Ode aan de Klassieker
De Klassieker staat weer voor de deur. Ajax-Feyenoord. Geen wedstrijd in Nederland die zoveel stof doet opwaaien als deze. Kranten zijn er de hele week mee bezig, en wij misschien nog wel net iets langer. Het is zo’n wedstrijd waarbij je van te voren je collega’s en vrienden lastig valt. Zo’n wedstrijd waarover je heel de week praat, ook al interesseert het diegene die het aan moeten horen geen moer. Zo’n wedstrijd waar je het voor doet. Twee keer per jaar, de Klassieker. Ajax-Feyenoord, Feyenoord-Ajax.
Het Algemeen Dagblad besteedde er ook uitgebreid aandacht aan. In een groot artikel verontschuldigde zij zich bij PSV en FC Twente. Twee clubs die qua successen de afgelopen jaren toch minimaal op gelijke voet staan. Maar als de afgelopen jaren juist iets hebben uitgewezen, is het wel dat de Klassieker hét affiche van de Eredivisie blijft, ondanks de magere jaren van Feyenoord. Je wordt er warm van, als voetballiefhebber, en helemaal als supporter van één van de twee. Noem het grootstedelijke arrogantie, noem het historisch gelul. De Klassieker is waar voetbal in Nederland om draait.
Dat die Klassieker zoveel stof doet opwaaien heeft niet alleen met de uitstraling van beide clubs te maken. Er bestaat een bepaalde rivaliteit die ongeëvenaard is in Nederland, dat klopt. Maar het levert ook vaak spektakel op. Zo eindigde de wedstrijd in Amsterdam pas één keer in 0-0. Het komt dan ook vaak voor dat er flink op los gescoord wordt. Mede doordat de krachtsverschillen sinds de jaren ’90 behoorlijk groot waren, en de uitslag vaak flink in het voordeel van de Amsterdammers was. Toch blijft dit een wedstrijd als geen andere, zo één waarbij Feyenoord op een goede dag ook een knotsgekke uitslag kan neerzetten, zelfs in Amsterdam. Zo’n wedstrijd als de 3-4 uit 2001. Dat is nu zo’n wedstrijd waar wij Rotterdammers lang op kunnen teren. Het maakt dan verder niet uit dat de meeste Klassiekers die nadien in Amsterdam zijn gespeeld in een deceptie eindigden. Zo’n overwinning, in het hol van de leeuw smaakt dan extra zoet.
Ronald Giphart beschrijft het Feyenoordgevoel rondom een Klassieker voortreffelijk. “Feyenoord is het echte leven, en in het echte leven heeft iedereen zijn tegenslagen, dat hoort zo te zijn. Omdat het ons niet zoveel doet als we van Heracles verliezen, maar wél als we van Ajax verliezen, hebben we die wedstrijd nodig om ons Feyenoorder te voelen.” Het commentaar van Freek de Jonge in aanloop naar deze strijd, was voor mij dan weer een treffend voorbeeld van hoe ik tegenover Ajax en Amsterdammers in het algemeen aankijk. Even weer die 10-0 nederlaag van Feyenoord in Eindhoven aanhalen, even het erin wrijven. Daarnaast ook nog, tussen neus en lippen door, wat grote overwinningen van Ajax benoemen. Het hoort er allemaal bij.
Dit verschil in mentaliteit beschrijft in een notendop dé strijd, de strijd tussen de twee grootste clubs van het land en hun supporters. Het is uitermate zonde dat de Klassieker van komende zondag nog steeds zonder uitsupporters gespeeld wordt, dat zou het net even af maken. Enfin, zondagmiddag 14.30u zal een groot gedeelte van Nederland, supporter van Feyenoord, Ajax of een andere club op de één of andere manier de wedstrijd volgen. De week erna komen de pesterijen, en nu fokken we elkaar nog twee dagen lekker op. Zo had ik vanmorgen al voor de honderdste keer het filmpje van een hooghoudende Witschge in mijn mailbox, en heb ik deze beantwoord met drie Feyenoorders die alleen op een wanhopige Fred Grim afgaan terwijl er geen verdediger in de buurt is. Ik heb er zin in.
PS. Ik realiseer mij goed dat dit stuk lekker gekleurd is, en dat het lijkt of de andere clubs er niet toe doen (die grootstedelijke arrogantie hè!). Omdat In de Hekken clubneutraal is, wil ik iedereen bij deze dan ook van harte uitnodigen om jullie mooiste wedstrijden, derby’s en rivaliteiten te omschrijven!
