Verlangen naar een kampioenschap
Je bent supporter op basis van gevoel, de liefde voor een club. Aan de hand van je vader, groot gebracht in het stadion. Het is onderdeel van je opvoeding. Anderen zijn tegendraads of gaan mee in de voorkeur van vrienden als basis voor hun kameraadschap. Vaak mede gevoed door afkomst, religie, cultuur of sociale klasse. Jij kan je identificeren met het karakter van jouw voetbalclub. Wanneer je die liefde om kan zetten naar trots door sportieve successen van de club is dat een ultiem geluksmoment. Het strijden om de prijzen geeft een extra dimensie, maar wat als dat steeds langer uitblijft en het verlangen naar een kampioenschap groeit?
Liverpool is misschien wel het meest bekende voorbeeld. Tot aan 1990 de recordkampioen van Engeland met 18 titels. Maar vanaf dat jaar begint een periode van droogte. Aartsrivaal Manchester United is ondertussen met een gigantische opmars bezig. The Mancunians pakken 13 kampioenschappen sinds de invoering van de Premier League. En ondanks dat The Reds twee keer de Champions League en eenmaal de Wereldbeker weten te winnen, blijft het uitblijven van een nieuwe landstitel onderwerp van gesprek. Prachtige prijzen, maar het winnen van de Premier League is wat er toe doet. Het verlangen groeit met het seizoen. Afgelopen seizoen lukt het ze dan eindelijk weer.
Liverpool geen uitzondering
De ploeg van Jürgen Klopp is niet de enige. In Nederland moest Feyenoord 18 jaar wachten op een nieuwe landstitel in 2017. PAOK Saloniki moest maar liefst 34 jaar wachten. Waar ze in 2018 nog vonden dat ze bestolen werden, pakten ze een seizoen later ongeslagen het kampioenschap. In datzelfde jaar weet ook KF Partizani na 26 jaar de schaal weer te bemachtigen. Maar kan het nog langer duren? Jawel! Spartak Trnava moest maar liefst 45 jaar wachten. De vijfvoudig landskampioen van Tsjecho-Slowakije weet pas in 2018 voor het eerst kampioen te worden van Slowakije.
In Engeland is het vooral het sterke deelnemersveld die er maar zo voor zorgt dat je als club lang moet wachten op een volgende prijs. Maar vaker komt de sportieve malaise voort uit mismanagement, financiële problemen of zelfs corruptie. Snelle jongens met veel geld die een voetbalclub zien als speeltje, als handelshuis om meer geld te genereren. En in snelle markt als de wereld van het voetbal zorgen dergelijke problemen dat je jarenlang de consequenties voelt.
Het kampioenschap als verlossing
Ook dit seizoen lijken een aantal clubs zich eindelijk de ellende van jaren zonder kampioenschap van zich af te spelen. Sporting Lissabon heeft in Portugal een voorsprong van tien punten. Ze zijn hard op weg om na 19 jaar de Primeira Liga te winnen. In Schotland is de wederopstanding van Rangers FC compleet. Hoewel het laatste kampioenschap dateert uit 2011, is deze club letterlijk uit de dood opgestaan. De voorsprong bedraagt inmiddels 18 punten. Als extra kers op de taart wordt “10 in a row” voor aartsrivaal Celtic hiermee voorkomen, wat een nog grotere vernedering had opgeleverd.
Ook in Frankrijk en Italië zijn zowel Lille OSC als Inter Milan hard op weg om na tien jaar weer de titel binnen te slepen. Maar belangrijker, de hegemonie van PSG en Juventus wordt in ieder geval voor even stop gezet. De marges zijn relatief klein, het blijft spannend tot het eind. Het blijft natuurlijk enorm zonde dat supporters nu in de stadions ontbreken. Want in de eerste plaats voetbal je voor hen, zij zijn het bestaansrecht. Een feestje vieren zonder je (fanatieke) aanhang is een incompleet feest.
De pijn duurt voort
Er zijn ook genoeg clubs waarbij het geduld danig op de proef wordt gesteld. Bij sommige is nieuw succes hoe dan ook nog mijlenver weg. Neem Ruch Chorzów in Polen. Nog altijd één van de recordkampioenen. Zij spelen echter op het vierde niveau nu. Het laatste kampioenschap dateert uit 1989. Aartsrivaal Gornik Zabrze en mede-recordkampioen wacht al een jaar langer sinds 1988. Zij voetballen echter nog op het hoogste niveau, stonden zelfs een tijdje bovenaan dit seizoen. Ze zijn het helaas helemaal kwijt geraakt en Legia Warschau lijkt op weg om als enige het record in handen te krijgen.
In Duitsland is Borussia Mönchengladbach de club die inmiddels 44 jaar wacht op een nieuw kampioenschap. De grootmacht uit de jaren 70 met vijf schalen is niet meer in de buurt geweest. Bayern München is al decennia lang de baas bij onze Oosterburen. Alleen Borussia Dortmund weet ze het vaakst te bestrijden, maar ook zij wachten sinds 2012 op een nieuw succes. Ook dit seizoen lijkt dat niet veranderen. In Spanje wacht Athletic Bilbao als achtvoudig kampioen sinds 1984, Valencia als vijfvoudig winnaar sinds 2004.
Rapid Wien is in Oostenrijk de recordkampioen. Echter sinds Red Bull in Salzburg aan de macht is gekomen, maken zij de dienst uit. In 2008 wist Rapid voor het laatst het kampioenschap te pakken. Momenteel staan ze zes punten achter RB Salzburg op een tweede plaats. In Noord-Ierland heeft Glentoran FC met 23 titels na Linfield FC het vaakst zich de beste club van het land te noemen. Voor het laatst was dit in 2009. In Noorwegen is Viking FK de nummer twee op de lijst qua kampioenschappen, acht stuks. De laatste keer was maar liefst 30 jaar geleden in 1991.
In Kroatië is de pijn vooral bij Hajduk Split aanwezig. In de Joegoslavische competitie een grootmacht. Maar mede door grootschalige corruptie bij rivaal Dinamo Zagreb en de voetbalbond, dateert het laatste kampioenschap alweer uit 2005. Gezien de festiviteiten rond het 100-jarig bestaan van de club en het 70-jarig bestaan van Torcida, kijken we uit naar een nieuw te vieren kampioenschap in Split. Maar dat zal uitblijven zolang er in het land niets gedaan wordt aan het manipuleren van het voetbal.
Pracht van het voetbal
Dat maakt het voetbal ook zo mooi. De onvoorspelbaarheid door alle omstandigheden. Het zorgt er ook voor dat steeds meer clubs kunnen genieten van het hoogste podium. In Nederland lukte het AZ en FC Twente. In Noorwegen mocht Bodo/Glimt afgelopen jaar zich voor het eerst de beste noemen. Piast Gliwice deed dat in 2019 in Polen, een relatief kleine club in een druk bezet voetbalgebied. Of het sprookje van Leicester City in 2016. Iets wat niemand voor mogelijk hield.
Het is wel ontzettend jammer dat geld de grootste bepalende factor is. Met de nieuwe plannen voor de Champions League worden de verschillen alleen maar groter, ook binnen competities. Straks heb je in iedere competitie een club die de dienst uitmaakt, zoals Bayern in Duitsland of Real Madrid en Barcelona in Spanje. Ajax is in Nederland financieel hard op weg om op dat vlak onbereikbaar te worden voor de rest. Het is vooral te hopen dat het voetbal spoedig weer toegankelijk wordt voor supporters, want een kampioenschap vieren zonder supporters is geen compleet kampioensfeestje.
