te sussen, trappen daarbij één keer tegen een hek en krijgen anderhalf jaar stadionverbod. Als de eerste op zijn klok kijkt zien we dat de tweede helft al een kwartier onderweg moet zijn. We lopen het vak op en zien op het in de boarding verwerkte scorebord dat Oss op 0-1 is gekomen.

Frustratie

Ook een groot deel van de tweede helft blijven de Helmond supporters op vak O zich vocaal gelden. Een passie die niet wordt vertaald op het veld door de spelers. Die stralen ook massaal uit geen zin te hebben naar hun werk te gaan. De eerste helft valt nog wel mee, die wordt met 0-0 gehaald. Maar als Oss in de tweede helft aanzet lopen de vier keer redelijk makkelijk door de verdediging heen. Eindstand 0-4. Goals die een deel van de groep uit Burnley mist. Die staan namelijk onwijs hard bier te drinken in de kantine en zien daar dat hun cluppie in de Premier League van Everton verliest. Door de overwinning van Jong Utrecht uit bij Dordrecht sluit Helmond Sport het seizoen als laatste af. De laatste club van het Nederlands betaald voetbal. Een plek die totaal niet past bij de potentie en passie op de tribune.

Rauw en trouw

Na het eindsignaal lopen de spelers naar de vragende en gefrustreerde Helmonders toe. Een enkel glas bier vliegt door de lucht. Spelers en supporters begrijpen elkaars passie en houding niet. Een enkele speler blijft op een afstandje staan terwijl anderen de supporters letterlijk een hand schudden. De spelers druipen af richting de warme douche, de fans richting een koud biertje. En ongeacht of Helmond volgend jaar meedoet om een periodetitel of om de onderste plaatsten. Zij staan er weer. Elke week. En een aantal keer samen met Burnley. Home and away. Een vriendschap die meer is dan over en weer wat wedstrijdjes. Een versmelting in elkaars rauwe identiteit. Twee clubs die één hadden kunnen zijn.