Groot-Brittannië. Het absolute voetbalwalhalla volgens velen. Behalve voor wie graag een biertje drinkt in het stadion, rookt, staat, of kwetsende dingen roept. Wat kwetsend is? De arme tere ziel van meneer de voetballer zal voortaan niet langer worden gekwetst door termen als ‘lady-boy’ of ‘princess’. Dit valt allemaal onder de noemer ongewenst bij Liverpool. Kinderen op de tribunes mogen niet het idee krijgen dat de getatoeëerde multimiljonairs met een pafferig hoofd van de drank toch stiekem enorme mietjes zijn. Vandaar dat personeelsleden en stewards een uitgebreide lijst hebben ontvangen met verboden woorden. Het zal een kwestie van tijd zijn voordat deze handleiding ook voor de supporters gaat gelden. Op Anfield zullen ze het voortaan moeten doen met ‘het is stil aan de overkant’ en ‘hup Liverpool hup’. Alles wat ook maar in de verste verte als beledigend kan worden gezien wordt voortaan verboden. Zo creëer je vanzelf een sfeer waar zelfs de supporters van het Nederlands Elftal een puntje aan kunnen zuigen.
Nee, dan Celtic. Daar was de sfeer de voorbije jaren af en toe geweldig. Wie herinnert zich niet de sfeer tegen Barcelona in de Champions League afgelopen jaar? Verantwoordelijk voor deze kippenvelmomenten was de Green Brigade. Was inderdaad. De in 2006 opgerichte fanatieke afdeling wordt uit elkaar gehaald. Het sfeervak van de groep die er middels vlaggen en gezangen voor zorgde dat Celtic Park de sfeer van een crematie ontsteeg is niet meer. De supporters die bij elkaar stonden in vak 111 mogen kiezen, óf een andere plek, óf het geld voor de seizoenkaart terug.
De heren (en dames, laten we in deze tijden van vooroordelen in het voetbal vooral niemand uitsluiten) van de groep vonden het af en toe nodig om te staan en te springen. Daar was het stadion volgens een woordvoerder van de club niet voor bedoeld. Tel daar bij op dat er af en toe teveel mensen bij elkaar stonden en er regelmatig een stoeltje sneuvelde en het oordeel was geveld. Waar men in, nota bene, Nederland er voor kiest om dan een staanvak te creëren zonder stoeltjes (zie dit jaar PEC Zwolle) kiest men in Schotland voor de stoeltjes. De stoeltjes blijven, de supporters moeten weg. De Green Brigade is verdreven voor de veiligheid in het stadion. Doei sfeer, hallo betutteling.
Voor de één is de Green Brigade een groep fanatieke Celtic-fans die zorgde voor een fantastische sfeer met creatieve spandoeken en spreekkoren. Voor de ander is het een horde IRA-verheerlijkers vol anti-Engelse sentimenten die de gewelddadige geschiedenis tussen het katholieke Ierland en het protestantse (anglicaanse) Groot-Brittannië oprakelt. Vanaf de oprichting door de Ierse priester Walfrid in 1887 staat Celtic symbool voor het Ierse katholieke gedachtegoed. Celtic is trots op de Ierse afkomst, een stuk minder trots op elke mogelijke connectie die kan worden gelegd met de Ierse terroristen van de IRA. De Green Brigade heeft Celtic meerdere malen in verlegenheid gebracht met verheerlijking van het IRA-gedachtegoed. De pro-IRA spreekkoren en spandoeken in het stadion als ook daarbuiten zijn bijzonder pijnlijk voor de kampioen van Schotland. Een spandoek waarop de harde kern de tien IRA-leden herdacht die zich hadden doodgehongerd in een Britse gevangenis omdat ze wilden worden erkend als politieke gevangenen bezorgde Celtic veel negatieve aandacht. Hoewel menig fan ongetwijfeld net zoveel politieke en historische kennis heeft als de Nederlandse ‘Hamas zangers’ blijven dit soort uitingen onacceptabel voor de club. Het uit elkaar halen van de groep kan dan ook een effectieve manier zijn om, in ieder geval tijdens thuiswedstrijden, de pro-Ierse en anti-Britse stemming de mond te snoeren.
De club beweert in een officieel statement op de eigen site dat het de Green Brigade waardeert en de verspreiding van de leden van de fanatieke fans alleen maar is om de veiligheid van alle supporters in het stadion te kunnen garanderen. Wellicht zit er meer achter. Misschien is de Green Brigade te machtig geworden, te onafhankelijk van de club. Het lukt Celtic niet om de fanatieke fans in het gareel te laten lopen. Houd daarbij in het achterhoofd het pro-IRA gedachtegoed van een gedeelte van de Green Brigade en het is niet moeilijk te bedenken dat de verbanning niet alleen met veiligheid te maken heeft, maar ook politiek van aard is. Celtic heeft geen belang bij onafhankelijke fans die de geschiedenis van de club uitdragen, maar waarbij een minderheid af en toe over de schreef gaat. De club wordt hierdoor in diskrediet gebracht, waar Celtic niet op zit te wachten. Een Celtic Park met anti-Britse en pro-Ierse sfeeracties kan schadelijk zijn voor het imago dat de club wil uitdragen. De paar kapotte stoeltjes worden aangegrepen als excuus.
Ondertussen is de Green Brigade zelf vrij duidelijk over de toekomst. ‘We would like to stress that this is not the end of the Green Brigade. Decisions and hurdles like these will only strengthen our group’s resolve.’Er zal worden bekeken of de beslissing van Celtic juridisch houdbaar is. De leden wordt opgeroepen om zich de komende dagen rustig te houden totdat het helder is welke stappen de Green Brigade kan nemen. Het zal ongetwijfeld nog lang onrustig blijven in Oost-Glasgow.
Celtic lijkt zich op het eerste gezicht een hoop problemen op de hals te hebben gehaald. De oplossing maakt ook één ding overduidelijk. Net als in Liverpool verkiest men ook in Glasgow een tam publiek dat de opinie van de club gedwee uitdraagt. Beide voormalige grootmachten bewijzen maar weer eens dat het Britse voetbalpubliek monddood wordt gemaakt.
