Reactie Ahmed Marcouch

Op 29 november publiceerde ik op In de Hekken een open brief aan de heer Marcouch. Hierin bekritiseerde ik zijn opvattingen over de mate van geweld bij voetbalwedstrijden, de toenemende vrijheidsbeperkende veiligheidsmaatregelen, het stelselmatig gewelddadig optreden van de politie, de vernieuwde voetbalwet en zijn opvattingen over fanatieke supporters. Marcouch was zo sportief om te reageren en stuurde op 12 december de onderstaande brief.

Beste Wouter,

Hartelijk dank voor je schrijven. Ik vind het goed dat je de discussie aangaat over voetbalgerelateerd geweld en hooliganisme. Ik laat je bij deze graag weten waarom ik zeg wat ik zeg en doe wat ik doe.

Ik denk dat jij en ik exact hetzelfde doel hebben. Geweld in en rondom het voetbal moet worden bestreden, zodat de goede supporter weer zonder vrees, zonder obstakels en volledig vrij naar thuis- en uitwedstrijden van hun favoriete clubs kunnen. Ook de fanatieke supporter. Hoe we dat doel bereiken, daarover kunnen we van mening verschillen.

Ik vind dat we er alles aan moeten doen om de welwillende supporter te ontzien. Weg met de clubkaart, weg met de combiregelingen, weg met beveiligd vervoer naar uitwedstrijden, weg met de hekken en de ME. Wij willen net als jij normalisatie. We willen zo min mogelijk, wat mij betreft helemaal geen, inzet van politie. Dat kan bereikt worden als er een cultuuromslag plaatsvindt. Een cultuur waarin voetbal een feest is en geweld en geweldplegers er niet bij horen. Waarin we voor elkaar krijgen dat niet alle supporters lastig gevallen hoeven te worden met maatregelen, maar dat we juist specifiek op het individu gerichte maatregelen inzetten, de geweldpleger pakken en de goedwillende supporter steunen.

Maar die normalisatie kunnen we pas bereiken als we er zeker van zijn dat de kust veilig is. Voordat we dat goed kunnen afbouwen moeten we eerst effectief de hooligan en andere geweldplegers kunnen uitsluiten. Zolang dat niet zo is, moeten we hard en preventief blijven ingrijpen tegen iedere vorm van geweld dat uit ‘liefde’ voor een voetbalclub wordt gepleegd. De afgelopen jaren hebben we maar al te vaak gezien dat het uit de hand liep omdat voetbalsupporters, al dan niet onder invloed van drugs en alcohol, met elkaar of met de politie op de vuist gingen, of vernielingen aanrichtten. De voorbeelden kennen we, vanuit de media – die we overigens op correcte berichtgeving moeten vertrouwen, dat is immers hun taak.

En ook de afgelopen maanden waren er weer voorbeelden alom. Gisteren ging het nog mis in Milaan. Een aantal weken geleden rondom de wedstrijd Ajax-Celtic. Eind november kregen FC Utrecht-supporters het aan de stok met de politie, nota bene in Den Haag, omdat er een paar dagen later een wedstrijd zou zijn in Utrecht. Er zijn grote en kleine incidenten, maar ze zijn er. En twee weken geleden zat ik bij Pauw & Witteman voor een discussie met een Feyenoord-hooligan die onder bewaking naar Amsterdam was gekomen, in het geniep omdat er een reëel risico was dat, wanneer Ajax-hooligans er lucht van zouden krijgen, het tot een gewelddadige confrontatie zou leiden. Dat zegt genoeg.

Ik concludeer dat voetbalgeweld nog niet uit de wereld is. Of we een geweldpleger of raddraaier die zich onder het mom van het voetbal misdraagt nou een hooligan noemen, of een gewelddadige supporter, het is niet relevant. Feit blijft dat iemand geweld gebruikt of vernielingen aanricht. Daar heeft de samenleving last van, daar heeft de goede supporter last van, dus moeten we het uitbannen.

De goede supporters, fanatiek of niet, daar sta ik pal achter. De slechteriken, die wil ik bestrijden. Ik wil het kaf van het koren scheiden. Hooliganisme staat wat mij betreft voor vernieling, geweld en dit geweld bewust en op georganiseerde wijze opzoeken of plannen. Dergelijke hooligans horen niet in het voetbal, en niet in de samenleving. Het zou helpen als goede supporters als jij luid en duidelijk afstand nemen van hooligans die bijna ideologisch en sektarisch geweld gebruiken en verheerlijken in de context van voetbal.

Je geeft zelf aan dat geweld in en rondom de stadions de afgelopen jaren is afgenomen. Mooi zo. Maar komt dat omdat voorheen gewelddadige supporters ineens helemaal uit zichzelf een stuk liever zijn geworden? Of komt dat omdat erkende supportersverenigingen, de samenleving en de clubs hand in hand met de (lokale) politiek en met Justitie hebben gezegd: dit accepteren wij niet langer? Ik geloof het laatste, en ik weet zeker dat, als we nu zouden ophouden met deze voortvarende aanpak, het voor niets zal zijn geweest.

Zoals gezegd, ik zie liever ook geen ME rondom wedstrijden, maar ik geloof niet dat we hun aanwezigheid kunnen aanwijzen als oorzaak van agressie en geweld, en angst. Ik geloof toch echt dat we daar al die idioten voor mogen ‘bedanken’ die het de afgelopen jaren verpest hebben voor de mensen die in alle vrijheid naar een leuke wedstrijd willen gaan.

Wat mij betreft werkt de keiharde aanpak, scherpen we die aan waar nodig en gaan we ermee door tot we kunnen zeggen: het is veilig. Met de aanscherping van de Voetbalwet streven we naar, en strijden we voor normalisatie, naar meer betrokkenheid van supporters(verenigingen) bij het ontwikkelingen van beleid, zoals het afschaffen van de clubkaart, het verder terugdringen van de combi-regeling en een veel betere behandeling van (fanatieke) supporters bij uitwedstrijden. Ik geloof dat we daar uiteindelijk kunnen komen, maar het zal gestaag gaan.

Mjjn collega Tjeerd van Dekken en ik spreken veel met supportersclubs, de KNVB, lokaal bestuur en politie. Die delen onze zorgen en die vragen ook om verdere maatregelen. Want onbezorgd een voetbalwedstrijd kunnen bezoeken, zonder ME, zonder geweld, zonder hooligans, dat is wat ik wil, dat is wat supporters willen en dat is wat de KNVB en clubs willen.

Ik hoop dat ik je hiermee duidelijker heb gemaakt wat mijn doelen zijn, en hoe ik die wil bereiken. Veel dank voor de kans om dit uit te leggen. Ik denk dat we elkaar beter begrijpen dan we dachten. Laten we daarom samen een vuist maken voor de sport en tegen geweld.

Hartelijke groet,

Ahmed Marcouch
Tweede Kamerlid voor de PvdA, woordvoerder Veiligheid