Ongelimiteerde liefde voor betonrot
In een relatie wordt vaak gezegd dat het gaat om het innerlijk in plaats van het uiterlijk. Bij mij is het bij voetbalstadions juist andersom. Soms kan iets wat voor andere afschuwelijk is voor mij bijzonder mooi zijn. Zelf sta ik op een hypermoderne tribune die middels hydraulische werking het mogelijk maakt om het veld naar buiten te schuiven. Bij een zuchtje wind en een beetje kou stookt men de heaters op om de betalende toeschouwer te verwarmen. Te strak en degelijk. De Zuid-tribune in de Gelredome is wat dat betreft de Audi TT onder de tribunes.
Betonrot, doorgeroeste hekken en half afgebrokkelde tribunes
Ik ben fan van tribunes waarbij de wapeningsnetten uit het beton steken, stadionkassa’s zijn volgekalkt met clubgerelateerde graffiti en roestvlekken van betonrot onder je voeten verschijnen wanneer je op de tribune loopt. Vooral in het Oostblok vind je dit soort tribunes. Na bezoekjes aan NK Omis (Kroatië), AOK Kerkyra, AE Lefkimmi (Griekenland) en KFC Uerdingen (Duitsland) kan ik mijn stadionhart weer ophalen. Vervallen stadionkassa’s, doorgeroeste hekken en half afgebrokkelde tribunes simuleren een verlaten stadion. Niks is minder waar. Tweewekelijks worden er (top)wedstrijden gespeeld door de plaatselijke FC waar gemiddeld een paar honderd tot 3000 toeschouwers komen kijken. En die komen voor één ding; hun club en het voetbal. Ik kan mij niet voorstellen dat in die landen de voorzitters, RvC en supporters zich druk maken om de bouwkundige staat van hun stadions.
Dat is in Nederland wel anders. Als ik op de promenade sta in de rij voor een drankje zie ik twee mannen staan in de hoek van de promenade. Ze kijken omhoog. Een man wijst naar het systeemplafond en kijkt de andere man hoofdschuddend aan. Als de heren weg zijn loop ik naar de hoek en kijk omhoog. Er zit een gat in systeemplafond waardoor de kabelgoot is te zien. Dit bewijst maar weer hoe ‘verzadigt en vermoderniseert’ wij als supporters zijn, terwijl enkele supporters met weemoed nog terugdenken aan die tijd van vroeger.
De ongelimiteerde liefde voor betonrot verdwijnt en wordt moeiteloos vervangen voor hypermoderne karakterloze stadions waarbij de toeschouwer in de watten wordt gelegd. Om aan te haken bij de Europese subtop moeten we mee met alle ontwikkelingen, maar laten we koesteren waar we vandaan komen en nooit vergeten hoe mooi die oude betonbak vroeger was!
Dit gastartikel is geschreven door Wilko van Ommeren, waarvoor dank!
